Dag 7 - Het enigma van Arabië

De Verenigde Arabische Emiraten beschouw ik als het enigma van het Arabisch schiereiland. Verarmde en conservatieve emiraten die er plotseling alleen voorstonden en die tijdens een nacht in de woestijn besloten zich te verenigen tot één land onder het motto ‘samen staan we sterk’. De vondst van aardolie zorgde voor welgekomen rijkdom voor de Emirati die zo een sprookjesleven kunnen leiden.

De Verenigde Arabische Emiraten groeiden uit tot een modern land met Dubai als fonkelende ster. Architecturale dromen die schitteren in het zonlicht. De Burj Khalifa bewijst dat er bijna geen grenzen zijn aan diezelfde dromen.

Tegen die achtergrond van ultieme rijkdom, dat kapitalisme van over de hele wereld aantrekt, waar alles zowat kan en mag en die internationale waarden omarmt, blijft het land worstelen om dit te laten samensmelten met zijn eigen cultuur. Een cultuur die zich probeert los te wringen uit een conservatief geloof en daar slechts met mondjesmaat in slaagt. Ja, geld en rijkdom zijn  geen taboe meer, hoe meer bling hoe beter zelfs. Er wordt voor de naasten-Emirati gezorgd. Het sociale leven wordt niet gekenmerkt door zware religieuze aspecten en de sharia wordt slechts in zéér beperkte mate toegepast. Toch is het land waar alles kan, geen democratie. Het is een absolute monarchie waarbij de keuze van president (emir van Abu Dhabi) en eerste minister (emir van Dubai) vastligt. Een parlement is er niet, alleen een Hoge Raad waarvan de leden door dezelfde emirs worden aangeduid. Die emirs duiden, zoals de lokale gebruiken dat voorschrijven, ook zelf hun opvolger aan. Broedermoorden komen er in de koninklijke kringen nog steeds voor. Zelfs de zo geprezen Sjeik Zayed bin Sultan Al Nahyan die over  een goddelijke status beschikte, vermoordde zijn oudere broer die toen aan de macht was.  Elk mannelijk familielid is immers in principe een concurrent voor de troon én de absolute macht. Trouwens de doodstraf die nog bestaat in vele Arabische en moslimlanden, bestaat hier enkel in theorie. Uitgevoerd wordt ze nooit. Het is één van die kleine stapjes die het land zet naar verdere omarming van internationale waarden. Ook al is de wens tot internationale acceptatie groot, toch blijven ze diepe vriendschapsbanden ontwikkelen en onderhouden met zogenaamde onderdrukkende regimes zoals Saudi Arabië, China en Rusland, ook al kan dat zijn om geen ruzie te krijgen met grotere landen, gezien hun eigen beperkte territoriale omvang.

Ook al willen de Verenigde Arabische Emiraten zich graag profileren als een modern land, dé ultieme ommezwaai naar democratie blijkt de laatste moeilijke horde te zijn. Zoals eerder gezegd zijn verkiezingen én het stemrecht bij verkiezingen, de basis van democratie, de Emiraten vreemd. Het zal een moeilijke stap worden om die politieke vrijheid te omarmen, mocht het ooit zover komen. Niemand van de Emirati die er blijkbaar van wakker ligt.

Zij waarvan 100% puur Emirati bloed door de aderen stroomt, worden geboren in een gouden wieg. Zij mogen groots dromen, hun bedje is gespreid. Voor hen is elke dag een droom, elke nacht een sprookje ... een sprookje uit duizend-en-één-nacht.