Dag 2 - Dubai, van de aarde tot aan de hemel

Dubai moet zowat de natte droom zijn van vele architecten. Want wie Dubai zegt, zegt spectaculaire wolkenkrabbers, innovatieve ideeën en een futuristische sfeer. 

Nog maar net opende het Gevora hotel de deuren als hoogste hotel ter wereld, een titel die het trouwens afnam van een ander hotel gelegen in … Dubai. Ze willen daar nu eenmaal allemaal de grootste en de hoogste zijn 😀.

Het meest spectaculaire gebouw, en trouwens voorlopig hoogste gebouw ter wereld, is de Burj Khalifa, die begin 2010 geopend werd met een spectaculair vuurwerk en afklokte op maar liefst 828 meter. Men werkte 6 jaar aan dit gebouw, 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Bijna gooide de financiële crisis roet in het eten. Dubai werd hard getroffen en de bouw dreigde stil te vallen. Hulp kwam uit onverwachte hoek. Sjeik Khalifa Bin Zayed, Emir van Abu Dhabi en tevens president van de Verenigde Arabische Emiraten gaf geld uit zijn privé vermogen om de toren te kunnen afwerken.  Het was initieel de bedoeling de toren Burj Dubai (Toren van Dubai) te noemen, maar als dank werd de naam op het laatst vervangen door Burj Khalifa (en dus genoemd naar de president). 

Alleen, de hoogste zijn was niet genoeg voor de ontwerpers. Zo bezit de toren de hoogste bar, de hoogste moskee, het hoogste zwembad en de snelste lift ter wereld. Je wordt inderdaad tegen een duizelingwekkende vaart naar boven geschoten. Op amper 1 minuut tijd  en tegen 42 km/uur sta je op de 124^ste verdieping waar zich een uitkijkplatform bevindt, met de misleidende naam ‘At the top’.  Want echt ‘at the top’ ben je niet.

Je bevindt je immers slechts op 456 m hoogte. Hoog genoeg in elk geval  om van de weidse uitzichten te genieten …. behalve vandaag.

Als sinds kerstmis houdt extreme mist stevig huishouden in Dubai. Op bepaalde momenten was het zelfs zo erg dat vluchten niet meer konden landen op de luchthaven en moesten afgeleid worden naar Abu Dhabi. Ook vandaag verrast een combinatie van mist en zand ons en zien wij de omgeving in een donkere, bruine waas. Het is extreem heiig. Gelukkig zitten wij hier boven al die mist en brandt het zonnetje op ons hoofd. Lijkt het daarom of de toren beweegt?  Dat lijkt niet alleen zo. De toren is gemaakt om te bewegen, zo’n 2 meter zelfs.  De andere torengebouwen, die elk op zich de titel van wolkenkrabber verdienen, liggen als het ware nederig aan de voeten van de Khalifa. Het lijken wel torentjes gemaakt met de blokkendoos, zo petieterig zijn ze. Maar allemaal voorzien van een unieke architectuur. Dubai, het walhalla van de architecten.  Met een uitgesproken visie en constructies bestaande uit glas, steen, staal en beton leveren ze unieke kunstwerken af, het één al meer geslaagd dan het andere dat wel, maar een stad gebouwd om de toekomst te doorstaan.

Zelfs de metro is een geautomatiseerde monorail, bedoeld om het futuristische karakter te versterken. Die metro werd trouwens ingehuldigd op 9 september 2009 om 9u09m09s.

De Burj bestaat in totaal uit 160 verdiepingen, waarvan de eerste 24 worden ingenomen door het Giorgio Armani hotel, het enige Armani hotel ter wereld. Dan volgen verdiepingen met kantoren, gevolgd door appartementen die trouwens in enkele uren werden verkocht. Dan volgen uiteraard een paar technische ruimtes waaronder watervoorziening wat in deze immense toren een huzarenstukje bleek. Daarboven volgen nog meer appartementen.
De toren dreigt binnenkort zijn record als hoogste gebouw ter wereld kwijt te raken aan een toren waaraan in Saudi Arabië de laatste hand wordt gelegd. Zo visionair als het volk is, wordt momenteel in Dubai al volop gebouwd aan een nieuw ‘hoogste’ gebouw. De toren, die Dubai Creek Tower zal heten, is ontworpen in de vorm van een raket en zou zo’n 1100 m hoog moeten worden en zou klaar moeten zijn tegen 2020, het jaar dat Dubai de wereldtentoonstelling organiseert. 

Ook al wordt er veel in de hoogte gebouwd, Dubai kampt met een duidelijk plaats tekort, vooral dan aan de kustlijn. Oplossing : de aanleg van kunstmatige eilanden voor de kust. Deze ‘palmeilanden’ zien er vanuit de lucht uit als palmbomen :  een stam en bladeren waarop zich de megalomane villa’s van de miljonairs bevinden. En palmeilanden zonder palmbomen, dat kan ook niet, dus zijn er overal groene palmen te vinden.  Op Palm Jumeirah, het eerste van deze  eilanden zijn o.a. de luxueuze Palm Hotel en het Atlantis gebouwd.

