Dag 4 – Queen Elizabeth NP, a medley of wonders

De evenaar loopt dwars door Oeganda en ook dwars door het Queen Elizabeth NP. Vandaag rijden we dan ook ettelijke malen die magische lijn over van het zuidelijk naar het noordelijk halfrond en terug.

Met een oppervlakte van 2.000 km² was het Queen Elizabeth NP ooit het rijkste wildpark van het land. Tijdens het woelige verleden van Oeganda werden echter de meeste dieren omgebracht door stroperij op grote schaal. Gelukkig is ondertussen het tij gekeerd en groeit de wildpopulatie van het park gestaag aan.  Het park heeft een rijke variatie aan vegetatie met een uitgestrekte grassige savanne, schaduwrijke bossen, een tropisch regenwoud, uitgestrekte meren, vruchtbare moerassen en maar liefst 35 zoutwater kratermeren. Dat leidt tot een uitgebreid assortiment dieren en maakt het park meer dan de moeite waard voor een bezoek. Het is dan ook niet voor niets het meest bezochte park van Oeganda. Het park bestond al van voor de onafhankelijkheid van Oeganda en werd in 1952 gesticht als Kazinga NP. In 1954 veranderde men de naam in Queen Elizabeth NP, als eerbetoon aan de Britse koningin naar aanleiding van haar bezoek.

De dag begint al vroeg want om wilde dieren te zien, zijn de ochtendlijke en avonduren de beste momenten. Dieren zijn dan immers op zoek naar voedsel en water, en zwerven rond over de savanne. De Big Five vandaag vinden zit er niet in. De neushoorn schittert hier immers door zijn afwezigheid. Maar misschien gunnen de andere vier ons wel een topdag. De zon komt op en laat de lucht in een prachtige paarse kleur veranderen. Het begin van een perfecte dag? Bij wijze van begroeting staat  een Oost-Afrikaanse Defassa waterbok ons op te wachten. 

Iets verder hebben we één van de Big Five te pakken : een kleine kudde buffels geniet van het ochtendzonnetje. Zwartrijders in de vorm van vogels rijden zonder ticketje te betalen mee op hun rug. Ondertussen klimt de zon steeds hoger. Honderden Oegandese kobs, lopen, springen of eten hun buikje rond in de uitgestrekte savanne. 

De kob is een antilope en lijkt wat op de impala maar is iets zwaarder gebouwd. Die kunnen we ook van onze lijst schrappen. Mooi, ons ritje door het park is al een groot succes tot nu toe. Maar onze honger is nog niet gestild. Want we zijn hier in de eerste plaats toch om die imposante katten te zien en neen, de huiskat van het hotel telt niet mee. Deze ochtend is onze hoofdactiviteit een leeuwentracking. We hebben ondertussen een sporenzoeker met antenne opgepikt. Een beetje valspelen, dat wel. Toch blijkt valsspelen niet zo simpel te zijn. Zelfs met antenne pikken we voorlopig geen signalen van hun halsband op. GSM’s moeten op vliegstand, fototoestellen en filmcamera’s moeten worden uitgezet om elke interferentie te vermijden. Maar het loont, want uiteindelijk horen we eerst zachte biepjes die steeds luider worden. De leeuwenjacht kan beginnen. Acht paar ogen worden opengesperd, elke beweging in de savanne gadegeslagen. In het struikgewas voor ons ontwaren we twee koningen van de jungle. 

Hun prachtige manen schitteren in het zonlicht.  Het toegestroomde publiek verstoort duidelijk hun rust. De nog aangename temperaturen nodigen uit tot een ochtendwandeling.  Na zich eens goed uit te rekken, beginnen de leeuwen aan hun wandeling door het hoge gras. Nog even de benen strekken alvorens ze zich neervlijen onder schaduwrijke struiken om zo de warmste uren van de dag door te brengen. Onze leeuwenzoeker heeft nog een verrassing in petto. Want een volgende reeks biepjes, leidt ons niet tot een nieuwe leeuw maar wel tot de sierlijkste kat van allemaal : het luipaard. Hij heeft zich goed verstopt in het gras. Geloof me, zijn vlekken zijn een uitstekende camouflage in de dorheid van de savanne. Als onze spoorzoeker een koekje naar hem gooit, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. 

Hij recht zijn rug en wandelt richting koekje om het aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Zo krijgen wij vanop de VIP plaatsen een eersteklas zicht op zijn elegante catwalk loopje.

Als ik al iets van mijn vorige Afrika-reizen onthouden heb, is dat je niet alleen maar je ogen moet openhouden voor de Big Five en Little Five, maar om ook af en toe eens omhoog te kijken. Ja een gracieuze giraf is leuk, bokkige buffels nog leuker, een olijke olifant is het summum en je vergapen aan die bijzonder vrolijke maar ook veemde wrattenzwijnen zijn uiteraard waarvoor we komen, maar Afrika heeft ook een ongekend kleurrijke vogelpopulatie. Hier in het Queen Elizabeth NP hebben ze maar liefst 500 soorten, de ene al bonter of mooier dan de andere. Met de jaren ben ik vooral de ijsvogel gaan appreciëren. In de eerste plaats omdat ze er zo kleurrijk uitzien, maar ook vooral omdat ze zo speels zijn. En ook omdat er zo veel verschillende subsoorten zijn. Je vindt ze vliegend boven de waterplas op zoek naar vis, of in de takken van de bomen waar ze heerlijk fleurig tegen af steken. Soms zie je ze in en uit hun holletje vliegen, dat ze maken in de zachte bermen langs de waterkant. Naast de ijsvogels, vind je hier ook  een groot aantal roofvogels, zoals visarenden, gieren en een assortiment vogels, endemisch aan het gebied. 

Zoals reeds eerder vermeld, heette het NP eerder Kazinga. Die naam komt van het kanaal dat twee meren in het park met elkaar verbindt : Lake Edward en Lake George. Vanmiddag staat er een boottochtje op het 40 km lange kanaal op het programma.  Een belevenis, want het kanaal is bekend voor grote aantallen nijlpaarden, olifanten en buffels. Het duurt dan ook niet lang of we zien de eerste in het water spelende olifanten.

Ja op dit middaguur kan een verfrissend badje al eens goed doen.  Nijlpaarden zijn er met honderden. Ook zij genieten overdag van het lekkere water. Het beschermt hun stugge huid tegen uitdroging en zonnebrand.

Buffels liggen lekker te luieren aan de waterkant. Vogels vliegen af en aan. Ze nestelen zich tussen de buffels en nijlpaarden langs de oever. Wat een eclectisch gezelschap dat vredig naast elkaar bestaat. Ook aapjes zijn van de partij. Ze springen van tak tot tak. Zo zien we een paar fluweelaapjes spelen in de bomen en een colobusaapje zit parmantig en trots met zijn lange manen langs de kant.

Bij het buitenrijden van het park verspert een overstekende kudde olifanten de rijweg. 27 tellen we er in totaal.

Een hele familie op stap op zoek naar water, al is dat niet daar de zin van één van de tieners. Het puberaal gedrag leidt tot een getrompetter dat al van ver te horen is. Bokkend en met tegenzin volgt hij de familie op afstand. Ruzie, het komt in de beste families voor. Ook bij de olifanten van het wonderlijke en majesteitelijke Queen Elizabeth NP.