Dag 7 – De dode Dode Zee

Voor zonsopgang ruilen we onze jeeps in voor een karavaan dromedarissen. Zodra het schip van de woestijn zijn poten hijst, vertrekken we voor onze eigen tocht door Wadi Rum. Een Laurence of Arabia momentje. Onze ochtendwandeling tegen een gezapig tempo over baren van zand  laat ons een stukje woestijn doorkruisen, de zonsopgang tegemoet. 

De stilte, de rollende beweging van ons vervoermiddel en de unieke omgeving zorgen voor een intens moment van innerlijke rust. Stilletjes aan wordt het lichter en verandert onze symfonie van kleurenpatroon. Grijs wordt rood, geel, oranje,… Onze dromedarissen krijgen een beetje rust terwijl wij van de zonsopgang genieten. 

De zon rijst steeds hoger ten hemel en zorgt voor een zachte gloed. Tijd om de terugweg naar ons tentenkamp aan te vatten. De zon omarmt ons met al haar warmte. Je voelt de temperatuur zo stijgen. Dat belooft voor de rest van de dag. 

Onze dromedarissen hebben er geen last van. Die zijn blij dat ze op uitstap zijn. Zalig om de eerste uren van de ochtend zo door te brengen. Geen file, geen drukte, geen stress, geen blik op de klok. Enkel maar ik, mijn dromedaris, de onmetelijke Wadi Rum, de creaties van God en natuur en de warmte van de zon.  Ik denk dan ook spontaan terug aan de woorden van Laurence of Arabia. Dichter bij de essentie van alles kan je niet zijn. 

De Dode Zee. En dat mag je letterlijk nemen. Zo doods als maar kan zijn. Zelfs geen rolmops of gepekelde haring te bespeuren 😀. Enkele micro-organismes die zich aangepast hebben niet te na gesproken. Het is het enorm hoge zoutgehalte van meer dan 30% dat zorgt voor de onleefbaarheid van dieren en planten in de zee. Zee is trouwens veel gezegd. Eigenlijk is de Dode Zee een meer, gelegen tussen Jordanië, Israël en de Westelijke Jordaanoever, bevoorraad door de Jordaan. Het meer ligt meer dan 400 m onder de zeespiegel en is daarmee het laagst geleden gebied ter wereld. De laatste jaren zakt het waterpeil van de Dode Zee alarmerend snel, meer dan één meter per jaar. Dat komt vooral omdat er veel water uit de Jordaan onttrokken wordt alvorens het de Dode Zee bereikt. Om de Dode Zee te redden zal er dringend actie ondernomen moeten worden. De betreffende landen zijn daarom aan het werken aan een project om een waterkanaal aan te leggen vanaf de Rode Zee naar de Dode Zee. 

Het hoge zoutgehalte maakt dat het voor de mens een klein kunstje is om op het water te drijven. Veel moeite kost het drijven inderdaad niet, maar net dat maakt de zaak er niet makkelijk op. Ik hou van het leven op het water (ik heb gezeild en gewaterskied) maar in het water voel ik mij helemaal niet als een onbestaande vis in de Dode Zee. Als een mens gemaakt is om te zwemmen, moet hij maar onder water kunnen ademen en vinnen hebben, is mijn devies. Onze hersenen zijn erop  ingesteld dat water gevaarlijk is, dat je erin kan verdrinken. Mijn hersenen zijn zo geconditioneerd dat enkel een goed omsnoerd zwemvest mij kan behoeden voor een gewisse dood. Ik zwem enkel als mijn imposante gestalte van maar liefst 1,60 m zorgeloos met beide voetjes op de bodem kan staan. Je weet immers nooit welke gevaren er loeren in een zwembad.  Bijvoorbeeld een levensbedreigende kramp in de kleine teen, een alles vernielende torpedo-aanval van een onderwaterzwemmer of de totale  verwoesting die spelende kinderen met een bal kunnen aanbrengen. Probleem : de Dode Zee wordt vanaf de oever al snel dieper en ik kan dus maar de eerste paar meters staan. Bijkomend probleem : drijven gaat opperbest, maar in en uit het water stappen is moeilijker dan het lijkt. Het is een gevecht van Z tegen ZZZ: zwaartepunt tegen zeer zout zeewater. Want stappen in de Dode Zee lukt niet echt. In het ondiepe water wint de mens het pleit nog net van het meer, maar zodra het dieper wordt, val je pardoes naar voor want je voeten raken de bodem niet meer. Verdrinken kan je niet maar het erg zoute water in je ogen krijgen, is niet de meest aangename ervaring. Dus zodra je het water instapt, neem je best meteen een zithouding aan en laat je je achterover vallen. Je drijft automatisch. 

De eerste keer voelt het wat vreemd aan, maar je raakt er snel aan gewend. Alleen drijf je snel af richting de onbekende, afschuwelijke dieptes en donkere gekrochten van de Dode Zee. Het gevolg : paniek met hilarische toestanden tot gevolg. Want het idee dat je elk ogenblik gaat verdrinken, is uiteraard de meest belachelijke die je in de Dode Zee kan hebben.  Eruit dan maar, maar dat is nog het moeilijkste want je moet van je drijvende rugpositie terug op je voeten geraken. Dat zwaartepunt, je weet nog wel. Dit resulteert meestal in situaties van molenwiekende toeristen die oncontroleerbare bewegingen maken met armen en benen. Het komt er dan ook op aan, om op het juiste moment (lees in het ondiepe water) recht te staan. Vergeet dus maar die iconische foto’s van personen die al drijvend een boek of krant lezen. Zonder assistentie eindig je met een hoop natte bladeren.

Naast makkelijk drijven heeft het water nog een belangrijke eigenschap : het zou een heilzame werking hebben voor een aantal huidaandoeningen zoals eczema en psoriasis. Dat dankt het aan het buiten zout- ook mineraalrijke water, met hoge concentraties aan kalium, magnesium en jodium.

Vergeet dan ook niet je modderbadje te nemen als je aan de Dode Zee bent. Ondertussen is er al een paar jaar een booming business ontstaan in Dode Zee huidproducten, trouwens één van de belangrijkste exportproducten van Jordanië en één van hun grootste bronnen aan inkomsten.

Al van in de oudheid wist men van de genezende kracht van de Dode Zee. Onze vrienden Nabateeërs verkochten destijds al mineralen aan de Egyptenaren. David, Salomon en de koningin van Sheba bouwden kuurpaleizen aan de oevers van het meer en de grootste diva van allemaal,  Cleopatra zelf, mocht in ruil voor veel geld farmaceutische en kosmetische fabrieken bouwen met grondstoffen uit de Dode Zee.

Een mooie plaats aan de Dode Zee om te verblijven is het Movenpick Dead Sea hotel. Buiten de prachtige faciliteiten, beschikt het hotel ook over een eigen toegang tot de Dode Zee. De pot met modder staat klaar, en er is personeel aanwezig om je schoon te spuiten met zoetwater na afloop. En vanaf de infinity pool heb je een prachtig zicht op de Dode Zee en van Jeruzalem by night. 

De Dode Zee mag dan doods zijn, de omgeving leeft des te meer.