Dag 6 – Een dagje Oman

De Verenigde Arabische Emiraten bestaan uit zeven emiraten. Abu Dhabi, Dubai en Sharjah hebben we al bezocht. Blijven er nog vier over : Umm al-Quwain, Ras al-Khaimah,  Ajman en Fujairah.

Drie van hen zullen voor ons een mysterie blijven. Eentje staat er vandaag op het programma, zij het dat we er enkel doorheen rijden : Fujairah, het enige Emiraat dat niet aan de Perzische Golf grenst. Het bestaat vooral uit bergachtig gebied. Ons doel is Dibba, een stadje in Fujairah dat ook gedeeld wordt door het Emiraat Sharjah en … buurland Oman. Vanuit Dibba gaan wij een dagje varen in de Baai van Musandam dat een exclave van het Sultanaat Oman is. 

Omdat de kaai waar de boten aanleggen en vertrekken officieel Omaans grondgebied is, verlaten we Fujairah weer even snel. Voor Oman hebben wij Belgen officieel een visum nodig. Maar hier in Dibba geldt er een vereenvoudigde procedure met een ‘laissez-passer’ voor toeristen uit de Verenigde Arabische Emiraten. De grensformaliteiten gaan dan ook vrij vlot. De boot waar we vandaag op verblijven is een houten dhow, traditioneel ingericht met tapijten en comfortabele kussens om op te zitten.

Het is een helderblauwe dag, perfect voor een dagje dobberend op het kristalheldere water van Musandam. De Baai wordt omgeven door het Hajar gebergte. Hier en daar ontwaar je een oud vissersdorpje. De boot gaat voor anker in een prachtig fjord. Door de vele fjorden wordt het gebied ook het Noorwegen van Arabië genoemd. 

Vanuit onze ankerplaats kunnen we zwemmen naar de oever, waar er zich een klein zandstrand bevindt voor wat vertier aan land. Maar er is ook een mogelijkheid tot snorkelen want in de baai leeft er een diverse schaar aan vissen en andere onderwaterdieren waaronder de door ons zo gevreesde kwal  maar die hier blijkbaar niet prikt. Met wat geluk zijn er ook dolfijnen te zien maar die willen vandaag duidelijk niet delen in de waterpret. Misschien hebben wij wat te veel plezier en willen ze zich liever niet mengen? Liefhebbers kunnen mee op de bananenboot, wat je met zekerheid een nat pak bezorgt, maar dat is niks voor mij. Ik vertrek met de speedboat voor een ritje tegen hoge snelheid rond de baai. Wind in de haren, verstand op nul, het zonnetje dat brandt op de huid, de verfrissing van het opspattende water, adrenaline die door het lichaam giert. Zalig gewoon.

Terug op de boot geniet ik dan ook van de rust. Geen motorlawaai meer maar met een drankje in de hand zittend in de schaduw. In de zon is het momenteel echt niet te doen. Ik geniet van de uitzichten op de omliggende bergen. Nadat de lunch in de vorm van een koud buffet is geserveerd, worden we getrakteerd op een goochelshow en ondergetekende wordt als Chinese vrijwilliger gevraagd om op te treden als assistente. Geen idee hoe hij dat allemaal doet, en ik sta er nog wel met mijn neus op. Om de dag af te sluiten, kan er ook gevist worden. De Omaanse kustwacht is dichterbij komen varen om toe te kijken dat alles wel reglementair gebeurt. Door de komst van de kustwachtboot en de golfslag die hierdoor ontstaat, begint onze boot dan ook wel heel hard te schommelen. Te hard voor iemand zoals ik die nogal gemakkelijk ten prooi val aan zeeziekte… en ja, zo verdwijnt mijn lunch in het water, recht voor de neus van de kustwacht. In plaats van aas, ligt er nu ook een lekkere lunch in het water en nog willen de vissen niet bijten 😀.

Terwijl de boot het anker weer licht en zachtjes terugvaart richting Dibba, verdwijnt de zon achter de bergen en verdwijnen wij stilletjes aan ook terug richting de Emiraten. We hebben genoten van ons dagje in Oman en  onder invloed van de prachtige omgeving, de frisse wind, het zalige weer, de ontspanning en de absolute rust, ontspruit hier ook het idee om Oman als een toekomstige reisbestemming op de bucketlijst te zetten. Oh man …