Dag 5 - Savannah - Life is like a box of chocolates

’Helo, my name is Forrest, Forrest Gump. Would you like a chocolate?’

Het is de openingszin van de filmklassieker ‘Forrest Gump’, waarin Tom Hanks op weergaloze wijze het hoofdpersonage neerzet. Dat ik de filmquote aanhaal is niet toevallig want het is hier in Savannah,  dat Forrest Gump op een bankje zit en aan de mensen die naast hem plaatsnemen, zijn levensverhaal vertelt. Het is de rode draad door de film. Ik sta op Chippewa Square, één van de vele groene pleinen die Savannah rijk is en waar de film begint. Het bankje zelf staat er niet meer. Wat er nog wel staat is het Oglethorpe Monument dat zeer herkenbaar op de achtergrond in beeld werd gebracht. Het monument werd opgericht ter herdenking van James Oglethorpe, de oprichter van zowel Savannah als de staat Georgia. Chippewa Square is één van de vele mooie, charmante pleinen die Savannah zo aangenaam maken. Maar liefst 24 zijn er met dank aan James Oglethorpe die niet alleen Savannah als hoofdstad stichtte maar meteen ook de stad uittekende met een uitstekende visie op stadsplanning. Het grootste plein, zeg maar gerust park, is het Forsyth Park, meteen ook één van de oudste parken in het land en  één van de meest gezellige. Perfect om op deze bijzonder warme en zonnige morgen even te kuieren onder de eeuwig groene eikenbomen en wat te genieten van het mooie weer vanop één van de vele bankjes in het park. Pronkstuk van het park moet de Forsyth fontein zijn, één van dé symbolen van de stad. Hoewel de fontein er al staat sinds de late jaren 1850, toen met de aanleg van het park begonnen werd, trekt de fontein in de verste verte niet meer op het originele ontwerp. Pas in 1935 werd door steeds aangebrachte veranderingen en bijvoegingen, de aanblik van de fontein voor eens en altijd vastgelegd. Het frisse water dat uit de fontein spuit, zorgt voor een verkoelend effect. 

Nog verkoelender is de cocktail waarvan ik geniet op een nabijgelegen terras. Het historische hart van Savannah is vrij groot. De ideale manier om mij vandaag door het warme en drukkende weer door de stad te loodsen, is de hop on hop off trolley, die een stop maakt op alle belangrijke plaatsen. Terwijl de trolley op weg gaat naar de volgende halte,  geniet ik ondertussen van de charmante huizen en dito straten en stap ik af waar ik wil. Niet alleen de parkjes zijn attractief, ook de bijzonder weelderige antebellum huizen, die nog de sfeer van vroeger oproepen, haal ik voor de lens. Met decoratief ijzerwerk, bijzondere raampartijen en elegante trappen, is Savannah een lust voor het oog. 

Op dit moment kan ik me moeilijk voorstellen dat Savannah ook wel America’s Most Haunted City, wordt genoemd. Zo zou bijna elk huis in Savannah behekst zijn en liggen er honderden spookverhalen voor het  rapen. Zolang ik geen schimmen zie opduiken of achtervolgd wordt door rare geluiden of  onmogelijke aanrakingen voel,  bekijk ik het hele gegeven nogal sceptisch. Wel is het zo dat de stad op een kerkhof werd gebouwd. Je zou kunnen veronderstellen dat de overledenen wier eeuwige rust hier verstoord werd, wraak nemen op de inwoners en zij ‘s avonds tot leven komen om iedereen hier de stuipen op het lijf te jagen. Of het Mercer House ook behekst is, weet ik niet. In elk geval vloeide het bloed rijkelijk in het statige huis dat eigendom was van antiquair James Williams. Hij was niet alleen antiquair maar ook één van de voorvechters van het behoud van het Historic District in Savannah waarbij hij heel wat huizen restaureerde.  

Danny Hansford werd op 2 mei 1981 doodgeschoten in het bureau van en door Williams. De twee hadden al enkele jaren een liefdesrelatie. James Williams werd gearresteerd voor de moord en werd na maar liefst vier processen uiteindelijk vrijgesproken. Hij voerde aan dat hij handelde uit wettige zelfverdediging omdat Hansford eerst een revolver op hem had gericht. De zaak was voer voor de media maar ook de inspiratie voor het boek ‘Midnight in the Garden of Good and Evil’ van de hand van John Berendt. Het werd een New York Times bestseller gedurende maar liefst 216 weken. De populariteit van het boek ontging ook Hollywood niet. In 1997 produceerde en regisseerde Clint Eastwood de gelijknamige film met een aangepast scenario en met in de hoofdrollen John Cusack, Kevin Spacey en een piepjonge Jude Law in de rol van het slachtoffer.

