Dag 5 - Vuurland

Vuurland (genoemd naar de kampvuren die de inheemse bevolking lieten branden als ze iets zagen wat ze schrik aanjoeg) vormt het uiterste puntje van Zuid-Amerika. Daarachter ligt enkel nog de onmetelijke ijsvlakte van Antarctica. Het is een eiland via de Straat van Magellaan gescheiden van het vasteland van Argentinië. Het wordt zowel door Argentinië als Chili gedeeld. Door zijn woeste natuur en grillig weer krijg je hier echt het gevoel aan het einde van de wereld te zijn.  Het eiland wordt gekenmerkt door een wirwar van waterwegen, fjorden en grote en kleinere bergachtige eilanden.  De Andes vormt de noordoostelijke tot oostelijke grens. De wind die vaak stormachtig is, waait veelal uit het zuidwesten.

In Vuurland bevindt zich de meest zuidelijke stad ter wereld, Ushuaia. Ze ligt aan de zuidkant van de bergen met zicht op het Beaglekanaal en de Andestoppen Monte Olivia en Cinco Hermanos. Er bevindt zich een grote marine basis.  De benaming Ushuaia is afkomstig van de naam die de inheemse bewoners gaven aan de streek.

Tijdens het eerste deel van de twintigste eeuw werd de stad opgebouwd rond een gevangenis voor zware criminelen. De Argentijnen volgden hiermee het voorbeeld van andere landen, die gevangenissen op een eiland bouwden (in dit geval het eiland Vuurland), zodat vluchten zo goed als onmogelijk was. De eerste gevangenen arriveerden in 1896 en ze werden tewerkgesteld in de houtwinningsindustrie rond de stad. Zij zijn uiteindelijk de kolonisten die de stad hebben gebouwd. De gevangenis werd in 1947 gesloten.

Vandaag reizen wij af naar Ushuaia, waar we na een vlucht van om en bij de twee uur landen. Het waait hier in elk geval stevig, dat kunnen we bij de landing ondervinden. We zijn dan ook op het einde van de wereld.

Ons hotel is in de stad gelegen, wat handig is om wanneer we even tijd hebben er zelf op uit te trekken. Niet alleen is de locatie prachtig, ook over de kamers hebben we niet te klagen. Elke kamer blijkt namelijk een appartement te zijn. Plaats genoeg dus in elk geval.

We komen toe tegen de middag en we moeten niet lang nadenken voor een ideetje om te lunchen. Ushuaia is wijd en zijd bekend voor zijn king krab die in het Beaglekanaal wordt gevangen. We trekken er met een paar op uit naar een lokaal restaurant om een heerlijke krab te verorberen. King krab wordt slechts een bepaalde periode van het jaar gevangen om de soort in stand te houden. King krab plant zich moeilijk voort. Om deze krab te vangen worden er  fuiken te water gelaten en na ophaling gesorteerd. Enkel oudere mannelijke kreeften worden behouden, jongeren en vrouwtjes worden teruggegooid.

Dan is het tijd om de stad te verkennen. Het weer in Vuurland is onvoorspelbaar en dat merken we ook. Zware bewolking wisselt af met regenbuien. Temperatuursgewijs valt het allemaal nogal mee. Ushuaia doet een beetje aan San Francisco denken met zijn steile straten. Het is een allegaartje van bouwstijlen met onder meer houten huizen afgedekt met golfplaat om brand te voorkomen. Warm kan het volgens mij niet echt zijn. Als je bedenkt dat de zomerse temperaturen ongeveer 15° bedragen, en dat 20° een hittegolf is, dan weet je het wel.  De stad is de laatste jaren sterk gegroeid. Ze telt nu ongeveer 60.000 inwoners. Er is een grote winkelstraat, de San Martin. Hier bevinden zich naast de vele winkels ook restaurantjes en bars. Er ontbreekt ons aan niets in de meest zuidelijk stad ter wereld.