Dag 8 – Het hoog(s)te punt

We worden wakker tegen 8u op deze ‘oneindige dag’. Immers vanaf half mei doet zich boven de poolcirkel het fenomeen van de middernachtzon voor, waarbij de zon niet volledig onder de horizon verdwijnt. Deze dagen kennen geen zonsopgang of –ondergang en zijn dus officieel oneindig. Wat een speciale manier om onze huwelijksverjaardag te vieren!
Om iets na 2u vannacht werd ik wakker en merkte ik dat de noodverlichting aan was in het gangetje naar de badkamer. Vanmorgen tijdens het praatje van de kapitein blijkt waarom. Bij het overschakelen van de brandstoftanks vannacht deed zich een stroomonderbreking voor naar de motoren waardoor automatisch de stroom van het hotelgedeelte werd overgeschakeld naar de motoren, zodat de aandrijving van het schip niet in gevaar kwam. Vandaar dat de noodverlichting aanging.  Dit is nog maar eens  het bewijs van de moderne technologie van dit schip. De kapitein benadrukte nog maar eens dat dit schip één van de veiligste schepen is die momenteel de wereldzeeën bevaart.
Rond 11u komt het schip aan in Honningsvag. Het is de eerste keer dat een schip van deze grote aanlegt in het relatief kleine haventje, dus dat duurt wat langer dan anders. Van hieruit gaan we de Noordkaap  verkennen. Die Noordkaap bevindt zich op zo’n 35 km van Honningsvag.

Destijds werden de eerste bezoekers per bootje tot aan de voet gebracht van de 300 m hoge klif en ze moesten dan  naar boven klimmen. Gelukkig voor ons bestaat er nu een weg naar de Noordkaap.

We kleden ons warm aan voor onze expeditie want het weer is grillig. Natte sneeuw, ijsregen, motregen en gewone regen met droge periodes wisselen elkaar af. Normaal zou het nu zo’n 11° moeten zijn maar het is er amper 3. En dan nemen we nog niet de gevoelstemperatuur in overweging. Dan komen we negatief uit. Gewapend met dikke truien, dikke broeken en een winterjas verlaten we het schip. De andere passagiers hebben ook hun best gedaan om zich zo warm mogelijk te kleden, maar dat lukt niet bij  iedereen evengoed. Als ik zo rondkijk verwachten sommige een fris briesje op een Hawaiiaanse luau, anderen  zijn gekleed alsof men hen niet verteld heeft dat er wel degelijk een weg naartoe loopt en dat er niet meer moet geklommen worden. Er zijn erbij die blijkbaar verkeerd begrepen hebben dat het om de Noordkaap gaat en niet om de Noordpool zelf. Sommige lopen gevaarlijk met hun wandelstokken te zwieren. Nog anderen verwachten blijkbaar niet vandaag terug te keren naar het schip. Aan het gewicht van hun rugzakken te zien, torsen zij zware overlevingspakketten mee 😀. 

De weg naar de Noordkaap leidt door een waar poollandschap. Een desolaat landschap van fjorden bestaande uit kale rotsen, afgewisseld met verdord gras. De eentonigheid wordt af en toe onderbroken door een klein meertje of ijsvelden. De woeste golven breken op uitstekende rotsblokken. Af en toe ontwaar je een typisch houten Noors huis inclusief aanlegsteiger en vissersbootje op één van de meren. Dit is het harde noordelijke leven. Rendieren staan op de bergwanden te grazen. En neen, er is er geen bij met een rode neus 😂. Het ijswater van de kleine gletsjers verstommen in de tijd. Het boomloze landschap is van een ongewone schoonheid.

En dan duikt voor ons de rots op. We bevinden ons op 71°10’21” NB, we zijn officieel op de Noordkaap, het eindpunt van onze pelgrimreis per schip. Wat een speciaal moment om dit mee te maken op onze dag vandaag,  het hoogtepunt van onze 17^de huwelijksverjaardag. En een check op onze bucketlist.

Vanop de 300 m hoge klif turen we over de Barentszee en recht naar beneden de diepte in. We bevinden ons op het einde van Europa, al voelt het bij momenten als het einde van de wereld. De ijskoude poolwind snijdt door ons lichaam.

Op de rots bevindt zich het monument van de aardbol dat is 1978 werd gebouwd en dat nu het officiële symbool van de Noordkaap is.

Verder bevinden zich op het plateau zeven wielvormige sculpturen die in 1988 gemaakt werden door zeven kinderen uit zeven landen. Het zijn monumenten voor vreugde, vriendschap en samenwerking voor alle kinderen ter wereld.
In de Noordkaaphallen bevindt zich een restaurant, een coffeeshop, een museum, enz…

De Noordkaap kreeg zijn naam van de Engelse kapitein Richard Chancellor, die in 1553 als kapitein van de Edward Bonaventure een nieuwe route naar China zocht en het spectaculaire noordelijkste punt van Europa rondde.
Nu men zegt wel dat dit het noordelijkste punt van Europa is, maar dit is slechts symbolisch. Geografisch gezien ligt Knivskjellodden op 71°11’08” iets noordelijker. En wat met de Noorse poolgebieden? Maar die discussie gaan we niet aangaan. De Noordkaap is en blijft voor ons waar het al jaren is, de top van Europa, de top van de wereld.
We gaan terug naar het schip naar een warme hut om ons wat op te warmen. De bubbels en aardbeitjes in chocolade werden eerder gebracht. Een huwelijksverjaardag geschenk van mijn zusje.

Die smaken na onze ‘pooltrip’. Perfect als aperitief.

We dineren in de dining room met zicht op de fjorden.

Vanuit het Crow’s Nest op het twaalfde dek zien we de Koningsdam vertrekken vanuit Honningsvag terug zuidwaarts. We hebben gedaan waarvoor we zijn gekomen, de Noordkaap overwinnen…