Dag 4 – Berastagi – Een bergdorp tussen vuurspuwende monsters

Indonesië torst niet alleen een geschiedenis mee, het heeft zoals gezegd een grote verscheidenheid aan religies wat het gevolg is van de verschillende bevolkingsgroepen die er leven, ook nog eens elk met een eigen cultuur en die het land bezoeken zo interessant maakt. Maar het is misschien wel zijn plaats op de wereldbol die de grootste aantrekking is, een plaats die letterlijk voor vuurwerk zorgt.

Indonesië ligt in de zogenaamde ‘Gordel van Vuur’, een gebied rond de Stille Oceaan, goed  voor 90% van de geologische activiteit op aarde. De meest verwoestende natuurrampen in de geschiedenis hebben hier plaatsgevonden met de dodelijke tsunami in 2004 als triest hoogtepunt. Indonesië heeft de pech (al is dit hoe je dit bekijkt) om volledig in deze gordel te liggen. Het is net hier dat elk jaar de zuidelijke Australische tektonische plaat met een aanzienlijk aantal centimeters onder de Euraziatische plaat schuift en daarmee voor een groots spektakel zorgt. Dat spektakel komt in de vorm van aardbevingen al dan niet met een tsunami tot gevolg, maar ook door de aanwezigheid van heel wat vuurspuwende bergen. Vierhonderd zijn er maar liefst, waarvan er honderddertig actief. Dat betekent dat Indonesië de meest vulkanische activiteit ter wereld kent.

Ook tijdens deze reis zullen een aantal vulkanen spuwen en roken en zal de aarde beven, gelukkig voor ons telkens in een ander deel van het onmetelijke land dan waar wij verblijven.

Maar ook al wat slaapt, kan ooit ontwaken. Zo is er de Sinabung, een vulkaan in de buurt van de Sumatraanse stad Berastagi. De laatste uitbarsting dateerde uit het jaar 1600 om nadien af en toe nog slechts een zuchtje stoom te laten ontsnappen. En toen in 2010, terwijl niemand het verwachtte,  barstte de vulkaan enkele keren in volle kracht uit. Bij de hevigste uitbarstingen moesten maar liefst twintigduizend mensen geëvacueerd worden. De vulkaan was door zijn lange inactiviteitsperiode nooit bestudeerd en daardoor was de uitbarsting moeilijk te voorspellen en ontbrak elke voorzorgsmaatregel. Nadien zijn er nog uitbarstingen geweest en als preventie kwam er een totaalverbod om de vulkaan te beklimmen.

Maar Berastagi is naast zijn ligging in de nabijheid van spectaculaire en zeer actieve vulkanen nog bekend om andere interessante plekjes.

Zo is er de uit hout vervaardigde Batak-kerk die ook zo in het rijtje van vermomde katholieke kerken kan staan. Want al is deze gebouwd in de karakteristieke stijl van de Batak-bevolking, toch is deze Sint Franciscus van Asissi-kerk een gewijde katholieke kerk waar zowel katholieke als Batak-elementen werden gebruikt bij het ontwerp, die samen een mooi maar vooral uniek geheel vormen.

En dan is er nog de indrukwekkende overdekte fruitmarkt in het centrum waar elk tropische fruitsoort die je je maar kan voorstellen, hier in diepgekleurde geometrisch verantwoorde stapeltjes, nauwkeurig worden opgesteld.

In Berastagi kan je ook terecht om de innerlijke mens te versterken. De nummer twintig op het menu van het Chinees restaurant thuis achter het hoekje is altijd één van mijn favorieten : Babi pangang.

Babi pangang is ook populair hier in Noord-Sumatra maar wordt toch net iets anders klaargemaakt dan mijn favoriete nummer twintig. In dit stukje wereld wordt het varkensvlees op een houtskoolvuur geroosterd en daarbij wordt een sausje geserveerd, gemaakt van varkensbloed, afgewerkt met sambal van szechuanpeper om het vuur helemaal aan de lont te steken. Misschien iets dat toch meer het lokale smaakpalet behaagt en waarbij ik dan toch liever ‘onze’ westerse versie prefereer.

Varkensvlees is hier op Sumatra een populaire vleessoort, het zogenaamde B2 vlees. Er is echter ook het zogenaamde B1 vlees, dat er uitziet als een mooi sappig stukje wit vlees maar voor ons schokkend genoeg voor … hondenvlees staat. Dat vlees is bijzonder populair bij de oorspronkelijke Batak-bevolking, die net zoals andere oeroude culturen vasthouden aan hun tradities. Daar komt nog eens bij dat het goedkoper is dan runds- of varkensvlees. En ja, honden worden hier wel degelijk als huisdier gehouden om nadien hun lot niet te kunnen ontlopen. Een beetje vreemd voor ons natuurlijk, maar elke cultuur heeft zijn eigen bijzonderheden. En wie zijn wij om daar kwaad over te spreken?