60 jaar Brussels Airport

Op 22 maart 2016 werd België in haar hart getroffen, in haar vliegende hart zelfs. Om 8u ’s morgens ontploften twee bommen nabij de incheckbalies in de vertrekhal van de luchthaven van Zaventem. De plaats waar ontelbare mensen vertrokken  op vakantie naar exotische bestemmingen,  kortbij vakanties, grote avonturen hierbij uitgewuifd door vrienden en familie. En de plaats waarnaar men terugkwam met mooie herinneringen, met honderden foto’s op SD kaarten en waarbij zonen en dochters, vaders en moeders elkaar liefdevol omarmden. Op 22 maart veranderde die plek van zorgeloos geluk naar een plaats van brokstukken, van  uit elkaar gereten balies, van gebroken glas, van gebroken dromen. Maar nog belangrijker,  het werd een plaats van gebroken levens en verloren levens.  Een herinneringsplaquette herinnert nog steeds aan de dramatische gebeurtenissen van die dag.

Ik herinner mij nog goed de eerste keer dat ik op de luchthaven van Zaventem kwam. Slechts 16 jaar en klaar om de wereld te veroveren, te beginnen met Florida dan toch 😊. Het geluid van het doorrollende bord met vertrektijden haal ik mij nog perfect voor de geest. Ik ben de tel kwijt geraakt aan hoeveel keer ik er later nog binnenwandelde met een kleine trolley, grote koffers of enkel handbagage. De luchthaven werd het startschot van korte reisjes voor een bezoek in Frankrijk aan mijn mama en zus, voor werk gerelateerde bezoeken  in Engeland, Zwitserland of Oostenrijk, voor trips naar het zonnige zuiden. Maar het was ook het begin van grotere avonturen naar verre bestemmingen op bijna alle continenten : Noord-Amerika, Midden-Amerika, Zuid-Amerika, Noord-Afrika, zwart Afrika, Zuidelijk Afrika, het nabije oosten, het verre Azië.  En misschien nog het meest ingrijpende in mijn leven : voor een nieuw bestaan in de toen voor mij nog vrij onbekende Verenigde Staten.

Maar om terug te komen op de gebeurtenissen van 2016. Op 14 april 2016, vertrek ik op reis vanaf het pas en slechts deels heropende Zaventem naar Zuid-Afrika.  De vluchten van British Airways vanuit Brussel naar London Heathrow worden pas sinds 4 dagen weer uitgevoerd, zij het op halve kracht. De luchthaven is wel heropend, maar het is niet ons vertrouwde Zaventem. De verwoeste vertrekhal blijft ver uit het zicht als je de verplichte parking uitkomt. Het is wel wat zoeken voor we de provisoire vertrekhal vinden. Er werden net achter het bestaande gebouw twee grote tenten opgericht waar zich nu de check-ins bevinden.  In de eerste tent vindt al een eerste security check plaats. Deze tent kan enkel door passagiers met een geldig uitgeprint ticket betreden worden. In de volgende tent kan men wachten tot wanneer de check-ins van de desbetreffende vlucht opengaan. Wanneer we aan de gates komen, is het eerste wat opvalt : weinig bedrijvigheid, weinig passagiers, geopende winkels maar geen klanten. De sfeer is niet anders te omschrijven dan doods. Niet de gezellig drukke luchthaven, waar het soms zoeken is naar een zitje met vluchten die vlot na elkaar vertrekken.

Gelukkig is het twee jaar later op de vernieuwde luchthaven alweer een drukte van jewelste. Luchtvaartmaatschappijen en passagiers vonden terug de weg naar onze nationale luchthaven.  De parking staat overvol en aan de gates moet je je soms een weg banen. De vertrekhal oogt mooier dan ooit en ook de ruimte na security en paspoortcontrole heeft een moderne look aangemeten gekregen met leuke winkels en gezellige restaurants en ons nationaal erfgoed (vooral dan in de vorm van bier, chocolade en Smurfen) wordt er  aardig in de verf gezet.

Bijna 25 miljoen passagiers worden hier ondertussen jaarlijks door 76 verschillende luchtvaartmaatschappijen vanuit het hart van Europa naar 238 bestemmingen wereldwijd vervoerd.

Vorig jaar mocht Brussels Airport 60 kaarsjes uitblazen, 60 jaar luchthaven zoals we die nu  kennen.  

En aan die 60 jaar geschiedenis, hebben jullie ongetwijfeld ook jullie eigen herinneringen.