Dag 8 – Never give up dreaming

Mount Rushmore stuitte op heel wat verzet, zeker van indiaanse kant. De Black Hills waren hen  toegewezen maar is hen later weer afgenomen en bovendien werden de presidentshoofden uitgehouwen in voor hen heilige bergen. Het indiaanse Lakota opperhoofd Henry Big Bear schreef in 1939 een brief naar beeldhouwer Korczak Ziolkowski, die samen met Gutzon Borglum aan Mount Rushmore had gewerkt. Hij vroeg hem naar de Black Hills te komen om een herdenkingsmonument te beeldhouwen van Lakota leider Crazy Horse. De brief begon met  ‘My fellow chiefs and I would like the white man to know the red man has great heroes too’.
Korczak accepteerde de uitnodiging. Hij had een aparte visie op het te houwen beeld : het heeft niet zozeer een echte gelijkenis met Crazy Horse maar moet eerder een gedenkteken worden voor de geest van Crazy Horse en zijn volk. Korczak besliste ook dat het beeld met zijn linkerhand naar de verte zou wijzen. Dat om de steeds terugkerende vraag te beantwoorden die de blanken stelden aan Crazy Horse :’ Where are your lands now?’ Crazy Horse antwoordde daarop : ‘My lands are where my dead lie burried’.
Over Crazy Horse zelf is niet zoveel geweten. Hij is waarschijnlijk geboren in de omgeving van de Black Hills rond 1840. Hij was een beroemde krijger en strateeg. Hij was van vitaal belang in heel wat bekende conflicten zoals de Slag bij Little Big Horn en werd dodelijk gewond begin september 1877 in de gevangenis van Fort Robinson.
Korczak stierf in 1982 met nog veel werk voor de boeg. Hij begon eraan in 1948. De eerste jaren van dit werk van epische omvang gebeurde door de beeldhouwer alleen met zeer eenvoudige werkmiddelen. Hij hakte manueel gaten in de Thunderhead Mountain uit waarin hij dynamiet stak. Hij moest steeds omhoog en omlaag klimmen via een houten ladder met meer dan de 700 treden. Zijn generator stond beneden, de rest van het gereedschap moest hij steeds op en neer sjouwen. Als zijn generator het dan eens begaf, moest hij nog een extra ritje maken. Ik heb het al een werk van epische omvang genoemd en dat is het ook. Eens afgewerkt zal het het grootste beeldhouwwerk ter wereld zijn. De afmetingen liegen er niet om :  het gezicht alleen al meet 26,67 m. Dat raakte afgewerkt in 1998. 

Zijn vrouw Ruth die de leiding had overgenomen na zijn dood, besliste het monument toen open te stellen voor het publiek. Zo kon er immers inkomgeld gevraagd worden om het project verder te financieren. Geld was tot dan toe altijd een kopzorg geweest. Korczak begon eraan met slechts 147 USD op zak. Hij weigerde subsidies en wilde het monument enkel maken met giften, sponsoring en privé-kapitaal. Door de populariteit van de site is geld nu geen probleem meer. Het budget lijkt eindeloos. De enige vijand lijkt de tijd te zijn. Door de grootsheid van het monument zal het ongetwijfeld nog 75 tot 100 jaar duren voor het afgewerkt is. Men is nu met de arm en wijsvinger bezig, maar het is een werk van lange adem. Je moet ook beseffen dat de berg extreem ijzerhoudend is. Dat betekent dus vele blikseminslagen. Elke keer er hiervoor gevaar dreigt, worden de werkzaamheden geschorst. Het totale beeld zal 171,6 m hoog worden en 195 m breed. Het zal Crazy Horse op een paard voorstellen. Het schaalmodel is te bewonderen op de site zelf. Ruth stierf in 2014. De kinderen waren destijds al bij de werkzaamheden betrokken, ieder volgens hun eigen talenten. Dit is een echt familie project, over generaties heen. Zij voltooien nu de droom van hun vader. Onze volgende stop is  de Mammoth Site of Hot Springs, een actieve paleontologische site. Tijdens het Pleistoceen, zo’n 26.000 jaar geleden, veranderde de omgeving hier door de instorting van een grot. Warm bronwater vulde het gat hetgeenhet wild aantrok. Jammer genoeg was het water te diep en o.a. mammoeten vielen in het water en konden er niet meer uit. Hun overblijfselen werden perfect bewaard door de aanwezigheid van klei. In 1974, tijdens grondwerken voor een ontwikkelaarsproject, werd eerst een mammoet tand gevonden en later een complete schedel en slagtand. De werken werden stilgelegd. Paleontologen kwamen ter plaatse en de site kreeg een speciaal statuut. Tot nu toe staat de teller op 61 mammoeten die hier werden gevonden. De vondsten worden steeds bewaard op de plek waar ze werden gevonden, nadat ze onderzocht zijn  en een beschermlaag hebben gekregen. Dat betekent dat het museum niet meer is dan het gedeeltelijk uitgegraven zinkgat, maar wel met een schat aan informatie. 

Via de prachtige, uitgestrekte Plains van South Dakota rijden we naar de hoofdstad Cheyenne.