De kathedraal van Savannah torent boven de stad uit. Voor een stad waar er eerst geen katholieken mochten resideren van stichter Oglethorpe, aangezien het katholieke Spanje en Frankrijk nog nabijgelegen en vijandige kolonies hadden, hebben ze nu één van de meest indrukwekkende kathedralen, zeker wat het interieur betreft. Het is dankzij de immigrerende Ieren dat Savannah een katholiek bolster werd. Kosten noch moeite werden gespaard om met de kathedraal een statement van formaat te maken. Het indrukwekkende orgel telt maar liefst 2.308 pijpen. En dan zijn er nog de prachtige muur- en plafondschilderingen in Renaissance stijl.  Het hout voor de afbeeldingen van de kruisweg werd zelfs vanuit Beieren geïmporteerd. Dat de Ieren nog een sterke basis hebben in Savannah blijkt ook op 17 maart, want hier wordt de grootste St. Patrick’s Day Parade gehouden buiten New York.

Zowat gelegen naast de kathedraal, speur ik ondertussen het dak af van The Hamilton-Turner Inn, één van de mooiste hotels van Savannah in die uitzonderlijk prachtige antebellum stijl, maar ook één van de schijnbaar meest behekste hotels van de stad. Een sigaar-rokende man werd al meermaals gesignaleerd op het dak. Vandaag houdt hij mij voor de gek, of word ik voor de gek gehouden, maar voorlopig zie ik geen rookkringetjes van de sigaar opduiken.

Het prachtig Lucas-theater aan Reynolds Square is meer dan een bezoek waard, al was het maar om het verhaal dat schuilt achter het theater. Het werd gebouwd in 1921 door Arthur Lucas die het naar zichzelf noemde. Arthur Lucas was niet aan zijn proefstuk toe want hij had al meerdere theaters en zou er nog vele andere ontwerpen waaronder het iconische Fox theater in Atlanta. In 1927 werd het zelfs het eerste gebouw met airconditioning in Savannah. Na de tweede wereldoorlog en de economische gevolgen daarvan, raakte het theater echter in verval. Het sloot uiteindelijk in 1976 de deuren en zou afgebroken worden om er een parking aan te leggen. Dit stuitte op heel wat verzet van de bevolking. Een aantal van hen bracht geld bij elkaar in 1986  om het theater aan te  kopen én te restaureren. Tijdens het filmen van ’Midnight in the Garden of Good and Evil’, namen Clint Eastwood en hoofdrolspeler Kevin Spacey deel aan de geldinzamelingsacties. Het theater heropende in 2000 met de toepasselijke vertoning van ‘Gone With The Wind’.

Een bezoek aan het theater is niet compleet zonder een stop bij Leopold’s, een ijssalon net achter de hoek. Het ijssalon bestaat al sinds 1919 en ziet er nog net hetzelfde uit. Ik bestel mijn ijsje aan de houten vintage toog die nog origineel is. Het ijssalon werd destijds geopend door Peter Leopold en zijn twee broers. De ijsjes, gemaakt van een eigen geheim recept, werden al snel een succes en Leopold’s werd een begrip in Savannah. Ik vlei me neer en heb al direct spijt van mijn keuze. Ik verkies de klassieke vanillesmaak maar ontdek dan dat het ijssalon vooral bekend is om zijn tuttifrutti-smaak. Er is niks aan te merken op mijn ijsje, maar misschien had ik deze keer iets avontuurlijker moeten zijn. De gelagzaal is eerder een filmdecor. Ik zie nog oude vintage-stukken staan zoals een oude telefooncel, heel veel filmposters en filmklappers. Niet verwonderlijk want Peter Leopold is de vader van Stratton Leopold, de huidige eigenaar. Stratton heeft niet alleen een ijssalon maar ook een rijkelijk gevulde Hollywood-carrière. Hij werkt als uitvoerend producent bij Paramount Pictures en heeft een aantal blockbusters op zijn conto staan, waaronder Mission Impossible III.

Eén van de meest trendy plaatsen is zonder meer de City Market. Die bestaat als sinds 1755 en was de plaats waar de inwoners hun boodschappen deden. Nu is het een hippe plaats met populaire restaurants, leuke bars, live optredens, kunstgalerijen en trendy boetieks.

Maar Savannah is meer dan het historische centrum. De stad beschikt over één van de grootste havens van de Verenigde  Staten en één van de belangrijkste in het zuiden. Vooral het zuiderse katoen wordt hier verscheept. Vanaf de River Walk, een wandelboulevard langs de waterkant en de rivier, heb je een ongestoord zicht op de drukke havenactiviteiten. Schepen varen af en aan. Even verder worden containers met grote kranen als onderdeel van een blokkendoos op het schip geladen. De River Walk langs de Savannah rivier is trouwens de ideale plaats om je in één van de vis/kreeften-restaurants van wat lekkers te voorzien. In 1996 vonden de Olympische Spelen in de huidige hoofdstad van Georgia, Atlanta, plaats maar de olympische vlag werd ook gehesen in de oude hoofdstad Savannah. De zeilwedstrijden werden hier beslecht. Sébastien Godefroid behaalde hier een zilveren medaille in de Finn klasse.

’Life is like a box of chocolats, you never know what you are going to get’. Over Savannah kan net hetzelfde worden gezegd, want het is één van de charmantste zuidelijke steden. Nooit verwacht, nooit gedacht. Een chocolaatje om in te bijten en dat ook nog eens verrukkelijk smaakt.