Dag 4 – Van architecturale pareltjes tot natuurlijke schatten

Ter gelegenheid van zijn 30-jarig leiderschap liet sultan Qaboos de Grote Moskee oprichten, de grootste van het hele land. Er werd liefst 6 jaar aan gewerkt en bij de inauguratie in 2001 werden alle imams ter wereld uitgenodigd. Het is een immens bouwwerk en een bezoek meer dan waard. 

Bij mijn nachtelijke aankomst in Muscat enkele dagen geleden, reden we voorbij de schitterend verlichte moskee en toen al besefte ik dat de moskee wel eens het hoogtepunt van ons bezoek aan Muscat kon worden. Het is trouwens ook de enige moskee in Oman die door niet-moslims bezocht kan worden. En deze ochtend worden mijn verwachtingen meer dan ingelost. De vijf minaretten duiken al van ver op. Dankzij ons vroege aankomstuur kunnen we bij opening van de moskee om 8u in alle rust en stilte genieten van het heerlijke groen en de kabbelende waterpartij voor de ingang van de moskee. 

 

De gouden koepel van de moskee schittert in het zonlicht. Hij is 50 m hoog en de bekroning van een marmeren meesterwerk. Het maagdelijk witte marmer waaruit muren en vloeren zijn opgetrokken, doet bijna pijn aan de ogen. In totaal biedt de moskee plaats aan 20.000 gelovigen waarvan 8.000 op de binnen- en buitenkoeren en 750 in de gebedszaal voor vrouwen. Maar hoe indrukwekkend de buitenkant ook is, de binnenkant verbaast nog meer. De grote gebedshal,  uitsluitend voorbehouden voor mannen, biedt plaats aan 6.500  gelovigen. Maar het is niet de oppervlakte die deze zaal groots maakt. Wel de rijkelijke versieringen en dan vooral de impressionante centrale luchter, opgetrokken in Swarovski kristal en van Italiaanse makelij. Hij weegt meer dan acht ton en met 1.100 lampen hangt hij als een baken van licht onder de centrale koepel. Deze koepel is langs de binnenkant afgewerkt met fraaie mozaïeken. Naast deze reuze luchter, vind je in totaal 35 luchters die de zaal verlichten. Onder onze voeten ligt een  gigantisch en vooral luxueus  Perzisch tapijt, waaraan de verfijnde vingers van maar liefst 800 vrouwen vier jaar lang knoopten. Het is één van de grootste en duurste tapijten ter wereld. De muren zijn betegeld met Iraanse tegels. En in tegenstelling tot andere moskeeën, bevat de zaal gebrandschilderde ramen, net zoals in onze kerken. 

De Al Zayed Moskee in Abu Dhabi ging ondertussen met veel records van deze moskee lopen, maar toch blijft dit een pareltje. En in tegenstelling tot de overdaad in Abu Dhabi, blijft deze moskee ondanks de weelde die er heerst, een zekere ingetogenheid uitstralen en is het vooral een bron van rust en reflectie.

Het Jabrin fort wordt wel eens een mooiste fort van Oman genoemd en de kostbaarste parel van Omaanse architectuur. Dat komt omdat dit fort gebouwd werd als residentie en niet als vesting. Het werd in de late 17^de eeuw gebouwd door Imam Bel Arab Bin Sultan Al Yarubi, de zoon van de leider die de Portugezen kon verdrijven.

Het telt drie verdiepingen en werd gebouwd in een tijd van vrede en dus ook van voorspoed en ontwikkeling. De opdrachtgever bekostigde zelf de bouw en zijn liefde voor kunst, astronomie, wetenschappen en literatuur is hier overal voelbaar. Daar waar andere forten vooral opgetrokken zijn in leem en steen, en verder sober gedecoreerd zijn, is dat hier niet het geval. Denk maar aan het gebruik van hout, oogverblindende plafondschilderingen, bogen met mooie kalligrafie, gedecoreerde ramen, prachtige hoge nissen. Eén van de beroemdste ontvangstzalen is de ‘Zon en Maan’ zaal met een meesterlijk plafond.

Verder werd het fort mooi versierd met Chinees aardewerk, glaswerk, kussens en metalen voorwerpen.

De imam werd in het fort begraven nadat zijn broer de macht greep en hij bij de inval in het fort om het leven kwam. Ook na zijn dood wou hij dicht bij zijn kunstwerk blijven. 

Tijd om onze minibus in te ruilen voor een jeep. Want na deze portie cultuur is het tijd voor natuur. We rijden via de prachtige Wadi Ghul naar Jebel Shams, de Zonneberg. De Wadi Ghul biedt een fascinerende omgeving van ruig kalksteengebergte. Op onze weg omhoog,  komen we kleine dorpjes, alleenstaande huizen en hier en daar een verdwaalde berggeit tegen. Ons einddoel is Jebel Shams, het hoogste punt van het Akhdargebergte, een onderdeel van het Hajargebergte, en van Oman  tout court.  De feitelijke top ligt op 3.009 m maar dit is verboden militair gebied. Vanop een plateau op meer dan 2.000 m hebben we een prachtig uitzicht op wat de ‘Grand Canyon’  van Oman wordt genoemd.  Het lijkt wel of de aarde zich voor onze neus in tweeën heeft gescheurd. We staren in een diepte van meer dan 1.500 m. Je kan je niet anders dan heel klein voelen tegenover zoveel natuurgeweld.

Onze laatste stop vandaag gooit ons terug in de tijd. Onderweg hebben we al enkele oude lemen dorpjes gezien die strategisch op de flanken van het gebergte liggen.

In Al Hamra  bezoeken we een traditioneel aarden dorpje dat meer dan 300 jaar oud is. Bait Al Safah, het huis dat we bezoeken, heeft meer weg van een museum en inwoners uit het dorp tonen er verschillende ambachten. Het lijkt net of de tijd er heeft stilgestaan. Ondanks de slechte staat van sommige huizen en het gebrek aan moderne voorzieningen, worden er nog steeds huizen in het dorp bewoond. Vooral dan door Indische, Bengaalse of Pakistaanse gastarbeiders die de huisjes wat opknappen en op die manier goedkoop kunnen wonen.  

De omgeving is dan ook schitterend, midden in een prachtige oase. Daarin groeien bananenbomen en uiteraard dadelpalmen. Een mooie wandeling door dorp en oase vormt de perfecte afsluiter van deze dag.