Dag 7 – Van buitengewone schoonheid

Na onze inspannende maar uiteindelijk prachtige ervaring gisteren in Wadi Bani Khaled, staat er vandaag een andere wadi op het programma. Wadi Shab wordt wel de mooiste wadi van het land genoemd.

Maar ook dit natuurgeweld is niet voor iedereen te bewandelen. De eerste honderden meters, valt dat stappen nog wel mee. Een pad bezaaid met grote en kleine stenen is voor iedereen nog te doen. Hoge en steile rotsachtig bergflanken beschermen ons tegen de zon die zich stilletjes  naar haar hoogste punt begeeft.  Een kleine oase met palmbomen  zorgt af en toe voor schaduw en ingebeelde koelte. De temperaturen lopen zo voorbij half maart al aardig op. Ook hier zit het venijn in  de staart. Waar gisteren onze beproeving nog beperkt was in afstand, blijkt vandaag de echte beproeving over vele honderden meters te lopen. Enig lichtpuntje is dat de moeilijkheidsgraad iets lager ligt. Toch zijn ook hier die afgesleten gladde rotsen aanwezig, lopen we soms op smalle, gladde richels en is soms de aangeduide weg versperd door losgekomen rotsblokken. Er wordt gedaald en geklommen, gebukt,  gevloekt en soms pijn geleden. 

Maar het vinden van zo’n paradijsje als gisteren, geeft moed om door te zetten. Af en toe een pauze nemend, daarbij genietend van kleine waterpartijtjes, heerlijk groen, prachtig geboetseerde rotsen en verkoelende schaduw, komen we eindelijk aan bij een smaragdgroene rivier alweer gevormd door het water uit de bergen. Een heerlijk zen momentje, en de ideale plaats om te genieten van de buitengewone schoonheid van moeder aarde.