Nog een ander iconisch gebouw is het beroemde hotel Burj Al Arab dat eruitziet als een gespannen zeil. Iconisch door zijn architectuur, maar ook iconisch door zijn service. 1.000 personeelsleden staan klaar om de gasten van alles te voorzien. Pottenkijkers zijn niet toegelaten. Wie binnen wil moet een reservatie kunnen voorleggen voor een overnachting, een boeking voor het restaurant of bar. De vorm van het hotel is een ode aan de parelvissers die vroeger de economie in deze streek in stand hielden. In zeer primitieve omstandigheden maakten zij diepe duiken met enkel een neusclipje, lederen bescherming voor hun vingers, een geweven mandje, een steen van 5 kg om hen te laten zakken en een touw om terug naar boven de geraken. Elke duik nam zo’n 3 minuten in beslag en er werden per visser zo’n 50 duiken per dag opgetekend. Niet dat het grof geld opleverde; dat was weggelegd voor de parelhandelaars. Met de komst van de gecultiveerde Japanse parels, kwam een einde aan de parelvisserij in de Emiraten. 

Maar daar stopt de symboliek niet. Het hotel heeft ook een hoogte van 321 m, de snelheid van een valk, het symbool van de Emiraten en het lievelingsdier van Sjeik Zayed.

Om in de Burj Al Arab binnen te geraken heb je een reservatie nodig. Dat kan op verschillende manieren : je kan een overnachting boeken. Eén probleem: de Burj heeft geen kamers … enkel suites en die komen uiteraard met een prijs. De goedkoopste is een suite van 170 m2 . Slechts 7.500 euro per nacht, een weggeefprijsje zou ik zeggen. Hoe groter de suite, hoe hoger de prijs uiteraard. Wie in de grootste suite wil verblijven van ongeveer 1.500m2 legt daarvoor zo’n 66.000 euro op tafel. Niet voor iedereen weggelegd dus. Dan misschien iets drinken in de bar? Is altijd de goedkoopste manier om een chique hotel een bezoek te brengen. Is hier uiteraard ook mogelijk maar let wel : tijdens de zonsondergang betaal je voor een cappuccino (het goedkoopste op de kaart) algauw 350 euro voor een plaatsje met zicht op zee. Voor één drankje mag je 40 minuten blijven zitten. Voor wie 350 euro wat veel is, kan ook kiezen voor de kant met uitzicht over de stad. Dit kan al voor 200 euro.

Maar voor dat geld krijg je uiteraard topservice die 7 sterren waard is, overdadige vergulde decoraties en leef je een tijdje in een droom. Voor de superrijken die per helikopter aankomen, is een speciaal heliplatform aangelegd  waar in 2005 de hoogste  tennismatch ooit op werd gespeeld  tussen Roger Federer en Andre Agassi.

Tussen al dit glas en staal, is het soms moeilijk je voor te stellen dat je in de woestijn staat en dat deze hoogste stad ter wereld  vroeger niet meer was dan een vissersdorpje met zo’n 300 inwoners. Gelukkig is er ook nog iets overgebleven van de oude stad met een doolhof aan kleine, smalle straatjes, bedoeld om de wind erdoor te jagen en die als ventilatiestroom te gebruiken en schaduw te brengen. Hier bevindt zich ook het oudste gebouw van Dubai, het oude verdedigingsfort waarin nu het Dubai Museum is ondergebracht.

Via de oude houten overzetbootjes de zogenaamde ‘abra’ of watertaxi worden we in vijf minuten The Creek overgezet. The Creek is een zeearm die twee oudere districten in de stad scheidt. Hiermee worden we naar de oude soek gebracht. Via de grote houten dhows worden goederen aangevoerd voornamelijk uit Iran. Deze goederen worden op hun beurt verkocht in de aangrenzende soek. De boten hebben alles mee, gaande van kleine potjes Iraanse Beluga kaviaar tot grote ijskasten. Je kan het zo gek niet bedenken. We worden aangetrokken door de geurige specerijen, welriekende parfums, de fruitige geur van thee en de blingbling van de goudmarkt.

Op deze plaats waan je je pas echt in het Midden-Oosten. Weg van het moderne gevoel dat Dubai je geeft, weg van allerhande ontwerpen in glas en staal. Weg van pretparken, kunstmatige eilanden, weelderige jachten (waaronder het jacht van Abramovich, eigenaar van voetbalclub Chelsea en  van het grootste jacht ter wereld), weg van buitensporige luxehotels en luxe in het algemeen. Maar wel de geuren en kleuren van het Midden-Oosten, mannen en vrouwen in traditionele kledij, de oproep tot gebed door de muezzin met een prachtige helder klinkende stem die uit de vele moskeeën weerklinkt, de warmte van de woestijn, het afdingen op de markt en Arabisch muziek die tot aan de hemel klinkt.