Dag 12 – Een Newari parel

Vandaag lijkt de tijd wel stil te staan. We zijn in Bandipur een prachtig Newari dorpje dat uit de middeleeuwen stamt en gelegen is op een heuvel, één van de eerste flanken van het Himalaya- gebergte. Het feit dat er geen gemotoriseerd verkeer is toegestaan, versterkt dat gevoel nog. Het is hier dan ook zalig om rond te wandelen en tot rust te komen van de hectiek van de vorige dagen. Geen verkeer en nog niet veel toeristen, het komt de authenticiteit alleen maar ten goede.

Vroeger was het een belangrijke halte op de handelsroute tussen Tibet en India omdat dit stukje Nepal malariavrij was.

De oude huizen, oude koopmanshuizen in dit geval, zijn van prachtig houtsnijwerk voorzien en ook van fleurige bloemen. Ons hotel is ook in zo’n voormalig koopmanshuis gevestigd. De kamers werden allemaal omgetoverd tot een gastenverblijf inclusief badkamer en zijn uiteraard allemaal anders. Iemand slaapt in wat vroeger een slaapkamer was, iemand anders in de voormalige keuken. Anderen slapen in een voormalige living en nog anderen liggen in wat ik de Romeo en Julia kamer noem, een kamer met een prachtig houten balkonnetje dat uitgeeft op de sfeervolle hoofdstraat. 

Eén keer raden wie hier de gelukkige is die hier de nacht mag doorbrengen? Aan de pracht van het houtsnijwerk te zien en de grootte van het huis, moet deze familie zeer welstellend zijn geweest. De locatie van het hotel kon niet beter zijn : pal in het midden van de hoofdstraat, waar het krioelt van barretjes en restaurants.

Een wandeling door het dorpje levert mooie uitzichten op over de omliggende Himalaya flanken en valleien. Het dorp wordt ook omschreven als de natuurlijke uitkijkpost op het Annapurna-massief. De vriendelijke dorpelingen beleven hun dagelijkse routine en het geeft dan ook een inkijk in hun dagelijkse leven. Iemand is met een kip onder de arm op weg waarbij die laatste letterlijk naar de slachtbank wordt geleid. Er wordt gepoetst tot alles blinkt, want het is nog steeds feest en ook vandaag zit de sfeer er goed in. Er klinkt muziek door de straten en er wordt gedanst. In stoet trekt het gezelschap door Bandipur. Iedereen wordt uitgenodigd mee te feesten en te dansen. Als het donker wordt gaat de stoet uit elkaar en vertrekt iedereen terug huiswaarts. Daar wordt om de avond af te sluiten nog een laatste keer in familiekring gefeest.

De straten sterven uit…oh zalig is het om nu te verdwalen in de straatjes en steegjes in het zwakke maanlicht. Nog een laatste avond genieten we van de rust voor we ons weer storten op de hectiek van de hoofdstad.