Alexandre III brug

Het is zonder twijfel de mooiste brug van Parijs. Elegant ligt ze over de Seine als een indrukwekkend ontworpen haute couture kleedje dat niet zou misstaan in de Parijse modeweek. Met de verschillende gouden accenten zou ze zo aan het brein van Gianni Versace ontsproten kunnen zijn. Ze is minder kitscherig dan de meeste van Gianni’s ontwerpen waardoor de brug zonder meer de lofzang zingt van de elegantie van de Franse hoofdstad. 152 meter lang is de Alexander III brug, genoemd naar de voormalige Russische tsaar. De brug moest immers symbool staan voor de vriendschap tussen Frankrijk en Rusland. Zijn zoon, de later afgezette tsaar Nicolas II, legde destijds de eerste steen. De brug werd ontworpen in  prachtige art nouveau stijl en was klaar in 1900, net op de tijd voor de wereldtentoonstelling van dat jaar. Voor de gouden accenten zorgen vooral vier gevleugelde paarden die zich elk op een hoge pilaar op elke hoek van de brug bevinden, maar ook de twee paar bronzen nimfen die in het midden langs weerzijden bevestigd werden. Tel daar nog wat cherubijnen, lantaarns en het prachtig gedetailleerd metaal bij waaruit de brug vervaardigd werd en je heb een idee van de weelde die deze brug weerspiegelt.  

De brug werd specifiek gebouwd om een directe verbinding tussen linker- een rechteroever te creëren ten tijde van de wereldtentoonstelling die op beide oevers plaatsvond. Vandaag verbindt ze nog steeds die oevers, maar ook wel twee zeer interessante bouwwerken.

Het Grand Palais moet één van de bijzonderste gebouwen van Parijs zijn. Het werd ook gebouwd voor die wereldtentoonstelling van 1900 en wordt nu nog steeds gebruikt als tentoonstellingsruimte. Het bijzondere zijn de twee architecturale stromingen die het gebouw samenbrengt : het heeft een zeer lange en opvallende neoclassicistische voorgevel terwijl de rest bestaat uit een gigantische glazen koepel ondersteund door een structuur van smeedijzerwerk. Een op zich vreemde combinatie maar die wel werkt.

Langs de andere kant van de Seine, rolt de Alexander III brug de rode loper uit naar het Palais des Invalides, door zijn koepel ooit het hoogste gebouw van Parijs totdat de Eiffeltoren afgewerkt was. Toch valt het gebouw nog steeds op, zeker op een mooie Parijse zomerdag wanneer de twaalf kilogram goud waarmee de koepel bedekt is, schitteren in het zonlicht. Het was Louis XIV die opdracht gaf tot de bouw van dit invalidenhotel: vele gewonde soldaten waren destijds niet meer in staat hun leven op te pakken na hun dienst in het Franse leger. De vele ex-soldaten die op straat bedelden, zorgden voor een immense overlast. Op drie jaar tijd slaagde men erin dit enorm gebouw neer te poten, inclusief een hospitaal en kerk. De voormalige soldaten werden hier verzorgd, gewassen en gevoed en deden ook verschillende klussen op het terrein.  Het is dus niet zo dat ze op hun lauweren konden rusten. Tot vierduizend ex-soldaten konden hier de laatste jaren van hun leven doorbrengen.  De koninklijke kapel, beter bekend als de Dôme des Invalides, die zich onder die gigantische gouden koepel bevindt, was in eerste instantie enkel toegankelijk voor de koninklijke familie. Oorspronkelijk was het plan  de leden van de koninklijke familie hier te begraven, maar de bouw van de kapel nam heel lang in beslag en na de dood van Louis XIV werd van dat plan definitief afgezien. Toch doet de kapel vandaag dienst als begraafplaats, niet van de koninklijke familie, maar van de keizer zelf : Napoleon. Koning Louis-Philippe nam de beslissing Napoleon na zijn dood terug te halen naar Parijs en hem hier een laatste rustplaats te gunnen. Napoleon ligt hier in een zogenaamd praalgraf uit rood kwartsiet. Zelf ligt hij in vijf kisten : eentje uit blik, eentje uit mahonie, twee zelfs uit lood en eentje uit ebbenhout. Kwatongen beweren dat de reden hiervoor was om zeker te zijn dat hij niet kon terugkomen 😉. De kist werd op een sokkel van groen graniet gezet en in een soort verzonken put geplaatst in de kapel. Door de iets hogere plaatsing van het praalgraf, moet je naar hem opkijken als je naast zijn laatste rustplaats staat. Anderzijds,  moet je voor hem buigen als je boven aan de rand staat en het graf wil bekijken. De keizer blijft de keizer, ook na zijn dood.

Het Palais des Invalides is ook vandaag nog relevant : het legermuseum heeft hier nu ook onderdak gevonden en het ziekenhuis verzorgt nog steeds gewonde soldaten. En nog belangrijker, het is de plaats waar Frankrijk samenkomt als het land in rouw is.

Het Palais des Invalides, met zijn imposante gouden koepel van wel 103 m hoog, is een indrukwekkend bouwwerk met een mooie esplanade die ernaar toe leidt en met de mooiste brug van Parijs als stijlvolle rode loper. Een brug die op zichzelf al een ode brengt aan de elegantie en schoonheid van Parijs.