Dag 10 – The rythm of the South

Oh, when the saints go marching in

Oh, when the saints go marching in

Oh Lord I want to be in that number

When the saints go marching in

Oh je mag zeker zijn dat ik erbij wil zijn als een jazzband dit liedje zingt, marcherend door de straten van New Orleans, of één of andere muziekband door de straten van Memphis of Nashville. Het ritme van het Zuiden, heeft me te pakken. Dat Zuiden, ook wel de Bible Belt staten genoemd, waar het conservatisme hoogtij viert en de kerkgang hoger ligt dan het gemiddelde in de Verenigde Staten. Maar dat conservatisme heeft de muziekevolutie niet kunnen tegenhouden. Want uit het lijden van slaven en het harde leven van de gekleurde bevolking, kwam de blues, jazz, country en vooral de duivelse rock ’n roll voort. BB King, Kenny Rodgers, Dolly Parton, Roy Orbison, Jerry Lee Lewis en vooral Elvis werden sterren die we ons voor altijd zullen herinneren. Misschien dat er dan toch iets goed kwam uit die zwarte geschiedenispagina van de Verenigde Staten, die we zeker niet mogen vergeten. En wat er ook uit kwam, zijn die prachtige Southern Belles, deze zonder hoepelrokken toch. Het swingende Nashville, thuis van de countrymuziek. Het rockende Memphis, thuis van Elvis.  De bakermat van het feitelijke nieuws Atlanta, thuis van CNN. Natchitochez, waar de tijd bleef stil staan. En tot slot, New Orleans, de thuis van de jazz.  

Een korte maar krachtige reis door de geschiedenis van de Verenigde Staten en door de geschiedenis van de muziek. Ik zou ze voor geen geld hebben willen missen en zoals Elvis zou zeggen : ‘That’s all right’.