Dag 4 - Ohh Praise the Lord

We hebben Manhattan verkend vanop de grond, vanop het water en vanuit de lucht. Vandaag verruimen we onze horizon verder.

Hoofddoel vandaag is het noorden van Manhattan dat 18 jaar geleden nog verboden terrein was : het noordelijke deel van Manhtattan : Harlem.

We rijden noordwaarts via de Metropolitan Opera en de St. John the Divine kathedraal, waar we even een korte stop houden. Via de Columbia University, waar trouwens Barak en Michelle Obama hun studies hebben gedaan, komen we aan in Harlem.

Eerste stop is het mausuleum van Ulysses Grant, de laatste rustplaats van de generaal van de overwinnende yankees (de noorderlingen) tijdens de Amerikaanse burgeroorlog en later de 18^de  president van de Verenigde Staten.

Om 10u45 worden we op een misviering verwacht. Het is zondag, maar gaan niet naar een traditionele misviering. We zijn in Harlem en gaan naar een echte gospeldienst. En met echt bedoel ik ook echt. Geen showke opgezet voor de blanke toeristen met uitstekende zangers maar een gospeldienst voor en door de echte Harlemnaar. Zo’n dienst duurt ongeveer drie uur, maar wij blijven maar een 45 minuten maar wonen wel de belangrijkste delen van de dienst bij. Iedereen is op zijn paasbest uitgedost. We krijgen een overdaad aan hoedjes of haarbloemstukjes, De dames gaan gekleed in  het wit. De leeftijd varieert van 4 tot in de 90 jaar. Er wordt gezongen, gedanst, geroepen. De deelnemers gaan helemaal op in gezangen. Oh praise the Lord. Wij doen allemaal mee. Het is dan ook moeilijk om niet meegesleept te worden in hun  enthousiasme.

Om helemaal in de sfeer te blijven van de zwarte gemeenschap, staat er een bijzonder lunch op het programma.

Maar eerst zetten we nog even onze voetjes buiten Harlem en Manhattan met een blitsbezoek aan the Bronx met een drive by het Yankee Stadion, waar ooit de legendarische honkballer Babe Ruth de Yankees tot de meest succesvolle ploeg van die tijd maakte.

Voor onze lunch gaan we terug naar Harlem waar we soulfood gaan eten bij Londel’s . Mr Londel is een bijzonder figuur. Hij gaat stijlvol gekleed met lakschoenen en hoed.

Voor hij met zijn restaurant begon, was hij politieagent.  Het eten is overheerlijk. Het vindt zijn oorsprong in de zuidelijke Cajun keuken en is dan ook pikant. De maiskolven, de kip (gewoon gebakken en gefrituurd), de koolsla, de patatjes, het is allemaal even lekker. Ik eet twee volle borden, en voor mij is dat echt wel veel. Na deze overdaad is het dan ook tijd voor onze middagwandeling. We wandelen te voet naar de 125^ste straat, de Champs Elysées van Harlem, de grote winkelstraat. We wandelen langs de brownstone huizen, de prachtige huizen die net uit de film lijken te zijn weggelopen.  

Kleine gezellige straatjes afgewerkt met  bomenrijen waarachter zich prachtige versierde gevels bevinden, gevels in verschillende kleuren en met elk hun eigen trap. Vergis je niet, we mogen dan wel in Harlem zijn, je moet tegenwoordig toch ook al op zo’n 2 miljoen dollar rekenen om zo'n huisje te kopen. Harlem is niet meer de gevaarlijke buurt. Het is helemaal opgewaardeerd en zelfs ex-president Bill Clinton houdt hier kantoor.  Aangekomen op 125st Street is het  een drukte van jewelste met een winkelende massa en straatverkopers.  We lopen de winkelstraat een keer op en af om te eindigen aan het Apollo theater.

Dit iconische theater  betekende het begin van  de carrière voor vele wereldsterren waaronder The Jackson Five, Aretha Franklin en James Brown. En waar het voor de wereldsterren begon, eindigt het voor ons. Vanaf hier vertrekken we richting luchthaven  voor onze vlucht huiswaarts.

Het werd een hernieuwde kennismaking met New York. De stad met de geamputeerde skyline maar 15 jaar na 9/11 nog steeds alive and kicking. The city that never sleeps  is niet klein te krijgen.