Dag 5 - En God creëerde de Deadvlei en Sossusvlei

Vandaag wordt de moeilijkste opgave de juiste vestimentaire keuze te maken want vandaag gaan we de duinen van de Namib woestijn verkennen.

Dat proberen we zo vroeg mogelijk te doen want de omstandigheden in de Namib zijn vrij extreem. Het is nu wintertijd en toch lopen de temperaturen overdag nog op tot zo’n 38°. Dat is niks in vergelijking met de zomer, dan klimmen ze vlotjes boven de 50°. Het hart van de Namib woestijn wordt de droogste woestijn ter wereld genoemd. Er zijn zelfs geen oases want er is amper neerslag. We moeten ons dus goed beschermen tegen de zon met zonnecrème, een hoedje, een sjaal, enz. en natuurlijk ook genoeg water meenemen voor onze wandeling. Daarenboven moeten we wandelen door het diepe losse zand en is het beter flipflops of zo aan te doen. Dichte schoenen zoals wandelschoenen kruipen direct vol met zand met alle gevolgen van dien.

Goed voorzien vertrekken we vroeg rond 5u30 om rond 8u aan te komen in Sesriem, de poort naar de duinen, zodat we in alle koelte van de dag aan onze duinenklim kunnen beginnen.

Op weg richting duinen merken we in het duister voor het eerst wolken.  Wat eerst enkele wolken zijn, wordt steeds dikkere en dikkere bewolking. Als het eindelijk licht wordt zitten we onder een dik wolkenpak. Oei en vandaag moet onze topdag worden. We lopen al dagen te fantaseren over deze dag, nadenkend over hoe we onze fototoestellen gaan instellen voor de perfecte foto’s, maar met deze bewolking gaan dat in geen geval onze gedroomde foto’s worden.

De duinen van de Namib zijn de hoogste ter wereld, sommige zijn meer dan 300m hoog. De duin bestaat niet alleen uit zand. Het is zand dat zich vastzet op rotsen. Sommige duinen worden op hun plaats gehouden door het zogenaamde Bosjesmannen gras.

Dit is zeer sterk gras dat door de Bosjesmannen wordt gebruikt om hun huizen mee af te werken. Andere duinen schuiven iets op. De Sterduin verplaatst zich bv. zo’n 12 cm per jaar.

Bij aankomst in Sesriem doet het zonnetje moeite om erdoor te komen. Hier en daar breekt de bewolking open. De zon zendt haar stralen over de gekleurde duinen. De oh zo gevreesde wolken zorgen voor een aanvullend kleurenpatroon.

We rijden zo ver mogelijk in het hart van de Namib tot aan de parking. Hier worden we met 4x4’s tot aan de Deadvlei gebracht.

De Deadvlei is een magische plaats,  een kleipan die door hoge zandduinen wordt omgeven. Door het beklimmen van die zandduinen naar de kam, heb je een prachtig zicht op de omgeving. Maar deze klim is aardig inspannend. Het is een heel geploeter door het mulle zand en het lijkt op de processie van Echternach : twee stappen vooruit – één achteruit. Maar je wordt er ook voor beloond  : de Deadvlei in al haar schoonheid. Een prachtig kleurenspektakel met een donkerblauwe lucht, rode zandduinen en een witte pan. Op de pan staan 700 tot 900 jaar oude dode bomen. Dit beeld is het iconische beeld van Namibië.

Aangekomen beslissen we niet de duin ‘Big Daddy’ te beklimmen maar om de gemakkelijkere weg te nemen naar Deadvlei.

Het is nog steeds bewolkt maar we hopen snel op weersverbetering. We hebben dan ook liters water, hoedjes en sjaaltjes bij. 10 minuten na aanvang van onze wandeling zijn we dan al goed nat. En neen, niet van het zweten. We zijn nat door … de regen. Jawel je leest het goed. Op deze plek waar het eigenlijk nooit regent, worden wij getrakteerd op gratis hemelwater. De moed zinkt ons in de schoenen. Wat onze topdag moest worden, dreigt volledig letterlijk en figuurlijk in het water te vallen. Maar aan de andere kant, maken we ook een unieke gebeurtenis mee. De gids, onze chauffeur, de mensen ter plaatse, kunnen het amper geloven. En wij al helemaal niet. Onze magische dag levert voorlopig geen magische foto’s op.

We lopen zo’n uurtje rond in de pan en proberen zo creatief mogelijk om te gaan met het nemen van foto’s van de bomen. Een kerkhof aan oude bomen, die samen een onvoorstelbaar kunstwerk vormen.

Op het moment dat we de pan verlaten, breekt voor het eerst hier een straaltje zon door. Timing is blijkbaar niet onze sterkste kant. We rijden met de 4X4 nog even tot aan de Sossusvlei, een kleipan die omringd wordt door de hoogste duinen van de Namib.

Dit moet in de zon een ongelofelijke plaats zijn. De jeep bezorgt ons een echte Namib massage. Na het modderbad van Dead Vlei met zachte voeten tot gevolg en de gratis peeling door de wind zit onze wellnessdag erop.

Op weg naar Duin 45 begint de zon eindelijk de bovenhand te halen.  De zware bewolking verdwijnt en er komen witte wolkjes voor in de plaats.

We doen een kleine aanval op Duin 45, maar klimmen enkel de eerste meters.

Hoe hoger je klimt, hoe smaller het wordt en hoe steiler. Niks voor mij dus. Maar een beetje hoogte geeft je een ander perspectief. De omringende duinen hullen zich in  schakeringen van rood, roze, oranje, groen, wit, geel,… een prachtig schilderspalet. Hier en daar zorgt een boom voor dat kleine beetje extra. De duinen hebben alle vormen en hoogtes. De zon speelt met de zandkleuren terwijl de lucht steeds blauwer en blauwer wordt. Zo krijgen we toch nog een beetje kijk op wat had kunnen zijn. Deze plek is surreëel en uniek in de wereld. Ondanks de regen was dit een magische dag. Dit is een plek van onaardse schoonheid. Een plek die alleen door God kan gecreëerd zijn geweest.