De dure prijzen in Venetië worden voor een groot stuk
verklaard door de logistieke nachtmerrie die het is om leveringen aan winkels,
hotels en restaurants te doen. Net voor
de Piazalle Roma bevinden zich de opslagplaatsen waar alle vrachtwagens met
waren voor Venetië hun goederen moeten lossen. Het Piazalle is trouwens de
eindplaats van het gemotoriseerd verkeer. Vanuit deze magazijnen gaat het dan
verder per kleine bootjes naar de eindbestemming in Venetië. Veel wordt er
natuurlijk niet in deze bootjes geladen, dus een levering moet dikwijls in
verschillende keren gebeuren.
Om 9u is het al lekker druk op de Rialto markt. Er staan
de traditionele groenten- en fruitkramen maar ook de fantastische vismarkt, de
trots van Venetië. Ik loop een beetje rond en laat mijn oog vallen op het
Venetiaanse maskerkraam. Morgen is de officiële start van carnaval en ik moet
mij toch een beetje aanpassen aan de sfeer. Zoals steeds kan ik niet kiezen en valt
mijn oog op de duurste maskers, dus kopen we er maar ineens vier. Dat wordt
morgen een moeilijke keuze. En passant heb ik zo ook een leuk souvenir van deze
reis. Ik kan nog een beetje afdingen op de prijs.
altijd meegenomen.
De markt ligt zoals zijn naam doet vermoeden aan de
Rialto brug.
We steken via de brug over naar de andere kant van het Canal
Grande Het open weer zorgt ervoor dat
de eerste gondels beginnen te varen.
Vanop de brug hebben we een mooi zicht op
het kanaal. Eindelijk zien we Venetië onder een blauwe hemel. De zon doet deugd
en warmt ons een beetje op, want de temperaturen zijn nog niet echt hoog. De
Rialtobrug was trouwens tot 1854 de enige verbinding over het Canal Grande.
De prachtige huizen en paleizen schitteren in de zon. Het
is een eclectische verzameling van Byzantijnse, Gotische en Renaissance
elementen, met andere woorden zowel oosterse als westerse invloeden. De stad
werd gebouwd met resten van verwoeste steden. De Venetiaanse stijl combineert
alles : Moorse vensters met een Gotisch ontwerp waaraan Barok elementen werden
toegevoegd. De Venetiaanse stijl is uniek en maakt de stad zo bijzonder.
Niet alleen de stijl maakt de stad bijzonder, ook het
feit dat deze stad op .. het water werd gebouwd.
Destijds werden zeven meter lange palen in een kring van
buiten naar binnen door de instabiele bodem van lagen modder, klei, zand en
turf tot op de meer stabiele klei daaronder gedreven. Dit hout kwam uit de
nabijgelegen Dolomieten.
Op deze palen werd een platform van horizontale balken
gelegd dat met een mengsel van puin en baksteen werd vastgemaakt. Deze vloer
werd verstevigd met marmerachtig gesteente. Hierop kon men dan beginnen bouwen.
Je verstaat wel dat de huizen geen kelders hebben en dat er constant strijd
moet worden geleverd tegen het water : huizen zijn bijzonder vochtig, verf
bladert af.
De palen die zich onder water bevinden rotten gelukkig
niet omdat zij nooit aan zuurstof worden blootgesteld.
20 jaar geleden werd er bij de hernieuwing van de
bestrating een gesloten riool voorzien.
Dus geen stinkende stad meer zoals dat daarvoor wel het geval was. Mijn reukorgaan is hier heel blij mee.
We wandelen via de kleine straatjes naar het San Marco
plein, waar de voorbereidingen voor morgen volop bezig zijn. De kabel is
gespannen, het podium staat klaar en de generale repetitie is in volle gang. Het
water begint alweer op te komen door de stenen van het plein. De stad
overstroomt niet doordat de kanalen buiten hun oevers treden zoals wij
overstromingen kennen. Neen, het water in de lagune stijgt waardoor ook het
water onder de stad stijgt. Zo zie je dit opkomend water gewoon vanonder de
bestrating opborrelen.
Het enige wat morgen
roet in het eten kan gooien is een ondergelopen plein…
Vandaag maken we een daguitstap naar de omliggende
eilanden van de Venetiaanse lagune. Als eerste staat Burano op het programma,
een pittoresk vissersdorp met schattige gekleurde huisjes, ook bekend voor
het kantklossen. Er zijn tal van restaurantjes met typische visspecialiteiten. Hier hebben ze trouwens
ook hun eigen scheve toren. Ook hier wordt het eiland door verschillende
kanalen doorsneden.
Het wordt ineens een pak frisser als de ijskoude wind weer
begint op te komen. En op zo’n klein eiland is er niet veel ontsnappen aan. We wandelen over de brug naar het piepklein buureiland
Mazzorbo waar zich de laatste wijngaard van Venetië bevindt.
We nemen de
vaporetto naar het volgende eiland, Murano, bekend voor zijn glaswerk. Onderweg hebben we een goed zicht op MOSE, het
nieuwe waterkeringsproject genoemd naar Mozes, die de zee kon scheiden.
Bedoeling is om bij extreem hoog water, de waterkeringsmuren die voor de drie
ingangen van de lagune liggen te sluiten zodat het water in de laguna niet te
hoog komt.
In Murano bezoeken
we een glasblazerij waar een glasblazer ons zijn kunsten toont. Uit een onooglijk hoopje
zand maakt hij een schitterend galopperend paard en dat op misschien een halve minuut tijd.
Glasblazers zijn echte kunstenaars.
Het glas van Murano is wereldberoemd. En vandaag waren wij getuige van een nieuwe creatie.
Reacties
Een reactie posten