Dag 7 – Moremi Game Reserve - Een echt paradijs

Safari’s lijken op het eerste zicht makkelijk. Je gaat in een jeep zitten (waarbij het ene model al wat makkelijker is dan het andere 😊), laat je rond rijden en je haalt op het gepaste moment een camera boven om er naar hartenlust op los te flitsen. Toch heb je een goed getraind oog nodig om de dieren te identificeren. Toegegeven, een olifant of giraf zijn door hun grootte goed te onderscheiden, anders is het gesteld met kleinere of liggende dieren. Zo wordt een kei onder een struik al snel een leeuw die zich in de schaduw heeft genesteld. Een houtblok lijkt soms wel erg op een slapend luipaard en drijfhout op een krokodil in het water. Gods dode scheppingen veranderen zo algauw in lokale levende fauna.

Tel daarbovenop nog de hitte en vermoeidheid bij van het vroege opstaan en je vindt jezelf al snel in een delirium. Zo worden boomstronken, afgebroken boomstammen,  grote en kleine stenen al  snel een scala aan goden : ik zie zeker vishnu en boeddha verschijnen, maar ook mythologische figuren zoals kabouters, gnomen en trollen. Tja ...

Onze gidsen zijn ware kunstenaars met een jarenlange ervaring in spoorzoeken. En wil je een succesvolle safari, dan heb je zeker de beste nodig.

De teller van onze Big Five staat nog steeds op twee dankzij de olifant en de buffel. Maar al snel komt daar verandering in als onze gids met zijn arendsoog in de verte een leeuw ontdekt. In mijn ogen nu voor één keer een kei, maar hij blijkt het bij het rechte eind te hebben. Als we dichterbij komen vinden we een nog niet zo oud, maar duidelijk verminkt dier. Hij heeft maar één oog, waarschijnlijk in een gevecht verloren. Hij is alleen maar lijkt zijn buikje wel vol te hebben. Op jacht gaan lukt in elk geval nog. Hij strekt zich uit, stapt naar een waterplas om de nadorst te lessen en zoekt dan terug de verkoelende schaduw op. Nummer drie van de Big Five is binnen.

Even verder staan in het kreupelhout twee Tsessebe-antilopen ons nieuwsgierig op te meten. Hun bijna mahonie-kleurige lichaam en mahonie-kleurige sokken steken schril af tegen de neutrale achtergrond. Het zijn robuuste antilopen, maar laat je daar niet aan vangen. Want ondanks hun grootte zijn ze de snelste antilopen van zuidelijk Afrika. Ze halen met gemak een snelheid van 90 km/uur. Hun habitat bevindt zich voornamelijk hier in het zuidelijke deel van Afrika, maar ze kwamen vroeger op het hele continent voor. Echter door jacht en inkrimping van hun leefgebied was de Tsessebe-antilope op een gegeven ogenblik zelfs met uitsterven bedreigd. Gelukkig komen ze nu weer meer voor, vooral dan in Botswana, Zambia, Angola en Namibië.

De grote verrassing moet echter nog komen, als plots onze gids/chauffeur zich tegen hoge snelheid een weg baant door het hoge gras en ons netjes afzet op een beschutte plaats waar bomen en kreupelhout elkaar ontmoeten. We kijken omhoog naar twee luipaarden die letterlijk de kat uit de boom kijken. Op het eerste gezicht lijkt het een vredig tafereel, waarbij deze twee broers zich luierend in het zonnetje genesteld hebben op de hogere takken van een boom. 

Maar als plots een leeuw en daarna nog één en nog één komen aanwandelen en verdwijnen in de oneindig lijkende savanne, krijgen we een andere kijk op dit broederlijke schouwspel. Zodra de laatste leeuwin uit beeld is verdwenen, springt één van de broers uit de boom en zet zich op wacht op de grond. Na zijn goedkeuring, volgt ook het tweede luipaard. Samen en steeds de omgeving overziend, duiken ze het kreupelhout in. Daar liggen tot onze grote verbazing, de restanten van een koedoe. Terwijl één van de broers op wacht blijft staan, zet de andere zijn tanden in het rode vlees. Onze broers hebben dit goed gezien. Ze laten de kill over aan de leeuwen en zijn content met de restjes die met smaak verorberd worden. Met hun vlijmscherpe tanden trekken ze stukjes vlees los van het bot en happen het in enkele kauwen naar binnen. Hun neus kleurt al snel rood door het bloed. Na een goed kwartier trekken en knabbelen is hun buikje vol. De broers wandelen weg, nieuwe avonturen tegemoet. 

Ook wij zetten  ons avontuur verder en rijden naar een grote waterplas. Aan het water heb je altijd kans om dieren te spotten, want zowel mens als dier kan wat vocht gebruiken bij deze Afrikaanse temperaturen. Aan het water worden we al meteen verrast door een troep leeuwen met een verbazend dik buikje. Dit zijn duidelijk de leeuwinnen van daarnet. Na het verorberen van de koedoe, kan je die best even doorspoelen met wat verfrissend water. Deze ochtendsafari is al een schot in de roos. Tel daarbij nog een derde luipaard die zich iets verder ook aan een verfrissend drankje tegoed doet en ik ben in de zevende hemel.

Bij het vertrek op avondsafari verrast een Roanantilope ons. Zo snel en schichtig is hij dat ik enkel nog een flits van zijn grote robuuste gestalte te zien krijg voor hij alweer in de bebossing verdwijnt.

Tijdens deze rit volgen we het spoor van de dieren die we eerder vandaag zagen. Toch krijgen we nu nog enkele verrassingen voor de kiezen. Zo wordt het rottende karkas van een olifant door een paar krokodillen te lijf gegaan. Zo van dichtbij zijn hun vlijmscherpe tanden in hun open bek goed te zien. Iets later kan ik nog net onze gids behoeden voor een bijna ongeluk. Terwijl hij zich suf zoekt naar interessante savanne bewoners, rijdt hij bijna over een leeuwin die de zich nogal ongelukkig op een zandweggetje heeft gelegd. Tja, zo wil je het nieuws niet halen natuurlijk. Gelukkig laat mijn geslaakte gil de jeep nog net op tijd stoppen. De leeuwin is zich duidelijk van geen kwaad bewust, richt even haar hoofd op en zet dan haar slaapje verder.

Op de terugweg naar de lodge springen plots een troep hyena’s in het licht van onze koplampen. Die kunnen we ook afvinken. De omgeving heet niet voor niets Hyena Pan, net omdat er zich zoveel hyena’s bevinden. Deze nacht zullen ze trouwens nog letterlijk van zich laten horen als ze bij onze verblijven, de sanitaire installaties die zich onder de badkamers bevinden, zullen aanvallen. Geen warm water voor ons morgenochtend, gelukkig werkt mijn toilet nog wel, wat niet al mijn reisgenoten kunnen zeggen. A very close encounter met de hyena’s.

Afrika, het blijft onvoorspelbaar.