Dag 3 - Tennessee Waltz

Op 5 maart 1880 werd voor de eerste keer de treinverbinding tussen Cincinnati (Ohio) en Chattanooga (Tennessee) ingereden.


Daarmee was de eerste belangrijke noord-zuid verbinding voor passagierstreinen een feit. De trein kreeg als bijnaam de Chattanooga Choo Choo. Glenn Miller had een enorme hit met de ‘Chattanooga Choo Choo’, het eerste nummer ooit dat een gouden plaat kreeg. Het treinstation is er nog, maar wordt niet meer als dusdanig gebruikt. Tegenwoordig heeft het een tweede leven gekregen als hotel. En een perfecte stopplaats tijdens je trip door Tennessee.


Zes ingrediënten, meer had Jack Daniels niet nodig om de voor hem perfecte whisky te maken. Jawel Tennessee whisky, geen bourbon, geen scotch,…
Keith Richards van de Rolling Stones was en is waarschijnlijk nog steeds een grote fan. Geen foto van Keith zonder zijn fles ‘old no 7’. Ze waren een onafscheidelijk duo. Een fles Jack Daniels in één hand, en een jointje in de ander, in zoverre hij niet op het podium zijn gitaar moest vasthouden. Keith wist duidelijk de fijnere dingen in het leven te appreciëren 😉.



Jack Daniels vond in 1866 de ideale verhouding tussen een mengsel van mais, gerst en rogge aangelengd met het perfecte water uit de plaatselijke bron en een beetje distillaat uit een vorig productieproces. Nadat het mengsel gekookt is, wordt het afgekoeld en wordt gist toegevoegd om zes dagen lang te fermenteren.


De laatste stap in het proces is wat het tot Tennessee whisky maakt. Het gouden vocht wordt door een vat gevuld met houtskool, ter plaatse gemaakt uit gesuikerd esdoornhout, gedruppeld. Dit unieke procedé levert Jack Daniels het predicaat Tennessee whisky op. 


Er wordt nog water toegevoegd en dan gaat de whisky voor jaren het vat in waar hij rustig kan rijpen.  Het resultaat laat zich drinken en wordt nog steeds gemaakt op basis van het originele recept. Jack Daniels is trouwens de oudste vergunde stokerij van de Verenigde Staten.




Als afsluiter van onze rondleiding door de fabriek in Lynchburg, Tennessee, nog steeds de enige plaats ter wereld waar deze whisky gemaakt wordt en waarbij ons de kneepjes van het vak worden uitgelegd, krijgen we vijf soorten te proeven.



Het is telkens maar een grote slok, want we zijn in - oh ironie - ‘dry county’. In theorie mag hier geen alcohol verkocht worden, maar Jack Daniels heeft een speciale vergunning voor hun proeverij en mag alcohol verkopen aan toeristen van buiten de staat. Voor de eerste keer in mijn leven nip ik voorzichtig aan een plastieken glaasje whisky, bang voor het brandend gevoel. Maar tot mijn verbazing, blijft dat brandend gevoel achterwege. Toegegeven, we beginnen met een whisky speciaal voor vrouwen gemaakt : de Gentleman Jack. Maar dan nog, ik drink met smaak ook mijn vier andere proevertjes op die telkens verrassend smaken :  de uiteraard wereldvermaarde ‘old no. 7’, de drank waar het allemaal met begon, ‘Rye’, en de laatste zullen misschien voor de echte whisky liefhebbers er te veel aan zijn :   ‘Honey’ (oh ja, whisky en honing gaan perfect samen) en ‘Fire’ (neen, niet echt vlammend maar eerder kruidig) en ook nog als extraatje een combinatie van de laatste twee waarbij ik spontaan een kerstgevoel krijg (vooral omdat de smaak een beetje weg heeft van gluewein door de combinatie van kruiden en honing). Nu begrijp ik waarom ‘old no 7’ dan wel oud mag zijn, maar nog lang niet dood. Hij is  immers de meest populaire whisky ter wereld.  Niet Johnny Walker, niet Jameson, niet William Lawson, maar Jack Daniels staat op het hoogste schavotje.  Zoals Keith zou zeggen : doe mij nog maar een rondje… of een fles… of twee.



De neon reclame op Broadway schittert in het donker. Taxi’s zorgen voor een ononderbroken stroom van uitgaanders en pikken feestgangers weer op. Uit de verschillende bars klinkt muziek. Welkom in het epicentrum van de honky tonk. Yeah, we zijn in het hart van de country muziek : Broadway in Nashville. Welkom in de hoofdstad van Tennessee.  


In elke bar speelt er wel een live bandje. Niet alle bands spelen country, af en toe weerklinkt er ook ruigere rock ’n roll.  Nashville laat zich haar bijnaam als Music City welgevallen.  Maar wie Nashville zegt, zegt vooral country muziek  en ze wordt dan ook niet voor niets de hoofdstad van de country muziek genoemd. Muziek die ontstond op het platteland in het Zuiden en zijn oorsprong vond in de  Amerikaanse volksmuziek. Een zangstem, akoestische gitaar en een viool. Meer heb je niet nodig om geweldige, doorleefde, ruwe en zonder veel poeha, hits te scoren. Morgen vinden hier de CMA’s plaats, de Country Music Awards. De stad wordt vandaag al overspoeld met fans van over heel de wereld. Op Broadway heerst een uitgelaten sfeer. 


Vanavond horen we op diverse podia in de bars bandjes spelen, op zoek naar hun grote doorbraak en eeuwige roem. Misschien zien we vanavond wel de nieuwe Kenny Rogers, een toekomstige, onnavolgbare Dolly Parton, een volgende  ‘man in black’ of misschien wel ‘man in any colour you like’ Johnny Cash. Tijdloze klassiekers als eigen werk passeren de revue. Zingen en spelen wordt vandaag gedaan tegen een fooitje. En een extraatje voor een verzoeknummer. Honky tonk op zijn best. Music City doet haar naam alle eer aan vanavond.

Reacties