Dag 6 – Moremi Game Reserve - Gratie op de savanne

Mijn windbreker komt tijdens deze ochtendlijke uren goed van pas. Zeker nu de jeep nog een grote snelheid haalt op weg naar de officiële ingang van het Moremi Game Reserve. De zon komt aarzelend tevoorschijn maar zorgt op deze manier ook voor een prachtige zonsopgang.

Nog prachtiger is de bontgekleurde vorkstaartscharrelaar, die ons lijkt op te wachten, zittend op een dode tak. Hoe het grote wild steeds lijkt gehuld te zijn in camouflagekleuren en zo opgaat in de achtergrond, zo kleurrijk is de vogelpopulatie van Afrika. Vooral deze scharrelaar die zowat in alle kleuren van de regenboog lijkt geschilderd te zijn. Onze gevederde vrienden brengen zonder meer kleur in de Afrikaanse savanne.

In het hoge gras ontwaren we al snel de Afrikaanse versie van den dikke en den dunne : een pluizige waterbok die ons zijn beste kant laat zien (lees zijn achterste) met in zijn naaste omgeving een jonge steenbokantilope, of toch steenbokje. Toch trekken vooral het koppel Nijlganzen met hun veren in schakeringen van bruin mijn aandacht. Ze lijken net een brilletje op te hebben. Zo schattig, al kunnen ze ook agressief zijn. De Nijlgans wordt ook wel eens Egyptische gans genoemd. De oude Egyptenaren beschouwden deze gans immers als heilig. Ik buig nederig mijn hoofd voor Hunne Heiligheden.

We zetten onze jacht verder, want dat is waar tijdens een safari om gaat. Geen jacht met het geweer, maar de jacht met ons fototoestel. De ultieme bekroning van de jacht : de Big Five voor de lens krijgen. De olifanten zorgden gisteren al voor een eerste aanzet en een aarzelende buffel laat zijn horens tussen het groene loof zien. Nummer twee is binnen.

Ook vandaag duiken onze geslurfde vrienden op. Maar deze keer zijn ze niet zo blij ons te zien. Waar de eerste exemplaren ons nog met enige wantrouwen bekijken maar ons verder ongemoeid laten, is dat niet het geval voor het laatste paar olifanten. Dreigend komen ze wel heel dichtbij, zo dichtbij dat ik er niet echt gerust meer in ben. Toch gaan de oren niet volledig plat naar achteren,  het moment waarop ze normaal zouden aanvallen. Na diep in de ogen te hebben gekeken, kiezen ze uiteindelijk voor de aftocht. Oef...

Iets verderop in de uitgestrekte savanne staat een kudde litschiewaterbokken trots te poseren. Ik word op slag verliefd. Met hun grote hazelnootkleurige ogen kijken ze ons lieftallig aan. Doe daar dan nog hun hartvormig neusje bij en hun donzige pels en ik voel de liefde tot hier. Niet alleen straalt er kracht uit van deze waterbokken maar ook een tere kwetsbaarheid. Wat een ontdekking.

Iets verderop spelen nijlpaarden kopje onder. Om er snel te geraken nemen we een binnenweg via het ... water. Bij het instappen in de jeep is het altijd wat vloeken aangezien deze geen deuren of lage openingen hebben. We moeten telkens een ware beklimming van de zijkant doen via een paar uithollingen waar we onze voeten moeten inzetten. Op dit moment zijn we echter wel blij dat de hoge zijkant ons beschermt tegen eventueel instromend water. We gaan wel echt diep het water in, kantelen wat naar links en rechts, maar zijn zo in geen tijd én droog bij de nijlpaarden. Iets verderop zitten enkele bavianen verstoppertje te spelen.

Zebra’s en impala’s zijn hier in grote aantallen aanwezig. Zwarte strepen op het lichaam (zebra), zwarte strepen op het achterste (impala). Streepjes regeren duidelijk over de savanne. Nog meer streepjes, witte deze keer, vinden we even later als een troep koedoes sierlijk door het hoge gras springen.

Aan het einde van de middag, stapt een troep giraffen gracieus de zonsondergang tegemoet.

De sterrenhemel staat als een oude getrouwe ook vandaag aan de hemel. De sterrenconstellaties staan misschien anders dan we hier op het noordelijk halfrond gewend zijn, maar ze zijn er wel. Mijn heerlijk vertrouwd hemels dekentje waar ik ook vannacht onder slaap.