Dag 9 - Close encounter met de gletsjers

Het Nationaal park Los Glaciares ligt op de grens met Chili. Het heeft een oppervlakte van 7.240 km2.  In het park vinden we uiteraard bergen, nog meer meren, dichte bossen en enorme gletsjers. In het westen ligt een deel van de Andes, bedolven onder sneeuw en ijs. De Patagonische steppe ligt in het oosten. Het park dankt zijn naam aan het feit dat er zich verschillende gletsjers in dit gebied bevinden. Ongeveer 30% van dit park bestaat uit een ijsvlakte, de grootste buiten  Antarctica. Er zijn zevenenveertig grote gletsjers, waarvan er zich dertien oostwaarts bewegen. Daarnaast zijn er zo'n 200 kleine gletsjers. Het park werd in 1981 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. 
De belangrijkste en bekendste gletsjers zijn relatief eenvoudig te bereiken vanuit El Calafate, dus vandaag brengen wij de dag door bij deze ijsmonsters. We varen vijf uur met  de catamaran door het Nationaal Park, dus we hebben een lunchpakket mee … en een reisziektepilletje. De eerste gletsjer op het programma is de Upsala gletsjer, genoemd naar de Universiteit van Upsala in Zweden, die de eerste studies in het gebied financierde. Hij is vooral bekend vanwege het feit dat hij snel kleiner wordt.  Velen denken dat dit een gevolg is van de opwarming van de Aarde. Hij staat ook bekend vanwege het grote veld ijsbergen dat  voor de gletsjer ligt. De boten kunnen daarom niet altijd tot dicht bij de gletsjer komen. Sommige van deze ijsbergen zijn inderdaad gigantisch met de meest grillige vormen. De boot navigeert tussen het ijsberglandschap. De Upsala gletsjer kunnen we slechts vanop afstand zien.  

Maar zelfs dan ben je nog onder de indruk van zijn grootsheid. Een gigantische ijsvlakte die uiteindelijk eindigt in het meer. Hij is tachtig meter hoog en zeven kilometer breed. Dan is het even varen naar de volgende gletsjer. Ondertussen zien we kleinere gletsjers die eindigen op de hoge toppen. De Spegazzini gletsjer kunnen we wel van dichtbij bekijken. Dit is geen ‘platte gletsjer’ maar de ijsvlakte kronkelt over de bergwanden naar de diepte van het meer. 

We horen hem van ver al kraken. We komen net op tijd aan, wanneer een groot stuk ijs zich uit de ijsmuur losmaakt en zich donderend te pletter stort. Het ijsblokje is net iets te groot om in mijn cola te doen 😀. 
In Calafate aangekomen wandel ik te voet terug naar het hotel.  In het meer houden een gigantische groep flamingo’s zich op. Hun prachtig waterballet is de perfecte afsluiter van deze dag.