Dag 4 – Freedom is not free

9/11 veranderde New York voor altijd. We herinneren ons zonder twijfel het instorten van de Twin Towers en de gruwel die die dag in New York aan bijna 2.600 mensen het leven kostte. Sneller wordt misschien het drama van Washington DC vergeten, want ook DC werd die dag niet gespaard. 
American Airlines vlucht 77 steeg op 11 september 2001 om 8u20 op vanaf Washington Dulles met bestemming Los Angeles en stortte om 9u37 neer op het Pentagon. Het was het derde gekaapte toestel die ochtend dat zich in een gebouw boorde. Nog een vierde toestel crashte iets later in een veld in Pennsylvania. De passagiers van het toestel waarvan gedacht wordt dat het zou gebruikt zijn geweest om het te laten neerstorten op het Witte Huis of het Capitool, zouden geprobeerd hebben om de controle terug te heroveren op de kapers waarop deze laatsten het vliegtuig lieten neerstorten. De passagiers van United vlucht 93 stierven een heldendood in het veld nabij Shanksville.
Daardoor mislukte de aanslag in Washington DC grotendeels. Ook de ‘geslaagde’ aanslag op het Pentagon was minder succesvol dan verwacht. Door een grote rattenplaag was één van de vleugels van het Pentagon al een tijdje gesloten voor restauratie. Op 12 september 2001 zou het gerestaureerde gedeelte opengaan. Slechts een beperkt aantal mensen was  aanwezig op 11 september, daags voor de heropening van dit deel. Net voor de crash raakte het vliegtuig een grote antenne bovenop een nabijgelegen hotel waardoor het vaart minderde. Na de crash in de gerestaureerde vleugel, schoof het vliegtuig daarom niet door naar de andere vleugels. Balans : 125 doden in het Pentagon en 59 doden aan boord van het vliegtuig (zonder de kapers).
Voor deze 184 slachtoffers werd een Memorial opgericht vlak naast het geraakte gedeelte. 


Het is een sober herdenkingsmonument, maar staat wel vol symboliek. Elk herdenkingsbank draagt de naam van het slachtoffer. Ze staan opgesteld via tijdslijnen die elk het geboortejaar van de slachtoffers voorstellen in chronologische volgorde. Het jongste slachtoffer was de 3-jarige Dana Falkenberg, de oudste de 71-jarige John D. Yamnicky. Onder elke bank bevindt zich een reflecterende verlichte vijver. De banken zijn zo opgesteld dat meteen duidelijk is wie in het Pentagon was en wie aan boord van het vliegtuig. Bij de slachtoffers van het Pentagon, zie je de naam (die aan één kant van de bank is aangebracht) en het Pentagon in dezelfde oogopslag. Bij de slachtoffers aan boord van het vliegtuig, zijn de bankjes omgedraaid en zie je naam in dezelfde oogopslag als de aanvliegroute van het vliegtuig. 


De schade aan het Pentagon die toch aanzienlijk was gezien het ongeveer 10% van het gebouw bedroeg, werd zo snel mogelijk hersteld. Vanaf het Memorial is de herstelde vleugel duidelijk te zien door het kleurverschil. De groeve waaruit de originele gevelstenen kwamen, werd door toenmalig President George Bush weer opengesteld, om de hernieuwde vleugel te kunnen bouwen. Op slechts een jaar tijd stond die vleugel er. Nog één originele steen, werd in de nieuwe muur gemetseld. Deze vleugel is het doel van ons bezoek aan het Pentagon vandaag. Alhoewel ik de rondleiding al maanden geleden heb aangevraagd, kreeg ik pas vrijdag te horen dat ik word toegelaten. Niet dat we veel geheimen gaan zien. Het Pentagon heeft dan wel een naam waarbij iedereen aan ultra geheime informatie denkt, maar het Pentagon is niets meer of minder dan het Ministerie van Defensie van de Verenigde Staten. Geen geheime schuilkelders hier, geen geheime opslagplaatsen van kernwapens of andere lange afstandsbommen. Dus ook het fabeltje dat ooit rondging en waarvan de Russen ten tijde van de Koude Oorlog dachten dat het waar was, bleek uit de lucht gegrepen. Dat verhaal bestond erin  dat er zich te midden van het Pentagon atoomwapens bevonden. De Russen traden in actie en hun raketten werden pal op deze plaats gericht. In realiteit is er buiten een hotdog kraam niets te vinden. Om het de Russen nog gemakkelijker te maken, schilderde de eigenaar van het hotdog kraam een schietschijf op het dak. En schreef hij op zijn kraam : ‘The most dangerous hotdogs in the world’ 😀. Gevoel voor humor had de man wel. Wat is het Pentagon buiten een ministerie dan wel? Het grootste kantoorgebouw ter wereld voor 26.000 werknemers en zeer efficiënt gebouwd. Dankzij het vijfhoekig ontwerp, duurt het maximum 7 minuten om van het ene punt naar het andere te gaan. We worden rondgeleid door The 3rd Regiment, die ook op Arlington, de dienst uitmaken. Het Pentagon heeft dan wel geen geheimen, maar wel een shopping mall voor het personeel, 3 Starbucks en 2 Dunking Donuts. Ja het personeel moet ook wat hé. Galerijen met foto’s staan stil bij het militaire verleden van de Verenigde Staten. Tot slot bezoeken we het kleine Memorial binnen in het Pentagon dat 9/11 herdenkt.
Ik begeef me terug naar de Mall. Als ik langs de US Botanic Garden loop naast het Capitool, hoop ik dat Bouwmeester Bellamy ondertussen verlost is van zijn handboeien door Directeur Sato. Hij heeft enkele warme uurtjes, zowel letterlijk als figuurlijk, in de prachtige zogenaamde Jungle van de serres doorgebracht. Niet zo prachtig als onze koninklijke serres, maar toch.
Ik draai me naar links op de Mall. De zon werpt haar stralen op de aluminium top van het meest opvallende monument op de Mall.  Het Washington Monument, de ultieme ode aan de eerste president. 


