Windsor Castle

 

Een annus horribilis, zo noemde voormalig koningin Elizabeth II het jaar 1992, in een speech ter gelegenheid van haar veertigjarig jubileum op de troon. Ze had dan ook niet het beste jaar achter de rug. Drie van haar vier kinderen vroegen de echtscheiding aan maar vooral de enorme brand die raasde door haar lievelingskasteel Windsor Castle, hakte erin.

Hoewel Buckingham Palace te boek staat als de woning van het staatshoofd, wordt het vooral als werkpaleis gebruikt. Elizabeth had echter een duidelijke voorkeur voor het kasteel, gelegen net buiten Londen in het lieflijke plaatsje Windsor.

Die voorliefde komt voort uit haar kindertijd, toen ze tijdens WOII hier verbleef. Het was tijdens haar leven de plaats waar ze niet prinses en later koningin moest zijn, maar ook een doodgewone moeder, dochter en echtgenote mocht zijn. Het was de plaats waar ze later over zou zeggen dat ze het meest gelukkig was.

20 november 1992 was die noodlottige dag waarop in de privé kapel van koningin Victoria een kortsluiting ontstond in een spotje waardoor een naburig gordijn in brand schoot. Vijftien uur lang, ondanks het verwoede bluswerk van 220 brandweermannen, was het vuur als een razende tekeer gegaan door al het aanwezige hout en vernielde het in totaal honderdvijftien kamers waaronder negen zogenaamde ‘State Rooms’. De schade was enorm, niet alleen aan het gebouw zelf maar ook historisch meubilair, kunstwerken, schilderijen, zilverwerk en tapijten gingen in rook op of liepen ernstige schade op.

Vijf jaar later was de restauratie van het kasteel voltooid en had die zo’n zestig miljoen dollar gekost.

Door de grote waarde van het kasteel en zijn unieke inboedel was en is het nog steeds onverzekerbaar. Om het bedrag  voor de betaling van de restauratie bijeen te krijgen, besliste koningin Elizabeth Buckingham Palace gedeeltelijk open te stellen voor het publiek. Dat is vandaag nog steeds het geval en na de restauratie werd ook Windsor Castle op die lijst van te bezoeken kastelen geplaatst.

Vandaag zijn dan ook de zogenaamde State Rooms van Windsor Castle tegen betaling te bezichtigen. Zo kan men vanuit eerste hand de prachtig gerenoveerde kamers bewonderen. De pracht en praal die we met de Britse koninklijke familie associëren, is hier dan ook overdadig aanwezig. Ook duidelijk aanwezig,zijn vele werken van zowel Rubens als Van Dyck. Klap op de vuurpijl is de schitterende St. George’s Hall die destijds volledig vernield werd. Vandaag is er van de brand niks meer te merken. De Hall werd volledig in oorspronkelijke staat teruggebracht maar met een 21^ste-eeuws randje.

Niet alleen de Staterooms zijn toegankelijk voor het grote publiek, ook St. George’s Chapel kan bezocht worden. De kapel neemt een belangrijke plaats in in het leven van de koninklijke familie. Hier komt de familie immers niet alleen samen voor de zondagse eucharistieviering, maar vinden  ook koninklijke huwelijken en begrafenissen plaats. Wie herinnert zich niet de eenzame koningin Elizabeth met mondkapje op tijdens de uitvaartdienst voor haar echtgenoot prins Philip? Ook voor de leden van de koninklijke familie waren de coronamaatregelen van toepassing. Maar ook gelukkigere gelegenheden vinden hier plaats, denk maar aan de glamoureuze huwelijksviering van prins Harry met Megan Markle. De laatste grote plechtigheid die hier plaatsvond, was de begrafenisplechtigheid van koningin Elizabeth II na haar staatsbegrafenis in Westminster Abbey in Londen. Elizabeth werd ook bijgezet in de zijkapel opgedragen aan haar vader,  voormalig koning  George VI. Hier rust ze samen met haar echtgenoot prins Philip, haar ouders George VI en koningin-moeder Elizabeth onder een grafsteen gemaakt van Belgische blauwe steen. Ook de assen van haar zuster prinses Margareth werden hier bijgezet. De deur van de kapel staat in principe open zodat iedereen vanop afstand de voormalige staatshoofden kan groeten.

Eén van de meest opvallende monumenten is opgedragen aan de voormalige Engelse kroonprinses Charlotte,  eerste echtgenote van onze Leopold I. Zij stierf in het kraambed na een bevalling die vijftig uren duurde en bovendien eindigde met een doodgeboren zoontje, haar opvolger. Om de opvolging van de kroon te verzekeren werden haar ooms noodgedwongen verplicht te huwen. Zo werd uiteindelijk haar nicht Victoria staatshoofd, die lange tijd de langst regerende koningin was, tot Elizabeth II het record van 63 jaar in 2015 brak. Koningin Victoria ligt niet begraven in de St. George kapel, maar in het Frogmore Mausoleum in Windsor dat niet toegankelijk is voor het grote publiek.

Wie wel een laatste rustplaats kregen in één van de praalgraven in de kapel, zijn o.a. koning George V en zijn eega Mary. De notoire koning Henry VIII ligt begraven in het koor van de kapel samen met zijn favoriete koningin Jane Seymour. En dan is er nog de zogenaamde Royal Vault, een soort mausoleum dat zich onder de kapel bevindt met langs beide zijden een aantal uitsparingen waarin leden van de koninklijke familie hun laatste rustplaats vinden. Prins Philip vond hier een tijdelijk onderkomen, totdat hij weer herenigd werd met Elizabeth II. Ook deze Royal Vault is niet voor het publiek toegankelijk.

De geschiedenis van het Engelse koninklijke huis ligt hier voor het grijpen. Ronkende namen die ooit het hoogste ambt van het Verenigd Koninkrijk en zijn overzeese gebieden vervulden. Zelfs na de dood, blijven ze eeuwig  rusten op en rond één van de mooiste kastelen die Engeland telt.

Het is meteen het favoriete kasteel van koning Charles II en Elizabeth II en de reden hiervoor is niet ver te zoeken : het is er mooi en aangenaam, ongezien voor een kasteel dat meestal kouwelijk en tochtig is. Ik kan best geloven dat Elizabeth II hier nooit meer weg wou…