Dag 9 - Op bezoek bij de Himba

De Himba is een bevolkingsgroep die leeft in het noordwesten van Namibië en 300 jaar geleden vanuit Angola kwam afgezakt. Vandaag staat er een bezoek aan hen op het programma.  Bij aankomst worden we verwelkomd met de typische Himba handdruk.

Ze zijn een nomadisch volk en hun levensstijl is tijdloos. Ze trekken met hun koeien en geiten door het land. Deze koeien en geiten vertegenwoordigen hun rijkdom. Verder verbouwen ze maïs waar ze maïspap van maken. Het voedsel van de Himba's bestaat voornamelijk uit melk met meel erin; als er groente is eten ze die ook. Rond dit middaguur staat de melk dan ook al in de pot te pruttelen op hun buitenvuurtje. Eén van de vrouwen roert stevig in de pot.

De kleinere kinderen eten het met smaak op.  

Af en toe wordt er een geit geslacht; daarvan eten ze elk onderdeel op. Koeien worden alleen geslacht bij bijzondere gelegenheden, bijvoorbeeld bij een huwelijk, maar ook bij een begrafenis. In principe wordt deze enkel voor melk gebruikt. Ze leven in eenvoudige, ronde hutten die enkel gebruikt worden om te koken en te slapen. Deze hutten staan rond een centrale kraal waar de dieren verblijven.

Veel mannen zien we niet vandaag. Ze zijn weg om de dieren te laten grazen. De vrouwen zorgen in het dorp voor het eten en dragen zorg voor de kinderen. Het kleinste kindje dat we zien is twee maanden oud en zit buiten voor de hut op de schoot van haar moeder.

Een andere vrouw houdt het kookvuur warm door er extra hout op te gooien.
Voor de Himba is hun uiterlijke verschijning erg belangrijk.

Hun uiterlijk zegt iets over de plaats in de groep en de fase van hun leven. Als ze tien jaar zijn worden bij zowel de jongens als de meisjes de twee voortanden in de onderkaak eruit geslagen met een stok en een steen. Dit is een Himba-traditie waarvan de herkomst onduidelijk is. Meisjes dragen hun haar in twee vlechten over hun voorhoofd; in de puberteit vlechten ze hun haar in kleine staartjes die ingesmeerd worden met geitenvet en oker. Getrouwde vrouwen dragen daarbij nog een kleine kroon van geitenvel op hun hoofd.

Himba-vrouwen wassen zich nooit, ze smeren zich in met otjize, een mengsel van geitenvet, kruiden en oker. Door de oker krijgen de vrouwen de typische rode kleur. Ze parfumeren zich ook door de huid te laten roken. Eén van de jongere vrouwen demonstreert dat voor ons. Het mengsel beschermt hen tegen de zon.

Ook sieraden zijn belangrijk voor de Himba's. Deze maken ze van schelpen, leer en koper. Het belangrijkste sieraad voor de vrouwen van de Himba is de ohumba, een schelp die aan een ketting om hun nek hangt. Zowel mannen als vrouwen dragen weinig kleding; de traditionele kleding is gemaakt van de huiden van geslachte dieren.

Polygamie is toegestaan voor wie het kan betalen. Immers voor elke vrouw moet een bruidsschat van 5 koeien betaald worden. In dit dorp heeft enkel het stamhoofd meerdere vrouwen : 3 om precies te zijn.

Bij de Himba is afstamming belangrijk. Daarom huwen neven en nichten met elkaar om de bloedband zuiver te houden. Raar maar waar, ze brengen allemaal normale kinderen ter wereld. Even speels als bij ons.

Na een klein uurtje verlaten we het dorp en zijn unieke sfeer.  We zijn alweer een ervaring rijker.

De Himba hebben een eigen, in de westerse wereld niet gebruikelijke, metafoor  voor tijd. Ze zien de tijd als een rivier die langs stroomt. De toekomst ligt achter hen, want dit gedeelte van de rivier is nog niet langs gestroomd. Het verleden ligt voor hen, want dit is de rivier die langs gestroomd  is en dus zichtbaar…