Dag 1 - Tocht door Zuidelijk Afrika

Elke reiziger is per definitie een ontdekkingsreiziger. Toegegeven, we zijn de meest geïnformeerde ontdekkingsreiziger. We schuimen het internet af op zoek naar informatie, we verslinden reisgidsen, we kijken naar reisprogramma’s op de nationale zenders of op National Geographic of Discovery Channel.  Je zou ook kunnen zeggen dat we overgeïnformeerd zijn en dat de verrassing van de ontdekking een beetje verloren is gegaan. Toch  ben je nooit voorbereid op de emotie wanneer je oog in oog komt te staan met het reisdoel. Ik herinner me nog goed toen ik bij zonsopgang de Taj Mahal aanschouwde. Honderden keren al op TV of in boeken gezien, maar dat verbleekte in het niets toen ik hem ‘live’ zag. De schittering van de edelstenen door de opkomende zon was magnifiek en iets dat je niet ziet op televisie of  op foto.  Een emo momentje van het hoogste soort. Of die keer in China. We kennen allemaal de Muur. Maar van zijn grootsheid heb je geen idee tot je hem in het echt ziet. 6000 km steen die zich als een slang door het landschap slingert over hoge toppen en diepe dalen. Voor sommigen is de Chinese Muur niet meer dan een hoop stenen, voor anderen het grootse zowel letterlijk als figuurlijk bouwwerk ooit door mensenhanden gemaakt. Of wat met een heteluchtballon tocht in Kenia. Terwijl onze ballon zachtjes door de lucht zoefde tijdens het ochtendgloren boven de onmetelijke Masai Mara, speelde een leeuwin met haar welpjes onder ons in de schaduw van een boom. Je kan het gewoon niet bedenken.  Maar het kan ook in de andere richting werken. Drie jaar geleden had ik reikhalzend uitgekeken naar een bezoek aan het Bond eiland in Thailand. Maar niets had me voorbereid op de chaos daar. Honderden of liever gezegd duizenden toeristen die elkaar verdringen aan de toeristenkraampjes,  in de stank van de  uitlaatgassen van honderden bootjes die nog meer toeristen aan- en afvoeren. Dat staat niet in de boekjes maar ik wou er wel zo snel mogelijk weg.  Ook dat is ontdekking.

In Egypte had ik heimwee naar de jaren twintig en dertig. De jaren dat de archeologen de schatten van Egypte blootlegden. Wat had ik graag in die tijd geleefd. In mijn katoenen witte broekpakje in het hete zand zitten wroeten op zoek naar archeologische vondsten onder een loden zon. Ik ben zeventig jaar te laat geboren. En veel te laat geboren om Afrikaanse stammen, nieuwe planten in het Amazone woud of vergane beschavingen te ontdekken.

De laatste jaren zoek ik de minder evidente bestemmingen op  zoals Borneo en Bhutan. Bestemmingen zonder massatoerisme,  zonder veel voor bereiding en waarbij je de reis gewoon moet ondergaan. Elke dag is een verrassing.  Een ontdekkingsreis pur sang. Elke reis een inspiratie voor een volgende.

Op mijn volgende reis ga ik echt op ontdekkingsreis : we treden in de sporen van één van de beroemdste ontdekkingsreizigers, Dr Livingstone. Een reis door zuidelijk Afrika waarbij we drie landen aandoen :  het noorden van Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana.

Deze drie landen vormen de economische motor van Afrika. Toch zijn ze weinig toeristisch (geld uiteraard niet voor heel Zuid-Afrika, wel voor het noordelijke deel). Dat merkte ik al toen het al een hele opgave bleek te zijn een reisgids te kopen. Geen probleem voor mij. Zo kan ik weinig voorbereid en onbevooroordeeld  de komende veertien dagen op  me laten afkomen.

Het wordt een reis naar het nog echte Afrika, het authentieke Afrika, waar de leeuw nog brult, de bewoners hun eigen taal spreken al dan niet met klikgeluiden, de lucht nog zuiver is, …

Een ontdekkingsreis naar de schatkamer  van Dr. Livingstone.