Dag 1 - Oman? Oh man

Oman? Oh man.

Het Omaanse rijk? Nooit van gehoord. Het Ottomaanse wel, maar heeft er waarschijnlijk niets met te maken? Rwanda, een kolonie van Oman? Oh neen dat zegt me niks. Wel dat het ooit een Duitse kolonie was, heroverd door de Belgen en na het verdrag van Versailles waarbij het Duitse Keizerrijk na WO I werd opgesplitst, definitief Belgisch mandaat gebied werd. Zanzibar, het exotische eiland voor de kust van Kenia, Omaans grondgebied? Nooit geweten. Oman dat de wateren tot aan de Indische oceaan controleerde? Het eerste dat ik daar van hoor. Oman, een groots rijk tot aan de grenzen met Iran en Pakistan? Mijn God, we reizen om te leren en dat is in dit geval meer dan waar.

Toen ik vorig jaar tijdens mijn reis door de Verenigde Arabische Emiraten een dagje op bezoek ging in buurland Oman,  zette ik Oman meteen op mijn bucket list. Die enkele uren op Omaans grondgebied smaakten naar meer. En kijk, één jaar later is het zover. Oman geografisch situeren is nog best te doen, het zijn rechtmatige plaats in de geschiedenis geven, is voor de meeste onder ons een brug te ver. In tegenstelling tot een algemeen verspreide inschattingsfout maakt Oman geen deel uit van de Verenigde Emiraten. Het tegendeel is zelfs waar. De Emiraten behoorden zelf tot het ooit belangrijke Omaanse rijk dat zich uitstrekte tot Indië, Iran en Pakistan in het Oosten en de Oost-Afrikaanse kust waaronder het eiland Zanzibar in het Westen. Het bezat verschillende kolonies waaronder Rwanda en heerste over de zeeën. Zelfs de Indische oceaan stond onder controle van Oman. De grote zeevarende naties, waaronder Portugal en Engeland, moesten tol betalen aan Oman. 500 jaar lang, tot midden de 19^de eeuw,  was het een spil in het Midden-Oosten. In de 17^de en 18^de eeuw was het één van de meest welstellende landen.

Het Sultanaat Oman, is één van de twee overblijvende sultanaten ter wereld (naast Brunei) en is een onafhankelijke staat, geregeerd door sultan Qaboos. Het bevindt zich in het zuidoosten van het Arabisch schiereiland, grenzend aan de Verenigde Arabische Emiraten,  Saudi Arabië en Jemen. Het stond tot de jaren zeventig officieel bekend als Oman en Muscat. Tot dan was het trouwens een protectoraat van de Britten en is in tegenstelling tot de Verenigde Arabische Emiraten een vat vol geschiedenis. In 1970 kwam de huidige sultan aan de macht. Pleegde hij een staatsgreep en stuurde hij zijn vader de laan uit of niet? Officieel is enkel geweten dat hij met steun van Engeland aan het roer van het land kwam te staan. Hij veranderde de naam in Oman om de eenheid te benadrukken en zag in dat tot dan het land vooral in grote armoede verkeerde. Er was welgeteld 10 km aan wegennet, geen ziekenhuizen of scholen, tenzij die voor de koninklijke familie dienden.  Hij investeerde in onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur, hierbij uiteraard geholpen door de opbrengsten van het vloeibare zwarte goud : olie.  Hij introduceerde ook het stemrecht voor vrouwen.  Dankzij de olie- en gaswinning sinds de jaren zeventig gaat het het land economisch voor de wind. Sultan Qaboos wordt als God vereerd ook al geldt hij als absolute monarch en is hij tegelijk staatshoofd, eerste minister en minister van buitenlandse zaken. Hij zorgde ervoor dat het land lid werd van de Verenigde Naties en de Arabische Liga en speelt een actieve en vooral voorname rol in het vredesproces in het Midden-Oosten. Maar sultan Qaboos en zijn land zijn bij ons vooral een nobele onbekende. De reden?

Na zijn rol in de geschiedenis van de golfstaten neemt  het land al jaren een zo objectief mogelijke positie in. Als bruggenbouwer in het Midden-Oosten, vaart het land vooral een neutrale koers om de goede relaties met de buren in stand te houden. Buitenlanders kwamen het land niet in tot de sultan de grenzen opende. Toerisme ging pas enkele jaren geleden echt van start.

Het land heeft dus lang onder een sluier van onbekendheid gezeten  en was lange tijd één van de armste en meest geïsoleerde landen ter wereld. Hopelijk komt daar de komende dagen verandering in en laat Oman ons zijn verrassende schoonheid zien en toont het met trots zijn geschiedenis. Op die manier wordt het land beetje bij beetje ontsluierd.