Indian Summer in New England

De zomer trekt nog een laatste spurtje. De temperaturen lopen deze tweede helft van september nog aardig op. Na ietwat koelere temperaturen eerder op de maand, stijgen ze overdag nu weer tot een stuk boven de 25°. De nachten daarentegen, koelen sterk af. Ziehier het perfecte recept voor een Indian Summer, of nazomer zoals wij hem noemen. Een laatste keer perst de zon er nog alles uit en laat overdag de temperaturen oplopen. Maar zodra de zon verdwijnt, verdwijnt ook de warmte om plaats te maken voor dikke jassen en truien. Je voelt de herfst in de lucht hangen terwijl je de frisse avondlucht inademt. En het zal ook niet zo heel lang meer duren alvorens de eerste sneeuwvlokjes vallen boven de hoger gelegen gebieden van New England.

Deze frisse nachten en koele ochtenden maken dat de chlorofyl, die zorgt voor de groene kleur van de bladeren, stopt met werken zodat andere kleurpigmenten zichtbaar worden en de bladeren in prachtige kleuren veranderen. 

De naam Indian Summer heeft trouwens wel degelijk met de indianen te maken. Dit volk leefde op het ritme van de natuur en niet zoals wij volgens de kalender, en wist dat wanneer de bladeren begonnen te verkleuren het laatste stukje van de zomer begon en de lange, donkere, koude winter in aantocht was. De boom die eerst ‘slachtoffer’ wordt, is de zogenaamde rode esdoorn. Deze esdoorn verandert in een baken van vurig rode bladeren en zorgt voor het eerste teken van de Indian Summer. Nadien volgen nog de suikeresdoorns die verkleuren in schakeringen van zonnegeel tot diep oranje. Het loof van de eeuwenoude eiken verandert in kastanjebruine bladeren, en de berken veranderen in een goudkleurige schittering. Tel daar nog de eeuwig groene naaldbomen bij en je krijgt een bont schilderspalet.

De natuur laat zich natuurlijk niet regisseren en je weet natuurlijk nooit op voorhand wanneer de koude nachten zullen vallen die nodig zijn om de verkleuring op gang te brengen. En waar vroeger de maatstaf was dat het hoogtepunt eind september, begin oktober viel, is dat de laatste jaren meer onzeker geworden. De klimaatverandering heeft hier zeker ook een hand in, als je weet dat we eind september nog temperaturen van 30° optekenden in Boston. Later plannen zou de meest logische keuze zijn, in oktober dan, maar dan neemt de kans op regen, sneeuw op grote hoogte en mist ook toe. En zeg nu zelf, wat heb je aan dat prachtige schilderspalet aan kleuren als je geen steek voor je ogen ziet? Als dit zo doorzet zal het steeds moeilijker en moeilijker worden om zo’n reis op voorhand te plannen. De verkleuring luidt immers ook het einde van de levenscyclus van de bladeren in. Later plannen levert dan ook het risico op dat de kleurenpracht over haar hoogtepunt is en je nog enkel op een zacht tapijt van dorre, afgestorven bladeren de herfstige en bijwijlen spookachtige kale bomen kan bewonderen.