Dag 3 - De Cotswolds op hun best

Hendrik VIII is waarschijnlijk de meest tot de verbeelding sprekende Engelse koning.  Een cadeau om ermee getrouwd te zijn was het allerminst. Waar sommige vrouwen hun hoofd al eens figuurlijk verliezen in een huwelijk, gebeurde dat bij sommige van zijn koninginnen letterlijk.  Zijn eerste huwelijk begon al onder een slecht gesternte. Want eigenlijk moest hij trouwen met de vrouw die voorzien was voor zijn oudere broer. De Spaanse koning had een grote bruidsschat veil om één van zijn dochters te laten trouwen met de Engelse koning. Maar toen die vroegtijdig stierf zat onze Hendrik opgescheept met de troon maar ook met zijn verloofde. De belangrijkste taak van een koningin is te zorgen voor de zogenaamde ‘heir and spare’, een opvolger en een reserve, liefst van het mannelijke geslacht. Toen het Catharina van Aragon niet lukte voor een overlevende mannelijke erfgenaam te zorgen, had Hendrik er genoeg van.  Hij wou scheiden maar dat zag de Paus niet zitten. Geen probleem voor Hendrik. Dan richtte hij maar zijn eigen kerk op en zo ontstond de Anglicaanse kerk. Hij nam alle bezittingen af van de katholieke kerk en scheidde van Catharina.
Toen kwam de jonge Anna Boleyn op de proppen als tweede koningin van Hendrik. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze kregen een dochter Elizabeth, de latere koningin Elizabeth I. Op aangeven van de bedienden werd zij beschuldigd van overspel en dus van hoogverraad en verloor zij als eerste haar hoofd in de Tower van Londen. Toen kwam Jane Seymour. Zij slaagde er wel in de koning een mannelijk nageslacht te bezorgen maar stierf in het kraambed twee dagen na de geboorte van hun zoon, de latere koning Edward VI.
In de tijd dat sms, mms, tinder en dating sites niet bestonden werd er voor de koning op zoek gegaan naar een geschikte vrouw. Van die eventuele vrouwen werd dan een schilderij gemaakt en naar de koning gestuurd. Op basis daarvan maakte hij dan een keuze. Die viel in dit geval op de Duitse Anna van Kleef. Toen zij aankwam op het paleis schrok Hendrik zich een hoedje. Ze leek helemaal niet op het schilderij en was volgens hem te lelijk om te helpen donderen : ‘een Vlaamse knol’. Niet dat onze Hendrik zelf een schoonheidsprijs zou winnen maar als koning kan je je eisen stellen natuurlijk. De schilder heeft het op een lopen moeten zetten om zijn hoofd te redden. Ook Anna dacht van ‘oei, straks verlies ook ik mijn hoofd’, dus stelde ze zelf snel een scheiding voor.  Catharina Howard werd de vijfde vrouw en was net als haar nichtje Anna Boleyn geen gewone. Zij onderging hetzelfde lot. Na de zoveelste affaire werd ook zij beschuldigd van hoogverraad en ook zij mocht haar hoofdje op de kapblok leggen in de Tower. 

Catharina Parr werd de zesde en laatste vrouw. Zij zou de koning overleven. Hendrik werd op 12 juli 1543 voor haar de derde echtgenoot. De koning stond sterk onder haar invloed en liet bij zijn reis naar Frankrijk in 1544 enige maanden het bestuur aan haar over.

