Dag 13 - Op jacht in Chobe

Het doet pijn deze ochtend als de wekker om 5u afloopt. Alles voor het goed doel natuurlijk. Om 6u vertrekken we naar het park en openen we onze jacht op leeuwen. Zoals gewoonlijk zijn deze maar in de ochtenduren en avonduren te vinden. Voor de rest slapen deze jagers door de dag heen. De impala’s zijn er vroeg bij. Hele troepen staan langs de kant van de weg.  Ik vind ze zo schattig. Spijtig dat ze voor alle roofdieren een hapklaar brokje zijn. Ze zijn ook een hapklaar brokje voor de leeuwen. Die moeten we hebben. Als iets verder op de zanderige weg, er zich een verkeersopststopping voor doet en dan eentje van tientallen voertuigen (ik overdrijf niet), moet er iets gevonden zijn. Het blijken inderdaad leeuwen te zijn. Maar mannekes, wat een chaos. Om stress van te krijgen. Ontelbaar veel voertuigen proberen het beste zicht op de leeuwen te krijgen. Het is bijna een gevecht in regel. Elke denkbare auto die op dit moment in Chobe is, is hier waarschijnlijk. Wat een verschil met de rustige safari’s in Hwange, Zimbabwe. Daar reden we alleen rond. Weemoed naar die tijd. Maar het herinnert ons er ook aan wat een speciale belevenis dat park was. Dat park was de uitzondering, dit is hoe het er op de meest safari’s aan toe gaat.

Iets verderop wordt het nog erger. Daar ligt ons luipaard van gisteren dat net een succesvolle jacht achter de rug heeft. De impala ligt nog tussen de benen, maar is helemaal niet te zien door ons door het verdringen van de auto’s aan het dier. Jammer.

De buffels grazen van het gras tijdens deze nog frisse ochtend.

Pas als de zon opkomt, wordt het warmer. We komen nog een tweede troep leeuwen tegen. Gelukkig is het hier toch al wat rustiger en kunnen we de dieren al meer ontspannen observeren.

Na drie uur houden we het voor bekeken en gaan we terug naar de lodge voor ons ontbijt. Het is dan al bijna tegen 10u. Om 11u heb ik een massage geboekt. Kwestie van nog even te ontspannen op onze laatste echte vakantiedag.

Met Afrikaanse boter worden de stramme spieren weggewerkt, stramme spieren van tientallen keren in en uit een hoge jeep te klauteren. Stramme spieren van onze neushoornwandeling, olifantenwandeling, leeuwenwandeling. Vivaldi geeft het beste van zichzelf op de achtergrond.  Elke knoop in mijn lichaam wordt weggemasseerd. Het voelt heerlijk.

Deze namiddag staat onze laatste activiteit op het programma. Het wordt een  bootsafari op de Chobe rivier. De Chobe is de rivier waaraan het park zijn naam ontleent en vormt de natuurlijke grens tussen Botswana en Namibië. De rivier ontspringt in Angola. Doel van deze safari is vooral het leven op en langs het water te ontdekken. Om 15u varen we af. Terwijl het water glinstert onder de brandende zon, staat een waterbok langs de oever.

Iets verderop zien we een kudde koedoe’s die aan het water staan te drinken. Nu we ze langs het water naderen, zijn ze heel wat minder schichtig. Ze bekijken ons nieuwsgierig maar hebben geen schrik van ons.

Iets verderop ligt een kleine krokodil langs de oever. De impala’s in de buurt kunnen maar beter oppassen, maar de krokodil heeft blijkbaar geen zin in een vieruurtje. Een fantastisch zicht zijn de olifanten die zich in het water wagen. Ze staan zo diep mogelijk, enkel hun hoofd en bovenkant van de rug zijn nog zichtbaar. Met deze temperaturen, kan water echt verkoelend werken.

Chobe heeft ook een fantastisch vogelbestand waarvan we enkele exemplaren aanschouwen.  

Maar de nijlpaarden worden de ster van de namiddag. We ontdekken een groep nijlpaarden waaronder een babytje van nog geen twee weken oud. De mama waakt als een leeuw over haar.

Andere nijlpaarden vechten nog een robbertje uit. Dit zijn macho’s ongetwijfeld. De nijlpaarden kunnen met één ademhaal vijf minuten onder water blijven. Ze verdwijnen steeds, maar komen ook terug.  

Ook een buffel heeft dorst. Een baviaan overschouwt het leven langs de rivier vanuit een boom. Impala’s lopen rond op de duinen. De Kalahari woestijn stopt wel officieel aan Chobe, toch bestaat het eerste stuk van het park uit de begroeide rode zandduinen van de Kalahari. Prachtig dit vanop het water te zien.  We nemen nog een laatste keer de geur van Afrika in ons op.

Terwijl de zon stilletjes zakt boven Namibië, beseffen we dat dit onze laatste avond is in Botswana en van deze reis. We genieten nog van deze laatste ogenblikken met een glaasje wijn en pinken een traan weg als de hemel rood kleurt tijdens een alweer prachtige zonsondergang.