Dag 17 - Buenos Aires revisited

Twee weken geleden begon onze tocht in  Argentinië met het kletsnatte weer van Buenos Aires. Vandaag nemen we revanche en vervolledigen we onze toer, die toen letterlijk in het water viel. Die toer begint aan het beroemde Plaza de Mayo. Het plein wordt omringd door enkele koloniale gebouwen waaronder het Casa Rosada, het presidentieel paleis waar o.m. Juan en Evita Peron vanop het balkon hun toespraken hielden.

President Sarmiento liet het destijds verfraaien en zorgde voor de roze kleur. Deze roze kleur ontstond toen rundervet, bloed en kalk werden gemend om vocht te voorkomen.  Maar het plein dankt vooral zijn bekendheid aan de vele protesten die er plaatsvonden. Protesten destijds van de arbeiderspartij, maar vooral de protesten van de dwaze moeders, de madres de la plaza mayor. Sinds 1977 demonstreren zij hier elke donderdagmiddag door rondjes te lopen op het plein, getooid met witte hoofddoeken en foto’s, om opheldering te vragen over hun vermiste kinderen, echtgenoten, broers. Deze desaparecidos verdwenen tijdens de militaire dictatuur.  Dit werd wereldnieuws tijdens het WK voetbal dat in 1978  in Argentinië werd georganiseerd. Journalisten deden toen onderzoek naar verhalen over martelingen en verdwijningen. Aan het plein bevindt zich ook de kathedraal van Buenos Aires en dus de zetel van de aartsbisschop. Van 1998 tot 2013 was Jorge Maria Bergoglio de aartsbisschop van Argentinië en was dit dus zijn kerkje. Hij bleef aartsbisschop tot hij in 2013 verkozen werd tot ... Paus Franciscus I.

 

In de kathedraal ligt ook het mausuleum van Generaal José de San Martin, de bevrijder van Argentinië, Peru en Chili. Hij wordt door alle Argentijnen vereerd, ongeacht de politieke oriëntatie. Dertig jaar na zijn dood, werd zijn lichaam uit Frankrijk overgebracht en hier herbegraven. Aangezien hij vrijmetselaar was, ligt zijn graf net buiten de eigenlijke kerk. Bij zijn graf wordt de wacht gehouden door de grenadiers. De aflossing van de wacht heeft deze ochtend om 11u plaats en daar zijn we getuige van.

We rijden door de havenwijk Puerto Madero waar vervallen loodsen werden omgetoverd tot prachtige luxewoningen, restaurants, enz.  We vervolgen onze tocht naar La Boca, de Italiaanse immigrantenwijk. Hier staat o.a. het stadion van Boca Juniors, waar Maradona ooit als kleine jongen is beginnen voetballen.  We maken een wandeling over de  Calle Caminito, waar huisjes staan in alle kleuren van de regenboog. Destijds was dit een echte immigrantenwijk en om aan de grijsheid en grauwheid van het bestaan te ontsnappen, kwam een inwoner op het idee om de huizen in bonte kleuren te schilderen. Een heerlijke plaats voor een wandeling vooral nu de zon moeite doet maar ook voor de  uitbundige sfeer met tango dansers op de terrassen.

Zo rijden we verder naar San Telmo, één van de oudste wijken in de stad.  Het is ook één van de meest levendige wijken met veel tangobarretjes en restaurants. Maar ook met veel antiekwinkels. 
Terwijl mijn reisgenoten terugvliegen naar Brussel, reis ik door naar Santiago in Chili.

En was deze reis nu inspirerend? Misschien moet ik Charles Darwin nog eens quoten : ‘Bij het oproepen van herinneringen uit het verleden komen mij herhaaldelijk de vlakten van Patagonië voor ogen : toch zijn die vlakten volgens iedereen miserabel en nutteloos … Waarom dan toch heeft deze dorre woestenij zich zo vastgezet in mijn geheugen?’  Misschien heeft vriend Charles één ding vergeten. Vollediger zou zijn : ‘Bij het oproepen van herinneringen uit het verleden komen mij herhaaldelijk de vlakten van Patagonië voor ogen : toch zijn die vlakten volgens iedereen miserabel en nutteloos … Waarom heeft deze dorre woestenij waarover de tomeloze en meedogenloze wind  regeert, zich zo vastgezet in mijn geheugen?'

Zo zal ik mij Patagonië herinneren….