Dag 2 - Het avontuur begint

Onze reis is natuurlijk minder heroïsch dan die van Dr. Livingstone, maar door de recente gebeurtenissen in Brussel komt er toch wat extra avontuur bij kijken. De vluchten van British Airways vanuit Brussel naar London Heathrow vinden pas sinds zaterdag weer plaats, op halve kracht weliswaar, dankzij de gedeeltelijke heropening van de luchthaven. We weten dus pas sinds enkele dagen dat onze reis kan beginnen zoals gepland. En om het verhaal en het avontuur nog completer te maken, beslissen de luchtverkeersleiders er nog een ’stakingske’ tegenaan te gooien. Onvoorstelbaar dat een paar enkelingen een heel land, een hele economie kunnen gijzelen. Dit is echt niet wat België nodig heeft :  een nieuwe belgenmop. Van de actie  blijkt vooral Brussels Airlines de dupe. De geplande vlucht van British Airways kan doorgaan. De luchthaven is dan wel heropend, het is toch niet het ons vertrouwde Zaventem. De verwoeste vertrekhal blijft ver uit het zicht als je de verplichte parking uitkomt. Het is wel wat zoeken voor we de provisoire vertrekhal vinden. Er werden net achter het bestaande gebouw twee grote tenten opgericht waar zich nu de check-ins bevinden.  In de eerste tent vindt al een eerste security check plaats. Deze tent kan enkel door passagiers met een geldig uitgeprint ticket betreden worden. Hier moet dus ook al afscheid genomen worden :-(. In de volgende tent kan men wachten tot wanneer de check-ins van de desbetreffende vlucht opengaan. De vlucht van BA naar London Heathrow zit goed vol. Wanneer we na de check-in naar de zogenaamde connector gestuurd worden (voor paspoortcontrole en security), merken we toch dat er al voor de aanslagen het één en ander gemoderniseerd en aangepast was. Wanneer we aan de gates komen, is het eerste wat opvalt : weinig bedrijvigheid, weinig passagiers, geopende winkels maar geen klanten. De sfeer is niet anders te omschrijven dan doods. Niet de gezellige drukke luchthaven, waar het soms zoeken is naar een zitje en met vluchten die vlot achter elkaar vertrekken. Het zal nog even duren voor alles weer normaal is.

Tot we aan onze vertrekgate in Heathrow aankomen, had ik nog helemaal niet in de gaten dat de vlucht van British Airways naar Johannesburg wordt uitgevoerd met een Airbus 380, het grootste vliegtuig ter wereld. Deze Airbus heeft een speciaal plaatske in ons hart. Ze wordt immers geassembleerd in Toulouse en de stukken worden vervoerd via de speciaal aangelegde N124 vanuit Bordeaux naar Toulouse die door Vic Fezensac loopt. Bij onze bezoeken aan Pia in Frankrijk, hebben we die vliegtuigstukken meermaals zien passeren of in konvooi langs de kant van de weg zien staan. Het is dus wel speciaal  dat ik als eerste in de familie een vlucht mag meemaken. Deze vliegtuigen zijn speciaal gebouwd voor het comfort van de passagiers. Ze ‘ride the turbulence’, met speciale technologie zodat passagiers hier minder last van hebben. Het ‘fasten seatbelt sign’ moet nog maar heel uitzonderlijk verlicht worden. Ondanks die technologie is het toch nog een vrij turbulente vlucht, maar dat heb je altijd als je de evenaar over moet. Na een gedwongen verlaat vertrek door een jetty die niet losraakt van het toestel, komen we met een half uur vertraging aan in Zuid-Afrika. Daar worden we opgewacht door onze Zuid-Afrikaanse gids/chauffeur Herman. Hij begeleidt ons de komende weken.

We zetten meteen koers naar het noorden richting Zimbabwe en na een middagmaal in een wegrestaurant, komen we aan in het Entabeni nationaal Park in het noorden van Zuid-Afrika . Dit bevindt zich in Waterberg, één van de vier grote bergketens van Zuid-Afrika.  Het is een 22.000 ha groot natuurpark dat bestaat uit grillige rotsformaties en  grasvelden op een lager plateau. Aan onze lodge begroet een baby giraf ons. Dat begin al goed . We starten al direct met een safari. Die zal zo’n vier uur in beslag nemen. Deze loopt niet over zandweggetjes maar over rotsblokken, hoogteverschillen, bruggen, enz.   De traditionele dieren zoals gnoes, zebra’s, impala’s en andere antilopes, krijgen  we al meteen te zien.

Iets verderop liggen er nijlpaarden in het water.

Heel uitzonderlijk zien we ook een neushoorn met een kleintje.

Nu ja kleintje, bij de geboorte wegen die toch ook al 45 kilo. En dat na een 16 maanden durende zwangerschap. Ja vrouwen …. De olifanten verstoppen zich voorlopig nog in de bossen.  Maar ook deze laten zich iets later zien. Het wordt zelfs nog een close encounter als één van de olifanten recht op mij afkomt (we zitten in een open jeep), waarbij zijn slurf mij bijna aanraakt om dan toch nog achter de jeep voorbij te stappen. Er wordt een leeuw gesignaleerd maar hem vinden blijkt nog een ander paar mouwen. In het pikdonker heeft een ranger hem kunnen lokaliseren. We bewonderen op afstand de koning van de jungle. Wanneer één van de twee andere jeeps zich achteruit zet, zet de leeuw een oorverdovend gebrul op. Angstaanjagend zo in het donker, waarbij het geluid van de brul nog weerkaatst wordt door het gebergte. Kippenvel in Afrika ... waar de leeuw nog brult.