Dag 11 - Het festival van Paro

Vandaag staat hét toppunt op het programma :  het bijwonen van het festival van Paro.
We vertrekken vroeg om tijdig op het festivalterrein te zijn. Vroeger had dit feest plaats  op de binnenplaats van de dzong, maar het is sinds enige jaren verhuisd naar een terrein ernaast gezien het toenemend aantal toeschouwers. We wonen dus de tshechu (religieus feest) van Paro bij ter ere van Goeroe Rinpoche en zijn grootse daden,  zoals eerder gezegd de oprichter in de 8^ste eeuw van het tantrisch boeddhisme.
De monniken of lekenmonniken dansen de chams (religieuze dansen) en zijn daarbij gehuld in fantasierijke kostuums en dito maskers

Deze verbeelden dieren, schrikbarende godheden of verschijningen van Goeroe Rinpoche. Een tshechu duurt normaal tussen de drie en vijf dagen. Deze van Paro is al aan zijn vierde dag toe. We wonen deze voormiddag de eerste drie dansen van de dag bij : de dans van  de dood, de dans van de vier herten en de dans van het oordeel.
We hebben geluk vandaag. We zijn opgestaan met een volledig blauwe lucht. Dat is de eerste keer van heel de reis. Het danspektakel is een bijzondere belevenis en een voorrecht het mee te maken. 
Het festival wordt geopend met de optocht van de monniken vanuit de dzong naar de festivalplaats. 
De monniken zetten hun beste beentje (of twee) voor met op de achtergrond de dzong van Paro en de met sneeuw bedekte toppen van de hogere Himalaya. 

Er wordt in kleine en grote groepen gedanst, rondgedraaid,  rond de as gewenteld, gehuppeld en gesprongen. Ze worden begeleid door drie muzikanten, die ik eerder de drie koningen zou noemen, aangezien ze letterlijk gekroond de traditionele muziekinstrumenten bespelen. Hun zilveren en met goud afgezette gewaden schitteren in het zonlicht. 

Na vier uur zit het grote feest erop voor ons. 

We springen even de dzong binnen, maar deze verbleekt toch bij de anderen die we al gezien hebben.

Ondertussen begint het hevig te waaien. Dit kan wijzen op een weersverandering.

We rijden de Parovallei binnen. Deze vallei eindigt aan de grens met Tibet. Het is via deze weg dat Tibet verschillende aanvallen in het verleden op Buthan heeft uitgevoerd.

Het begint niet alleen hard te waaien, er is ook bewolking opgekomen. Spijtig genoeg verhindert deze bewolking ons zicht op de Jomolhari, met zijn 7.314 m de hoogste berg in Bhutan. Hij ligt op de grens met Tibet. Deze berg is net zoals alle andere bergen in Bhutan heilig. Meer nog, het is het opperste heiligdom want volgens de Bhutanezen wonen de goden op deze bergen. Daarom  is bergbeklimmen hier absoluut verboden. Om dezelfde reden worden er ook geen mineralen ontgonnen die zich in het gebergte bevinden. Bhutan koopt die zelf in van India of Thailand.

De Jomolhari is bij helder weer de schitterende achtergrond voor de Drukyel Dzong.

Deze werd in 1647 gebouwd ter ere van de overwinning op Tibet. Spijtig genoeg werd in 1951 een boterlamp omgestoten door een muis en brandde de dzong af. Er blijft nu enkel een stenen ruïne over.

We rijden terug richting stad naar de Kyichu tempel . Deze is één van de twee oudste tempels van Bhutan. Volgens de overlevering  werd hij gebouwd door koning Songsten Gampo die 108  tempels op één dag zou gebouwd hebben om een vrouwelijke demoon te verslaan.

Als we aan de tempel aankomen, mogen we niet binnen. Blijkt dat één van de koningin-moeders op dit moment de tempel bezoekt. We worden allemaal op een rijtje gezet als ze buitenkomt. Blijkbaar is zij de biologische moeder van de huidige koning. De vorige koning en zijn vier vrouwen hebben samen tien kinderen. De oudste is een dochter, maar volgens de wet hebben mannen voorrang op vrouwen bij de troonsbestijging. Dus werd het tweede oudste kind, een zoon, de nieuwe koning. 
De koningin-moeder draagt op haar arm een baby, het kind van één van haar dochters die ook aanwezig is. Ze staat erop met de aanwezigen, voornamelijk toeristen, een praatje te slaan. Ze wisselt met iedereen een woordje.

Onze conversatie gaat als volgt :
Koningin : This is my grandson
Ik : He is beautiful
Koningin tot haar kleinzoon : Say tata
Stilte…
Ik : tata
Koningin : I think he is a little bit tired. Have a happy time in Bhutan and enjoy your trip.

Eerder had ze tegen één van mijn medereisgenoten gezegd, toen ze vernam dat we van België afkomstig zijn, om een goedendag aan Filip en Mathilde te doen 😉.
Door het oponthoud is het uiteraard nu een drukte van jewelste aan de tempel en besluiten we morgen terug te komen.
Alweer een mooie feestdag in Bhutan met als taart het goddelijke festival en als kers het ontmoeten van de koningin-moeder. Oh wat een dag vol geluk in Bhutan.