Dag 11 - Vlucht der engelen

David Livingstone schreef later over de watervallen :  ‘Zulke lieflijke beelden moeten de engelen met bewondering bekeken hebben tijdens hun vluchten’.  Nu de engelen hebben eigenlijk het beste zicht op de watervallen. Vanop de grond kan je de watervallen niet in het geheel zien door de enorme breedte  en ook het opspattende water zorgt ervoor dat grote delen aan het zicht onttrokken worden. Dus  maken wij ook een engelenvlucht. Aangezien we geen vleugels hebben, gebeurt dit per helikopter.

De vlucht duurt zo’n dertien minuten op een hoogte van om en bij de 900 m. Het zicht is dan ook spectaculair. We draaien een paar keer boven de watervallen zodat iedereen foto’s kan nemen.

Net zoals de engelen zouden doen, kijken wij ook toe vol bewondering.

Na onze vlucht hebben we wat vrije tijd. We struinen de lokale marktjes af op zoek naar souvenirtjes. Er is echter niet veel dat mijn interesse kan wekken.

Het Victoria Falls hotel werd in 1904 gebouwd en is nog steeds een symbool van het Britse koloniale rijk. De Engelse ladies met hagelwit parasolletje zijn ondertussen wel vervangen door toeristen in fel gekleurde shorts met hoofddeksels allerhande, toch straalt het hotel nog altijd iets uit. De muren hangen vol met historische foto’s, vol herinneringen aan vervlogen tijden.

Vanop het Stanley’s Terrace nemen we de high tea met zicht op de tuin en de watervallen. We wanen ons even in het Britse koloniale rijk.