Dag 5 - Chartwell

Sir Winston Churchill werd geboren in Blenheim  Palace maar als nakomeling van de derde zoon van de hertog had hij geen recht op een titel of bezit. Hij weigerde bijna zijn hele leven een adellijke titel van de koningin als beloning voor zijn politieke carrière. Pas op latere leeftijd stemde hij toe om de laagste titel van ‘Sir’ te aanvaarden. Voor zijn aantreden als premier op zijn 64e had hij al een lange en wisselvallige carrière achter de rug, waarin hij twee maal van politieke partij wisselde. In 1901 werd hij voor het eerst verkozen in het Lagerhuis en in 1910 benoemd tot minister van Binnenlandse Zaken. Als minister van Marine en als minister van Munitie was hij betrokken bij de Eerste Wereldoorlog. Niet alleen als Minister maar ook als soldaat. In 1916 lag hij 6 maanden bij Ploegsteert in Flanders Fields. Later werd hij ook minister van Financiën. Toen op 1 september 1939 de oorlog uitbrak, die Chamberlain had willen voorkomen, werd hij benoemd tot minister van Marine. Toen Chamberlain na rampzalige nederlagen in Noorwegen op 10 mei 1940, toen de Duitsers aan het Westelijk Front hun opmars begonnen, als premier aftrad, werd hij opgevolgd door Churchill. Churchills toespraken waren een inspiratie voor het Britse volk. Zijn beroemde toespraak "I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat"  (13 mei 1940) was zijn eerste toespraak als premier.  Zijn prachtig landgoed Chartwell in Kent, met schitterend zicht op de omliggende omgeving, bezoeken we deze ochtend. 

Het is hier dat hij zijn confrontatie met Hitler voorbereidde. Het huis is bewaard zoals in de tijd dat de Churchills hier woonden, meubilair en boeken incluis. Het is ingericht als museum met ook een aantal schilderijen van zijn hand en de geschenken, belangrijke brieven, eerbewijzen en herinneringen die Churchill bewaard heeft. Het is op dit landgoed dat Winston Churchill altijd in de weer was: schrijven van zijn memoires en historische boeken, schilderen, militaire campagnes voorbereiden, overleg met allerlei politici en anderen. Churchills slaapkamer ligt achter de studeerkamer en is een van de kleinste in het huis. Al van 's morgens vroeg, vanuit zijn bed, regeerde hij het land, met een slappe whisky en een sigaar binnen handbereik. In 1953 ontving hij de Nobelprijs. Niet voor de vrede zoals je misschien zou denken, maar wel voor Literatuur, voor zijn geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.

Net voor de Slag om Engeland sprak hij deze legendarische woorden tot het Britse volk :

“We shall defend our island, whatever the cost may be, we shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets we shall fight in the hills; we shall never surrender”.

We zullen  ons hem het best herinneren om zijn motiverende speeches en schitterende one-liners.

In 1955 trad Churchill bij  zijn 80ste verjaardag af en liet het premierschap aan zijn jongere partijgenoot (en toenmalig Minister van Buitenlands Zaken) Anthony Eden. In 1959 erfde hij de titel Father of the House als langstzittend parlementslid sinds 1924. Hij zou dit blijven tot zijn afscheid van het Lagerhuis in 1964.

Now this is not the end
It is not even the beginning of the end
But it is perhaps the end of the beginning

Maar voor ons is dit bezoek aan Chartwell wel het begin van het einde, het einde van onze korte trip naar het hart van Engeland, het romantische hart met de honingzoete huisjes. Ja, ik zou hier best een cottage kunnen hebben. Een charmant honingkleurig huisje met rieten dak met daar rond een rozentuin omheind met een wit hek. In de zomer verse limonade in het prieel in de tuin. In de winter 'tea' aan de open haard. Wandelingen over de heuvelachtige wegen, waarbij je gevolgd wordt door een meute honden, onderweg halt houdend voor een babbeltje met de buren. Of galopperend te paard het landschap doorkruisend met picknickmand in de aanslag.  Ik zou best kunnen aarden in de cosy Cotswolds.