Dag 9 – De wieg van de vrijheid

In 1620 verliet een groep geloofspuriteinen van Calvinistische strekking Engeland op zoek naar godsdienstvrijheid. In Engeland werden ze onder koning Jacobus I weggejaagd. Via een omweg langs het Nederlandse Leiden scheepten 102 van hen uiteindelijk in op de Mayflower. Die vertrok op 16 september vanuit Southampton op zoek naar een beter bestaan in de Nieuwe Wereld. Een reis enkel geschikt voor de dapperen. Want de reis over de Atlantische Oceaan was destijds niet voor watjes. Zware zee, gruwelijk weer onderweg, ondervoeding en ziekte teisterden de pelgrims. Hun bestemming was Jamestown in Noord-Virginia waar ze een stuk land hadden toegezegd gekregen. Na een reis van 66 dagen over de Atlantische Oceaan kwam er land in zicht maar bevonden ze zich zo’n 1.000 km van het beoogde doel. Door de sterke winden uit het zuidoosten waren ze ver afgedreven en bevonden ze zich op het schiereiland Cape Cod. Met water en voedsel ter plaatse en het vooruitzicht van een moeilijke reis naar hun eigenlijke bestemming, besloten ze een gemeenschap in Cape Cod in de buurt van het huidige Provincetown op te richten. Na een kort verblijf op Cape Cod stapten ze toch terug aan boord van de Mayflower maar zullen ze nooit Jamestown bereiken. Ook nu stak de wind stokken in de wielen of liever in de zeilen en kwamen ze aan land in Plymouth zo’n 65 km ten zuiden van Boston. Ze besloten zich hier definitief te vestigen en zo ontstond Plymouth Colony. De rots die hen destijds hielp aan land te komen, ligt nog steeds in een  beschermend paviljoen in Plymouth.

De kolonisten stichtten hun nederzetting aan de waterkant.  Na een mislukte oogst raakte voedsel schaars en tijdens de harde, donkere, koude winter die enkel door de sterksten werd overleefd, stierven meer dan de helft van de verzwakte kolonisten. Ze werden ’s nachts begraven uit schrik dat de Indianen zouden te weten komen dat de kolonie al gehalveerd was. Ze werden begraven op wat nu Coles Hill is recht tegenover de plaats waar de eerste pelgrims voet aan wal zetten.  Alhoewel de indianen als de vijand werd aanzien, zetten de kolonisten in de vroege lente toch de stap om hun hulp in te roepen. De angst om een volgende winter niet te overleven zat er goed in bij de zogenaamde Pilgrim Fathers. Leider Edward Winslow ontmoette Massasoit, de leider van de Wampanoag die hij om vrede en handel vroeg. Massasoit zag in de Pilgrims een bondgenoot en overtuigde de gouverneur om een verdrag te tekenen waarmee de kolonisten en de indianen elkaar zouden bijstaan. De overlevende Pilgrims werden geholpen met het telen, oogsten en bereiden van o.a. mais, aardappelen en bieten. Als dank voor hun hulp, hielden de kolonisten in november een oogst- en dankfeest voor de indianen. En dat dankfeest wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gehouden op de vierde donderdag van november : Thanksgiving. Het geldt  als de belangrijkste feestdag in de Verenigde Staten waarbij de hele familie van over het hele land of wereld samenkomt om dank te zeggen voor een goede oogst en voor alle andere goede dingen die er het voorbije jaar gebeurd zijn. Traditioneel staat er kalkoen, zoete aardappel, mais, veenbessen en prinsessenbonen op het menu, die nog steeds herinneren aan dat eerste oogstfeest. Gezien Thanksgiving steeds op een donderdag valt, krijgen vele Amerikanen ook vrijdag vrij van hun werkgever. Deze vrijdag is traditioneel de start voor de kerstinkopen. Door de grote drukte in winkels wordt deze Black Friday genoemd.

In Plymouth is er vandaag de dag niet veel meer terug te vinden van de eerste kolonisten. Massasoit verdiende ook een standbeeld dat boven Coles Hill uittorent.  Buiten de stad is er de Plimoth Plantation, een soort museum (à la Bokrijk) dat het leven van de Pilgrims weergeeft. In de haven ligt normaal de Mayflower II, een replica van het schip waarmee de kolonisten toekwamen. Maar momenteel ligt dit schip al enkele jaren in het droogdok voor restauratie.

Vergeet Philadelphia, vergeet Washington DC. Boston staat aan de wieg van de Amerikaanse onafhankelijkheid. Want het is hier in de hoofdstad van New England dat de opstand tegen de Engelsen een versnelling hoger geschakeld werd. Extra belastingen die door het moederland werden geheven, werden hier niet in dank aanvaard. Vooral niet omdat de kolonie wel mocht betalen, maar niet vertegenwoordigd werd in de regering. Schermutselingen aller handen waaronder de Boston Massacre waarbij het Engelse leger schoot op een meute arbeiders en zeelui, leidden uiteindelijk tot de Amerikaanse onafhankelijkheid.

Een mooie start van je rondgang door Boston is de Boston Common,  het openbare park van Boston, het oudste openbaar park in de Verenigde Staten  en het hart van het culturele en sportieve leven van Boston.

