Dag 5 – Spiritualiteit op een berg

Een nieuwe dag  breekt aan in het zonnige Nepal. Hoewel officieel begin september het droge seizoen startte, is ook hier de klimaatsverandering meer dan voelbaar.

Ook vanmorgen staat er een dorpsbezoek op de planning, echter niet het geplande bezoek. Buiten de gekende uitdagingen waarmee het land worstelt, werd het land de voorbije weken en maanden geteisterd door een lange moessonperiode. Waar die periode normaal eindigt begin september, hebben zware regens dit jaar een maand langer Nepal gegeseld. Het resultaat is enorme schade (ook dat nog) over het hele land. Vooral de Kathmandu vallei werd zwaar getroffen, maar overal is er wel schade merkbaar. Zo worstelen we deze dagen wel met heel wat landverschuivingen. In een land waar de infrastructuur nog steeds niet ideaal is, zijn sommige dorpen enkel per hangbrug te bereiken. Die bruggen werden destijds als gift van Zwitserland en met bijhorende Zwitserse precisie geïnstalleerd. Toch waren blijkbaar niet alle bruggen, ook al waren ze van Zwitserse makelij, bestand tegen de verwoestende overstromingen die de moessonregens tot gevolg hadden. Vele van deze hangbruggen hangen gebroken en verslagen in het water. Andere zijn volledig losgerukt en gaan de einder tegemoet. Gelukkig, in de eerste plaats voor de lokale bewoners, zijn  niet alle bruggen beschadigd en daardoor niet alle dorpen van de buitenwereld afgesloten. Na een wandeling van een tweehonderd meter over de brug, worden we ook hier hartelijk ontvangen door de bewoners van Chepan. Vooral de kinderen zijn zeer geïnteresseerd in ons. De geïsoleerde ligging zorgt voor nog extra uitdagingen, maar toch lijken de bewoners over alles wat nodig is te beschikken. Zoals wel meer gebeurt in afgelegen gebieden, is er één grootgrondbezitter voor wie de overige dorpsbewoners in loondienst het land bewerken. Opvallend is dat er hier ook meer dieren rondlopen dan in het dorp dat we gisteren bezochten. Er lopen kippen en geiten rond maar ook buffels en koeien. Die zorgen natuurlijk in de eerste plaats voor melk maar ze helpen ook het land te bewerken op de traditionele manier. Zo wordt de boer dan toch een beetje geholpen bij de onontbeerlijke handarbeid want het ontbreken van infrastructuur maakt het gebruik van moderne landbouwmachines onmogelijk. Het boerenbestaan is hard, het leven in het dorp ook. Vandaar dat geloof een diepe rol speelt in het dagelijkse leven van de Nepalees.

Nepalezen zijn overwegend hindoe, één van de oudste religies ter wereld en dankt dat vooral aan de invloed van India. Voor een buitenstaander is het een gecompliceerde religie want buiten Brahma (de schepper), Vishnu (de beschermer) en Shiva (de verwoester), samen de heilige Drievuldigheid zeg maar, kent het hindoeïsme nog duizenden andere goden, waarvan vele dan nog eens reïncarnaties zijn van andere goden. Bovendien bestaat er niet echt een heilig boek zoals onze bijbel, maar zijn er wel geschriften in de vorm van heilige teksten, zoals lofzangen, gebeden, regels, offers en spreuken waarvan sommige al dateren van meer dan 3.500 jaar geleden. Godverering is heel belangrijk in het Hindoeïsme.

Vandaag bezoeken we één van de belangrijkste heiligdommen van Nepal. Te voet duurt het ruim drie uur om het heiligdom te bereiken, een stevige klim naar 1.713 meter, maar gelukkig bestaat er al enkele jaren een kabelbaan met een lengte van 2.800 meter, die ons in twintig minuten naar boven brengt. De rit gaat over een prachtige groene vallei. Het doel is de Manakamana tempel, opgedragen aan de godin Bhagwati. Pelgrims komen hier naartoe om hun wensen in vervulling te zien gaan. Er wordt vooral gebeden om een kind en dan in de eerste plaats om de oh zo belangrijke zoon.

Om hun wens kracht bij te zetten, brengen vele pelgrims dierenoffers mee. Dat gaat van kippen tot eenden, maar ook geiten, schapen en buffels (alle van het mannelijke geslacht en niet gecastreerd) worden mee de berg opgesleurd of worden als VIP vervoerd  via een speciale gondel met de kabelbaan. Het is het bloed dat geofferd wordt aan de goden. Ik zie ook graag een wens vervuld, maar een dier offeren is voor mij te bloederig en sowieso een brug te ver. Gelukkig bestaat er nog een ander offer, nl. één van de vijf kosmische elementen (water, lucht, aarde, vuur en ether) waaruit volgens de hindoe-traditie het heelal bestaat. Voorzienend als ze zijn, verkopen de Nepalezen aan de niet voorbereide pelgrims, mandjes met daarin de nodige waar : bloemen, wierrook, een boterlamp, een kokosnoot en rijst.  De inhoud van het mandje wordt gezegend en geofferd door de Hindoe priester terwijl je aan je wens denkt.

De locatie van de tempel heeft nog één voordeel : magnifieke uitzichten op een stuk van de Himalaya met de Anapura II, Lamjung Himal en een stukje van de Manaslu.

Heerlijk inspirerend, heerlijk spiritueel om op deze plek te staan in het aanschijn van die ontzagwekkende natuur terwijl de hindoes hier volop hun geloof beleven.

Nu kan ik alleen maar hopen dat Bhagwati mij gunstig gezind is. De toekomst zal het uitwijzen ….