Dag 18 - Een spirituele reis op Bali

Net zoals in Nepal, wordt het hindoeïsme op Bali ook met het boeddhisme gecombineerd. Het zorgt er meteen ook voor dat ik me hier ook door en door zen voel.

Net zoals elke godsdienst is ook het hindoeïsme doorspekt van tradities en rituelen en vandaag heb ik het voorrecht aan één van die rituelen te mogen deelnemen. Niet zomaar een ritueel, maar één van de meest heilige rituelen die hier op Bali bestaan.

Diep in het woud ligt de ‘Sebatu Heilige Bron’ die haar water krijgt van een duo-waterval hogerop in de bergen. Deze bron is de plaats waar het zogenaamde Melukat ritueel plaatsvindt. Melukat komt van het woord ‘sulukat’. ‘Su’ betekent goed en ‘lukat’ betekent reiniging. Vrij vertaald betekent Melukat dus ‘zichzelf reinigingen voor goedheid en geluk’. Dit ritueel is maar één stukje van het zogenaamde Tirtayatra, een soort pelgrimstocht waarbij je afreist naar heilige plaatsen om daar te bidden, te mediteren en het ‘heilige water’ tot je te nemen. Deze traditie bestaat al meer dan vijfduizend jaar.

Om de bron te bereiken, volgt er een stevige afdaling (weliswaar via tientallen aangelegde treden) naar de plaats waar de duo-waterval uiteindelijk eindigt in ‘de bron’.

Aangekomen komt men in een bijna mystieke wereld terecht. Diep in dit woud, zorgt alleen al het gefluister van het water voor innerlijke rust. Het ruisen schijnt alle andere oerwoudgeluiden te overstemmen. We vinden hier een unieke stenen tempel bestaande uit verschillende plateau’s  met een prachtig uitgewerkt altaar versierd met stenen beelden, allen overgroeid met bijna mysterieus mos en omringd door het groene gebladerte van het omliggende woud. De stenen beelden hebben iets mystieks, sommige lijken mij dieren, van anderen veronderstel ik dat het goden zijn in een bepaalde manifestatie en dan zijn er nog die mij eerder aan gnomen doen denken. Geel gekleurde parasolletjes (geel, de kleur van het hindoeïsme en boeddhisme) maken het tafereel af. De vredige atmosfeer benadrukt eens te meer de spirituele insteek van de plaats. Een groene oase van absolute rust.

Balinezen hebben het opperste respect voor de natuur, de mensheid en hun goden. Deze plaats is één van de belangrijkste plaatsen voor de Balinese hindoes en ook al worden wij als niet-hindoes toegelaten tot deze tempel, vereist dit van onze kant het nodige respect. We zijn ook niet met lege handen gekomen. Het Melukat ritueel bestaat immers uit verschillende onderdelen. Eerst wordt ons meegebracht offer door de aanwezige priester gezegend. Het mandje zelf is gemaakt van palmbladeren en is gevuld met rijst en koekjes,  wierook en een regenboog aan gekleurde bloemen. Elke kleur stelt een andere god voor die het noorden, het oosten, het zuiden en het westen beschermt. Dan is het tijd voor het ‘het bad’. Gekleed in enkel een sarong die op zijn plaats wordt gehouden door een sjaal rond mijn middel, daal ik voetje per voetje het beekje in met als doel de waterval. Dat beekje ligt bezaaid met keien en kleinere stenen. Op blote en natte voeten, lijkt mij de waterval bereiken zonder een uitschuiver te maken nog de grootste uitdaging van de dag. Traag maar zeker kom ik dichterbij waarbij ook de frisheid maar vooral de kracht van het water duidelijk toeneemt. Zodra ik de watervallen bereik, neem ik diep adem en gooi ik mij de linkse waterval in terwijl het water over mij heen stroomt. De bedoeling is om volledig ondergedompeld te worden door het water om zo lichaam, ziel en geest te reinigen. Op deze manier verdwijnt negatieve energie en krijg je een spirituele reiniging. Bovendien worden er ook helende krachten aan het water toebedacht. Dit herhaal ik een tweede maal bij de rechtse waterval. Ik sluit af door mijn handen te vouwen en de goden te bedanken voor dit spiritueel moment.

De volgende fase heeft plaats op het droge, net voor het altaar. Er volgt eerst een besprenkeling met gewijd water op de bovenkant van mijn hoofd, gevolgd door het druppelen van wijwater op mijn handen waarmee ik mijn aangezicht en nek inwrijf. Vervolgens krijg ik een aantal rijstkorrels toegestopt die ik tot een hoopje samendruk. Een stukje gebruik ik om hiermee een tika op mijn voorhoofd te plaatsen, een volgend stukje plaats ik op het begin van mijn borstbeen, het restant verdwijnt in mijn mond. Volledig gereinigd en gezegend, ben ik klaar om mijn offerschaaltje op het altaar te plaatsen, mijn ogen te sluiten, mijn handen samen te vouwen en tijdens een ingetogen moment het hogere te aanroepen, wat aan introspectie te doen en de liefde om me heen te voelen.

Wat een spirituele ervaring is dit. Van het eerste tot het laatste moment, voel ik mij verbonden met de natuur, met een godsdienst die de mijne niet is en kan ik gewoon even alleen met mijn gedachten zijn. Noem het een spirituele wedergeboorte. Een dankbaar moment voor alles in dit leven en even rust na een moeilijke periode. Een mooi moment om te delen met de Balinezen. Wat een bijzondere belevenis, wat een uitzonderlijke dag.  Een dag vol respect voor hun godsdienst, voor de natuur, voor de Balinese medemens en hun rituelen, maar ook nederigheid voor hun gebruiken en cultuur. Een spirituele reis die zijn gelijke niet kent.