Dag 1 – Het Himalaya koninkrijk Bhutan

Wáár ga je naartoe?
Wat zeg je, Bhutan? Nooit van gehoord... Waar ligt da?
Is dat het land waar ook Tom Waes voor zijn reisprogramma naartoe is geweest?
Bhutan, is dat wel een land?
Bhutan, da ga ik eens moeten opzoeken...

Dit zijn enkele van de reacties die ik kreeg, toen ik vertelde dat ik naar Bhutan vertrok.  Zelfs de dokter van het Tropisch Instituut die al vijftien jaar voor het instituut werkt, had misschien in heel zijn carrière al vijf reizigers voor Bhutan op consultatie gehad.
Omdat hoogstwaarschijnlijk niemand in je vriendenkring of zelfs de vrienden van je vrienden hier ooit zijn geweest, heb je wel een goed verhaal te vertellen op feestjes. 
Het is niet verwonderlijk dat er niet veel mensen van Bhutan gehoord hebben. Tot 1974 bleef het land afgesloten van de buitenwereld.
Bhutan haalt ook nooit de wereldpers. Het is een verborgen schat in het hart van het Himalaya gebergte, waar het beschermd wordt door een natuurlijke gordel van hoge bergen. Dit boeddhistisch land ligt als een reusachtige trap uitgehouwen in de flanken. Het heeft de grootte van Zwitsersland, met een bevolking van minder dan 700.000 inwoners. Het ligt geklemd tussen Noord-India en Tibet. De bevolking leeft in een onherbergzaam gebied van  landbouw en behoort tot de armste ter wereld. Er is weinig tot geen industrie.Toch hebben ze iets wat niemand anders heeft : de welvaart wordt niet afgemeten zoals bij ons aan het Bruto Nationaal Product, wel aan het Bruto Nationaal Geluk, een filosofie gebaseerd op vrede en geluk van de inwoners en de veiligheid van het land.Het begrip BNG komt van de voormalige koning Jigme Singye Wangchuk van Bhutan, die in reactie op de kritiek op de slechte economie van zijn land in 1972 een andere maatstaf ontwikkelde. De vier pijlers van BNG zijn volgens hem: 
• bevordering van billijke en duurzame sociaaleconomische ontwikkeling;
• behoud en bevordering van culturele waarden;
• behoud van het natuurlijke milieu;
• goed bestuur van ondernemingen

In Bhutan zijn ze dus al veel langer met milieu bezig dan in de westerse landen. Bhutan wordt hiervoor trouwens dikwijls gebruikt als voorbeeld.
Om milieu en cultuur te bewaren, doorbrak het land pas in 1974 voor het eerst de regel  toeristen te weren en vandaar dat het vandaag nog steeds een privilege is het land te bezoeken. Nergens ter wereld treft men zoveel respect voor natuur, hier in alle grootsheid aanwezig. Maar men wist ook het traditionele leven en de eigen cultuur te beschermen tegen de opdringerige buitenwereld. Bhutan werd gelukkig nooit gekoloniseerd (al was het wel een protectoraat van Engeland ten tijde van de kolonisatie van India). Zelfs nu in de 21^ste eeuw, houdt het halsstarrig vast aan zijn tradities. En maar goed ook.
Het boeddhisme tekende tot op heden de geschiedenis van het land  en speelt nog steeds een heel voorname rol in het dagelijks bestaan.
Toeristen komen maar met mondjesmaat het land binnen door de kunstmatig hoog gehouden prijzen. Het kost momenteel rond de USD 290/dag/persoon om in het land te verblijven. Hierin zijn logies, maaltijden en een gids inbegrepen. Alleen reizen kan niet en reizen moeten geboekt worden bij erkende touroperators.
Ondanks de armoede in het land worden de inwoners van Bhutan als de gelukkigste mensen ter wereld beschouwd. Wij gaan dus op zoek naar wat geluk. Morgen openen we met ingehouden adem en op de toppen van onze tenen de deur van een nieuw land (of beter gezegd een oud land) dat ondanks de steeds veranderende wereld verbeten vasthoudt aan zijn gewoontes. Achter die deur ligt Druk Yul, vertaald ‘het Land van de Donderende Draak’, vandaag Bhutan geheten.