Dag 8 - Het prachtige Damaraland

Vandaag rijden we naar en door Damaraland, gelegen in noordelijk centrale deel van Namibië.

Voor ons een rit van meer dan 500 km. Het wordt een mooie rit door afwisselend landschap onderbroken met de nodige bezoeken. De temperatuur stijgt vandaag tot een schitterende 36°, in dit droge klimaat goed te verdragen.

Eerst stoppen we nog aan Shipwreck Beach, de plaats waar in 2006 een boot strandde en daar nog steeds ligt verder te roesten.

Kleine keien en grote rotsblokken liggen in het landschap verspreid als confetti. Struiken, bomen en grassen werden als een harmonieus geheel aangeplant door de tuinarchitecten van de goden.

Een zogenaamde Ferrari van de Kalahari kruist ons : een ezelskar.   

Het platte landschap verandert in rotsig gebergte. De kleurschakeringen zijn wondermooi. Het doet een beetje aan de Grand Canyon denken. Voor ons duikt de Brandberg op, een ovaalkleurig massief.

Circa 120 miljoen jaar geleden bevond zich hier een vulkaan op een rotsplateau. Door geleidelijke erosie van de lavalagen op het plateau, bleef een keiharde kern van graniet over. Het hoogste punt, de 2.573 m hoge Konigstein, is de hoogste berg van Namibië.

Dan verandert het gebied in gras steppe. Hier laten de inwoners op hun afgelegen boerderijen hun koeien, schapen en ezels grazen. Af en toe onderbreekt een roestig autowrak de sereniteit van het gebied. Het heeft iets surreëel.

We houden halt aan de orgelpijpen, een formatie van dolerietkolommen bekomen uit vulkanisch gesteente, die door erosie zijn blootgelegd. Ze zien er daardoor inderdaad uit als orgelpijpen. Ze zouden zo’n  130 à 150 miljoen jaar oud zijn.

We rijden verder over zanderige en gravel wegen naar Twijfelfontein. Twijfelfontein is genoemd naar de onbetrouwbare bron die soms wel, soms niet water geeft. Het gebied wordt beschouwd als één van de rijkste vindplaatsen van rotskunst in Afrika. Er zijn meer dan 2.000 schilderingen en gravures te zien gemaakt door de Bosjesmannen, zowel van dieren als hun sporen. Deze taferelen werden waarschijnlijk gebruikt om sporen aan te leren. Bij elke tekening heeft de maker zijn handdrukken of voetafdrukken gezet, als ondertekening.

Om die tekeningen te zien, klimt een gids met ons over een rotsig pad. Dat klimmen en dalen is niet zo simpel. Tot slot van de dag bezoeken we het Versteende Woud. Dit is een verzameling fossiele boomstammen die naar schatting 240 tot 300 miljoen jaar oud zijn.  Deze dennenbomen groeiden in Centraal Afrika en werden na de ijstijd tijdens de grote vloed tot hier meegesleurd. Het hout zit vol mineralen zoals ijzer en magnesium en doordat de bomen niet aan zuurstof werden blootgesteld, zijn ze perfect bewaard gebleven. Er zijn zo’n 50 bomen hier te zien, die deels in het zand zijn ingegraven.

De bomen worden niet uitgegraven. Wat we zien zijn bomen die door natuurlijke erosie aan de oppervlakte zijn gekomen. Buiten de hele stammen, ligt de grond ook bezaaid met kleinere stukjes. De zon straalt haar laatste stralen af op de maan die daardoor rood kleurt. Een mooie afsluiter van een mooie dag.