Dag 2 - Come as a Traveler, go as a New Yorker

Afspraak vandaag met Patrick van Rosendaal aan het Rockefeller Center. Patrick is Belg (en ondertussen ook Amerikaan) en al 10 jaar stadsgids in New York. Hij is gepassioneerd door de stad en dat maakt hem tot een unieke gids van de Big Apple en een graag geziene gast in televisie- en reisprogramma’s. Hij is wat mij betreft het best bewaarde geheim van New York. Van hem hoef je geen encyclopedische praatjes te verwachten of herkauwde algemene kost.  Neen, hij houdt het bij ‘insider information’. Leuke weetjes en achtergrond informatie. Hij probeert ook zijn passie voor de stad over te brengen op Belgische toeristen.  Op het einde van de uitstap  waan je jezelf een New Yorker. En dat is ook de opzet. Hij schreef er ondertussen al twee boeken over.   Met zijn wandeling ‘Come as a Traveler, go as a New Yorker’,  wandelen we rond in centrum van Manhattan - Midtown. Een eerste keer laat hij ons stoppen op Times Square met de flitsende schermen.

Zoals iedereen wel weet, is Times Square het kloppend hart van de stad die nooit slaapt en het centrum van de nieuwjaaractiviteiten. Klokslag middernacht valt hier ‘de tijdsbal’ die het nieuwe jaar inluidt. Al om 6u ’s morgens komen de eerste feestvierders aan op het plein om zich  van een goede plaats op Times Square te verzekeren. Een plasje doen tijdens het uren wachten zit er dan niet meer in, want ‘opgestaan is plaats vergaan’. Daarom loopt het plein vol met mensen met … pampers aan. Wie al dat gedoe niet ziet zitten, kan ook een zitje in het enige  restaurant  met onbelemmerd zicht  op de tijdsbal reserveren. Bovendien zit je warm en droog, maar het komt met een prijs. Kostprijs : USD 25.000. Maar er is ook een andere manier. Na het vallen van de tijdsbal dat maar enkele seconden duurt, wordt er een confettiregen over de toeschouwers verspreid door gigantische confettikanonnen die rondom Times Square opgesteld staan. Deze confetti’s dragen nieuwjaarswensen. In de aanloop naar nieuwjaar staat er gedurende enkele weken een loket op Times Square waar iedereen een boodschap of nieuwjaarswens kan schrijven op zo’n confetti. Dit kan een persoonlijke boodschap zijn voor diegene die de confetti pakt of opraapt, of een algemene boodschap voor de wereld. Op deze manier maak je deel uit van de grote festiviteiten bij het begin van het nieuwe jaar zonder dat je zelf aanwezig moet zijn. Nieuwjaar vieren op Times Square staat ook op mijn bucketlist, dus dit is de ideale manier om er bij te zijn zonder er al te veel moeite voor te moeten doen.

Ik schrijf een wens voor de wereld op één van de confetti’s en deponeer die in de doos. Benieuwd of iemand mijn wens zal lezen op 1 januari.

Aan Bryant Park nemen we de metro tot op Central Park West ter hoogte van de Dakota Building. Het is 8 december en precies 37 jaar geleden dat John Lennon werd vermoord voor zijn deur van de Dakota Building. Yoko Ono woont nog steeds in het gebouw, voor John Lennon werd een memorial opgericht in het tegenoverliggende Central Park in de vorm van een gedenkplaat. Yoko Ono wilde absoluut geen standbeeld. Ze haatte het idee dat John Lennon zou bedolven worden onder de uitwerpselen van duiven. En ik kan ze geen ongelijk geven. Het is druk aan het ‘Strawberry Fields Memorial’. Overjaarse hippies, gepensioneerden, jongeren, kinderen, veertigers, enz… komen hier samen om John Lennon te gedenken.

Er staan foto’s op de gedenkplaat, er liggen bloemen er wordt gezongen uit volle borst. Iemand zet een lied in en de rest volgt. Imagine staat met stip op één. Een bandje zorgt voor muzikale begeleiding. Kippenvel.

We wandelen een stukje door Central park, de longen van de stad en de tuin van elke New Yorker,  tot aan het Bethesda Terrace.

Van hieruit heb je een prachtig zicht op de omliggende gebouwen rond het park en het meer. Aan de andere kant van het meer ligt het Boathouse, het iconische restaurant van Central Park. Hier heb ik gereserveerd voor de verjaardag van mijn reisgezel. Een topverrassing voor haar. Ik had een tafel aan het raam gevraagd en dat krijgen we ook. Deze tijd van het jaar uiteraard geen bootjes op het meer maar het uitzicht is er altijd.

Van hier uit is het een korte wandeling tot aan het Guggenheim Museum. Ik heb altijd de architectuur van het gebouw, dat op zich al een kunstwerk is,  meer bewonderd dan de werken in het museum zelf. Frank Lloyd Wright tekende voor het ontwerp dat opgevat is als een spiraalvormige helling langs waar de kunstwerken zijn opgesteld.  Naast de vaste werken van o.a.  Picasso, Cézanne, Monet en  Manet, is er een speciale tentoonstelling over Chinese kunst en dan in het bijzonder Chinese avant-garde kunst en conceptionele kunst. Als wereldreiziger heb ik wel een open geest, maar hier heb ik toch ergens moeite met het begrip ‘kunst’. Ik begreep het niet, nog steeds niet. Maar voor alles is een markt en ongetwijfeld wordt de tentoonstelling geroemd door de recensenten en mensen die er meer van kennen dan ik.

Een  metrorit brengt ons naar één van de grote en bekendste warenhuizen van New York : Bloomingdale’s. Ook het beginpunt van mijn favoriete kerstfilm Serendipity. En in die film wordt de avond afgesloten met een dessertje in het naburige restaurant Serendipity 3. Ook voor ons wacht hier de sundae met hot fudge al moesten we 2 uur wachten voor er een tafel voor ons vrij kwam. Serendipity 3 was trouwens ook de favoriete plaats van o.a. Andy Warhol. Eén van zijn bekendste uitspraken is ‘Everyone needs a fantasy’.  Nog leuker is als die droom uitkomt, zoals vandaag.