Dag 3 - De Kalahari lights

De Kalahari woestijn  is eigenlijk een halfwoestijn omdat er aanzienlijk meer regen valt dan in een echte woestijn. Het gebied heeft een grootte van ongeveer 900.000 km2 en strekt zich uit van Namibië over delen van Angola, Zimbabwe, Zuid-Afrika en het grootste deel van Botswana.

Na een rit van iets meer dan 300 km komen we rond lunchtijd aan in onze lodge in de Kalahari. We nemen even de tijd rustig iets te eten en te genieten van de vergezichten vanuit onze lodge op de Kalahari.

Vanmiddag vertrekken we immers op safari in open jeep. Naast de rode zandwoestijn (die ontstaat door oxidatie omdat het zand sterk ijzerhoudend is, m.a.w. we zien verroest zand) zijn er ook grote stukken grassige steppe en savanne. Daar leven een verscheidenheid aan dieren en …. de Bosjesmannen.  De grassige gebieden met lang stug gras, stekelige struiken en acacia’s zijn hun ideale leefwereld. Het merendeel van de Bosjesmannen leeft in Botswana maar in Namibië zijn er toch nog steeds een groot aantal te vinden. De jagende Bosjesmannen houden van de schaduw van de acacia’s om daaronder languit ’s middags de wacht te houden tot er een sappig springbokje passeert dat ze met pijl en boog schieten. Het lange gras dient om hun tanden te poetsen en de stekelige struiken helpt hen bij het koken. Ze leven voornamelijk van de jacht en het roven van struisvogeleieren. Ook bij de Bosjesmannen zijn er duidelijke verschillen tussen mannen en vrouwen. Waar de vrouwen een vuurtje maken en het ei zo’n 30 cm in de warme grond steken om het te koken, hebben de mannen liever een geklutst ei dat ze terwijl het boven het vuur hangt continue klutsen… en dat zo’n 25 minuten lang.

Die zo gewilde springbokken van de Bosjesmannen zien we dan ook een paar keer.

Zoals de naam doet vermoeden springen ze dartel door de Kalahari.  Ze hebben niets voor niets de bijnaam 'jumping steak'. De grote termietenheuvels vallen snel op.

De ene is al groter dan de andere. Deze heuvels zijn zo stevig dat als we er met de jeep tegen aan zouden botsen, de jeep zwaar beschadigd zou geraken maar de heuvel er niks van zou merken. Enkel het aardvarken is in staat schade toe te brengen. Met zijn krollende tong kan hij via een klein gaatje en met één uithaal van zijn tong voor een lekker avondbuffetje termieten zorgen.

Maar in de Kalahari huizen ook andere dieren die we liever niet zouden tegenkomen. Twee van de gevaarlijkste slangensoorten hebben hier hun thuis : de gele cobra en de zwarte mamba. Deze laatste heeft een dodelijk gif dat je laat sterven binnen de zeven minuten. Alle jeeps zijn daarom uitgerust met antigif en is het ten strengste verboden armen of benen buiten de jeep te houden.

Nestwevervogels bestaan in Namibië in alle soorten en kleuren. Zij zien deze slangen ook niet graag komen en bouwen hun nesten op de uiteinden van lange takken waar de slangen niet bij kunnen of op telefoonpalen die te glad zijn voor een slang om naar boven te kruipen.

Deze gemeenschappelijke nesten zijn reusachtige bouwwerken van twijgen die tot een soort koepel worden verweven aan de onderkant van de tak. Sommige van deze nesten zijn meer dan 100 jaar oud. Doordat ze steeds uitbreiding krijgen, worden sommige te groot met als gevolg dat de tak en nest afbreken, wat leidt tot een waar kunstwerk op de grond. Een project van Arne Quinze is er niks tegen.

Een ander soort vogel dat de Kalahari bewoont zijn de struisvogels. We zien hen rennen door de steppe, de mannetjes achternagezeten door de vrouwtjes.

Een kudde gnoes houdt even halt ter hoogte van onze jeep.

Ze kijken ons onderzoekend aan. Iets verderop verbergen zebra’s zich in het struikgewas.

Niet alleen het aardvarken is de vijand van de termieten maar ook de keine grootoorvos. Dit roofdier voedt zich met insecten en kleine zoogdieren en vogels. Het is een nachtdier en het is dus wel heel speciaal hem hier overdag te zien rondkuieren.

En nog specialer wordt het als we ook het aardvarken zien. Dit dier is heel schuw en laat zich in principe nooit zien. De laatste keer dat dit dier in de buurt werd gesignaleerd dateert van 2 februari 2016, meer dan een jaar geleden dus. We rijden hoger de duinen in voor onze sundowner. Nu wat ben je met een 4x4 als je niet af en toe even er alles uitperst. Als een rollercoaster stormen we de duinen op en af om te eindigen op een prachtig punt waar we de zonsondergang zullen bewonderen. Onder ons in de verte wandelt een giraf de zonsondergang tegemoet. De zon zakt snel. Met een glaasje wijn, gin tonic of iets fris sluiten we onze  dag in de Kalahari in stijl af.

We rijden terug naar de lodge onder begeleiding van de Kalahari lights  : de rode gloed van de sterrenhemel. Rood, de kleur van de liefde. Rood, de kleur van mijn liefde voor Afrika.