Boston Common is ook het begin van de Boston Freedom Trail, een 4 km lange wandeling langsheen 16 historische locaties. Aan de noordzijde van het park bevindt zich het Massachusetts State House. Met een gouden koepel die blinkt in het zonlicht kan je er niet naast kijken. De State House is een ontwerp van Charles Bulfinch, een ontwerp dat ook model stond voor het latere Capitool in Washington DC.

In de zuidoosthoek van Boston Common ligt de Park Street Church met een opvallende spitstoren gebouwd naar een ontwerp van Christopher Wren. De kerk is nog steeds één van de meest invloedrijke kerken van de stad.

Vanaf hier is het niet moeilijk je weg te vinden. Volg de rode bakstenen lijn op het voetpad en die brengt je naar alle volgende historische locaties op de Freedom Trail. De volgende stop ligt net naast de kerk, de Granary Burying Ground. Het kerkhof figureert dikwijls in films die in Boston zijn opgenomen. Maar de begraafplaats is ook van historisch belang : drie van de belangrijkste ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring liggen hier begraven : John Hancock, Samuel Adams en Robert Treat Paine, maar ook bv. de ouders van Benjam  Franklin en slachtoffers van de Boston Massacre.

Het oudste kerkhof van Boston ligt naast de King’s Chapel, een granieten kerk die op de plaats staat van een eerder gebouwde houten kapel. De rode bakstenen lijn leidt ons verder naar het standbeeld van Benjamin Franklin en de voormalige Boston Latin School waar er nog enkel een plaquette op de grond aan herinnert. Het standbeeld van Benjamin staat voor het voormalige stadhuis van Boston in prachtige Franse stijl.

Op de hoek van School Street en Washington Street ligt de niet bijster originele naam Old Corner Bookstore, dé literaire ontmoetingsplaats van een keure schrijvers : Hawthorne, Longfellow en Harriet  Beecher Stowe, bekend van de Hut van Oom Tom. Eén van de meest opvallende gebouwen is de Old South Meeting Point.

Zijn hoge punttoren steekt af tegen de omliggende moderne torengebouwen. Dit gebouw had de grootste capaciteit voor bijeenkomsten in koloniaal Boston. Op deze grote bijeenkomsten werd er door de jaren meer en meer geprotesteerd tegen de zegelwet, zeg maar de belastingen die de kolonialen moesten betalen aan de Britse kroon. Het was hier in 1773 dat Samuel Adams het signaal gaf dat leidde tot de Boston Tea Party.
Maar nog opvallender is het Old State House iets verderop, dat zich dapper vastklampt aan haar geschiedenis maar als koloniale parel bijna verdwijnt tegen de hoge wolkenkrabbers van het Financial District.

Het is het oudste, overgebleven gebouw uit de koloniale tijd en een prachtig voorbeeld van koloniale architectuur. Het is niet alleen het oudste, maar zonder twijfel ook het mooiste overgebleven gebouw. Het was destijds de zetel van de koloniale regering. Nadien kreeg het verschillende bestemmingen en het doet nu dienst als museum. Het is hier dat voor de oostgevel de Boston Massacre plaatsvond. Een ovalen gedenksteen met kinderkopjes markeert de plaats. Vanaf het Old State House heb je trouwens een prachtig zicht tussen de wolkenkrabbers door op het Custom House, Boston’s eerste wolkenkrabber. De volgende stop is Faneuil Hall, van oudsher de openbare markt. Momenteel staat het gebouw in de steigers voor renovatie en wordt het prachtige zicht op de hal door doeken onttrokken. Naast Faneuil Hall ligt Quincy Market ooit de fruit-, groenten-, vlees- en vismarkt van Boston. Na een grondige renovatie werd het een populair winkel- en restaurantcomplex. De maar liefst 163 m lange markthal met een prachtige zuilengalerij herbergt leuke restaurants, fastfoodketens en streetfoodkraampjes en is het de ideale plaats voor een snelle lunch.

De Freedom Trail loopt verder via het Paul Revere House, de Old North Church, Copp’s Hill Burying Ground om uiteindelijk te eindigen bij de USS Constitution. De USS Constitution is het oudste nog varende oorlogschip ter wereld. Het werd meer dan 200 jaar geleden (in 1797) gedoopt en werd vooral ingezet op de Middellandse Zee ter bescherming van de Amerikaanse vloot tegen zeerovers. Tijdens de oorlog van 1812 werd het schip beroemd doordat kanonkogels erop afketsten in een gevecht met een Brits schip. Het won 42 veldslagen, verloor er geen enkele en werd nooit geënterd door de vijand. Adelbrieven om u tegen te zeggen. En onze 200-jarige ziet er frisser en monterder uit dan ooit. De trots van de Amerikaanse marine. Een bezoek is zeker de moeite waard, maar opgepast voor de hoogte van het benedendek als je langer dan 1,60 m bent 😉.

Vanaf de USS Constitution heb je trouwens een uitstekend zicht op de skyline van Boston en zie je Bunker Hill Monument liggen, een obelisk ter herdenking aan een slag uit de revolutie en tevens het laatste monument van de Freedom Trail.