En het gebouw is opvallend. Het is de grootste obelisk ooit gebouwd. 36.000 brokken marmer, graniet en zandsteen waren hiervoor nodig. Uiteindelijk bereikte de obelisk een hoogte van 169 m. De initiële bouw begon in 1848. Toen het geld dat uit giften kwam, op was, lag de bouw 25 jaar stil. Uiteindelijk bouwde men in  1879 verder. Het gebouw telt 879 treden maar gelukkig ook een lift naar een klein uitkijkplatform op de top. Spijtig genoeg is het monument tot het voorjaar van 2019 gesloten wegens onderhoudswerken aan de lift.  Het prachtige uitzicht vanop de top moeten we dus missen. Het Washington Monument ligt op het kruispunt van DC, of bij uitbreiding de Verenigde Staten. De obelisk ligt in het centrum van een kruis : recht voor in het oosten de wetgevende macht in het Capitool. Ten noorden de uitvoerende macht van de president in het Witte Huis, ten westen het Lincoln Memorial en in het zuiden het Jefferson Memorial. En het is hier, in één van de hoekstenen van het monument, dat een bijbel begraven ligt, samen met nog andere voorwerpen die met George Washington te maken hebben. De bijbel die uiteindelijk, het Verloren Woord, het Verloren Symbool blijkt te zijn. Je weet wel, in den beginne was er het woord. Volgens de ontcijfering van de piramide  ligt het Verloren Woord begraven in Washington DC, onderaan een grote trap die onder een grote steen ligt : het Washington Monument. Meer nog. De Oude Mysteriën blijken  de Bijbel te zijn.  Alle culturen hebben één ding gemeen : god. God is het symbool dat we allen delen. Het symbool van alle mysteriën die we niet begrijpen. Grootste kracht en wijsheid zit in ons. En die wetenschap is het Verloren Symbool. Onze geest  kent onbeperkte mogelijkheden,  met de verlichte mens als eindresultaat.
Voor ik vertrek, werp ik nog een laatste blik op het Capitool en kan ik, net zoals professor Langdon alleen maar hoop koesteren. Hoop, voor mij het verloren woord, het verloren symbool. Want hoop is waar het hier in Washington DC allemaal om draait. De Founding Fathers gaven het nieuwe land hoop, hoop op een nieuwe en vrije toekomst. Tijdens de bloedige Burgeroorlog lag de hoop van de natie bij Abraham Lincoln  die niet rustte tot hij het land weer verenigd had en de slaven bevrijd waren. Martin Luther King bracht hoop voor de zwarte Amerikanen die tot dan toe als tweederangsburgers werden gezien. Franklin D. Roosevelt was de hoop van de wereld in de donkere dagen van WOII. En de beklijvende Memorials voor de oorlogen in Vietnam en Korea geven hoop  dat voor elke uitzichtloze situatie er toch een oplossing is en dat elke oorlog uiteindelijk toch eindig is. Hoop die onze wereld van vandaag zo broodnodig heeft.  Hoop…

Deze reis vond plaats in samenwerking met Brussels Airlines.

Reacties