Men vermoedt dat haar sterke karakter, haar waardigheid en godsdienstige overtuigingen van grote invloed zijn geweest op haar stiefdochter Elizabeth I. Hierin ligt dan ook haar grootste historische betekenis. Als koningin was Catharina verantwoordelijk voor de verzoening tussen Hendrik en zijn dochters uit zijn eerste twee huwelijken, de latere Maria I en Elizabeth I. Hoewel katholiek geboren, had zij vermoedelijk wel krachtige protestantse opvattingen.  Zij trok humanisten aan bij het hof, waaronder de leraren van prins Elizabeth en prins Eduard. Zij redetwistte over godsdienstige kwesties met Hendrik, die weliswaar verantwoordelijk was geweest voor de scheuring tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Anglicaanse Kerk, maar in zijn godsdienstige opvattingen nauwelijks protestants te noemen was. Catharina verpleegde Hendrik tijdens zijn laatste ziekte. Zij bracht de laatste maanden van haar leven door op Sudeley Castle. Zij stierf in het kraambed na haar allereerste zwangerschap tijdens haar vierde huwelijk. Zij werd begraven in Sudeley Castle, maar haar stoffelijk overschot raakte een tijdje zoek. Het werd per ongeluk teruggevonden waarna zij werd herbegraven in de 15^de eeuwse kerk van het kasteel van Sudeley en is daarmee de enige koningin die begraven ligt in een kasteel in privé-handen.

We bezoeken vandaag een deel van het kasteel want een groot deel werd volledig beschadigd over de jaren en daar blijft maar een muur van over.

We kunnen wel genieten van de prachtige kerk met Catharina’s graftombe,

de Queen’s tuin, zo genoemd omdat vier Engelse koninginnen hier rondgewandeld hebben en een deel van de openbare plaatsen van het kasteel. Er bevinden zich een paar historische stukken in de zalen.  

In het pittoreske Stanton begint de fantasie van de Agatha Christie en Midsomer Murder fans aardig op hol te slaan. We fantaseren erop los in het prachtige kerkje dat zo uit de TV-reeks of film kan zijn weggelopen. Het ligt iets van de weg verwijderd in dit piepklein en rustig dorpje dat eigenlijk maar een straat groot is. Terwijl we tussen de houten bankjes lopen zien we in onze fantasie de priester zich  met een bebloede kandelaar verstoppen achter het altaar. We houden onze adem in en luisteren of we nog een medeplichtige horen of zien die zich verstopt achter een pilaar, de doopvont, het koor, in de biechtstoel of in de sachristie. Op het omringende kerkhof zien we het slachtoffer, een oudere man, met een gapende hoofdwonde liggen achter één van de eeuwenoude grafstenen. Hij ademt niet meer. Eén van de graven is omgewoeld. Moest het slachtoffer hierin begraven worden en hebben wij de dader gestoord alvorens hij dit ten einde kon brengen? Wie zal het zeggen? Zo’n goede inspecteurs zijn we niet. Dat laten we liever over aan Miss Marple die volgens mij ieder moment kan arriveren. Het kan niet anders of ze woont in één van deze honingzoete huisjes met steile daken en met een kleurige voordeur. Huisjes met een perfect onderhouden voortuintje waarin de lavendel welig tiert, de struiken strak geknipt zijn, de verwelkte bloemen vakkundig verwijderd zijn en een rozelaar de voordeur en ramen met kleine ruitjes omzoomt. Volgens mij zie ik haar stiekem gluren vanachter het gordijn met haar breiwerk nog in de hand, net op het moment dat de kerktoren het uur slaat. Of hoor ik in de verte de sirene van Inspecteur Barnaby? Zonder twijfel lossen zij de misdaad op. Laat ons maar even genieten van de schoonheid van dit dorp, een echt Cotswoldsdorp dat een serene en idyllische sfeer uitstraalt. Hier zou ik gerust een huisje kunnen kopen en genieten van een limonade in de rozentuin onder de straalblauwe lucht in de zomer.

Bibury is al even idyllisch. De cottages van Arlington Row werden in de 17^de eeuw gebouwd voor wevers. Hun getouwen stonden op zolder. Deze rij huisjes vormen waarschijnlijk het meest gefotografeerde zicht van heel de Cotswolds. Ze zijn zowat het symbool geworden voor de Cotswolds en komen ook vaak in de film voor.

De Saksische kerk in het dorp is ook een bezoek waard. Vooral de rijen rozelaars en de rozenboog die naar de kerk leiden maken dit een beetje apart. Het is zogezegd een Saksisch kerkje maar er is slechts één Saksische steen terug te vinden, dus misschien is dit wel wat teveel gezegd. Maar het blijft een romantisch kerkje, in een romantische omgeving.

Dit zijn de Cotswolds op hun best.