Dag 1 – Regen maar geen tranen
Che bella cosa na jurnata 'e sole.
Vraagje : waar ben je als een gondelier dit O Sole mio voor je zingt, varend onder de Rialto Brug? En neen Las Vegas-liefhebbers, The Venetian Hotel is niet het correcte antwoord.
Juist, je bent in Venetië , de meest romantische stad ter wereld.
Wie aan Venetië denkt , denkt aan water, kanalen, gondels, romantiek, duiven, het San Marco plein, de Brug der Zuchten…
Maar ik ben hier niet voor de romantiek … zal ook moeilijk gaan hier op mijn eentje. Ik ben hier voor carnaval.
Wie spontaan aan carnaval denkt, denkt aan Aalst, Binche en als we de exotische toer opgaan aan Rio of New Orleans.
Gek genoeg, associëren we Venetië niet direct met carnaval, ook al weten we dat Venetië een sterke carnavalstraditie heeft. Ik durf de mensen niet de kost te geven die één of ander Venetiaans masker in hun woonkamer hebben hangen.
Neen, Venetië is voor ons het toppunt van romantiek, een stad (de enige ter wereld) die volledig op water is gebouwd, met fabelachtige paleizen, prachtige bruggen, zingende gondeliers en lijkt zo uit de film weggelopen. Het heeft veel weg van een openluchtmuseum.
Venetië heeft een rijke geschiedenis, al is het ontstaan minder mytisch. Er wordt aangenomen dat de stad gesticht werd door vluchtelingen van het Italiaanse vasteland. De stad werd gebouwd op door de kanalen gevormde modder- en zandbanken.
Van dit vluchtelingendorp heeft de stad zich kunnen opwerken tot één van de belangrijkste steden in het westen. Het werd door zijn ligging aanzien als een brug tussen het oosten en westen en werd zo de belangrijkste handelsstad. Zijde, kruiden en andere oosterse zaken werden geruild voor zout (het witte goud) en gezouten vis.
De stad is nu een ware toeristische topper en doet zijn rijke geschiedenis alle eer aan. Wij vertrekken met reisgids, fototoestel, een goudklomp (neen, Venetië is niet goedkoop) en met rubberen laarzen, (ja, de stad staat momenteel elke dag onder water) naar de stad van Cassanova, waar Tsjaichovsky zijn vierde symfonie componeerde, waar Thomas Mann zijn inspiratie haalde voor ‘Dood in Venetië’, en waar Henry James, Ernest Hemingway, Lord Byron en andere beroemdheden logeerden.
Tegen 11.30 u landt onze vlucht van Brussels Airlines op de luchthaven van Venetië Marco Polo, genoemd naar de waarschijnlijk beroemdste inwoner van Venetië. Hij leefde in de 13de eeuw en was een zoon uit het koopmansgeslacht Polo dat vele opslagplaatsen in het buitenland bezat. Alhoewel men het er nog steeds niet over eens is of de reis van de koopman naar China (waarmee hij de eerste bezoeker aan China was) echt heeft plaatsgevonden, blijft het wel een feit dat hij duizenden reizigers inspireerde waaronder Christoffel Columbus en mezelf. Alleen al daarom heeft hij wel degelijk zijn plaats in de geschiedenis verdiend.
De weergoden zijn ons in elk geval nog niet gunstig gezind. Het is koud, er staat een ijzige wind en het regent. Niet echt het weer dat we met Venetië associëren. Brrrrr…
Het Arsenal is het symbool van de Venetiaanse maritieme macht. Het is nu nog steeds een militaire school en scheepswerf.
Ma n'atu sole
cchiù bello, oje ne'.
O sole mio
sta 'nfronte a te!
O sole
O sole mio
sta 'nfronte a te!
sta 'nfronte a te!
cchiù bello, oje ne'.
O sole mio
sta 'nfronte a te!
O sole
O sole mio
sta 'nfronte a te!
sta 'nfronte a te!
Quanno fa notte e 'o sole se ne scenne,
me vene quase 'na malincunia;
sotto 'a fenesta toia restarria
quanno fa notte e 'o sole se ne scenne.
me vene quase 'na malincunia;
sotto 'a fenesta toia restarria
quanno fa notte e 'o sole se ne scenne.
Vraagje : waar ben je als een gondelier dit O Sole mio voor je zingt, varend onder de Rialto Brug? En neen Las Vegas-liefhebbers, The Venetian Hotel is niet het correcte antwoord.
Juist, je bent in Venetië , de meest romantische stad ter wereld.
Wie aan Venetië denkt , denkt aan water, kanalen, gondels, romantiek, duiven, het San Marco plein, de Brug der Zuchten…
Maar ik ben hier niet voor de romantiek … zal ook moeilijk gaan hier op mijn eentje. Ik ben hier voor carnaval.
Wie spontaan aan carnaval denkt, denkt aan Aalst, Binche en als we de exotische toer opgaan aan Rio of New Orleans.
Gek genoeg, associëren we Venetië niet direct met carnaval, ook al weten we dat Venetië een sterke carnavalstraditie heeft. Ik durf de mensen niet de kost te geven die één of ander Venetiaans masker in hun woonkamer hebben hangen.
Neen, Venetië is voor ons het toppunt van romantiek, een stad (de enige ter wereld) die volledig op water is gebouwd, met fabelachtige paleizen, prachtige bruggen, zingende gondeliers en lijkt zo uit de film weggelopen. Het heeft veel weg van een openluchtmuseum.
Venetië heeft een rijke geschiedenis, al is het ontstaan minder mytisch. Er wordt aangenomen dat de stad gesticht werd door vluchtelingen van het Italiaanse vasteland. De stad werd gebouwd op door de kanalen gevormde modder- en zandbanken.
Van dit vluchtelingendorp heeft de stad zich kunnen opwerken tot één van de belangrijkste steden in het westen. Het werd door zijn ligging aanzien als een brug tussen het oosten en westen en werd zo de belangrijkste handelsstad. Zijde, kruiden en andere oosterse zaken werden geruild voor zout (het witte goud) en gezouten vis.
De stad is nu een ware toeristische topper en doet zijn rijke geschiedenis alle eer aan. Wij vertrekken met reisgids, fototoestel, een goudklomp (neen, Venetië is niet goedkoop) en met rubberen laarzen, (ja, de stad staat momenteel elke dag onder water) naar de stad van Cassanova, waar Tsjaichovsky zijn vierde symfonie componeerde, waar Thomas Mann zijn inspiratie haalde voor ‘Dood in Venetië’, en waar Henry James, Ernest Hemingway, Lord Byron en andere beroemdheden logeerden.
Tegen 11.30 u landt onze vlucht van Brussels Airlines op de luchthaven van Venetië Marco Polo, genoemd naar de waarschijnlijk beroemdste inwoner van Venetië. Hij leefde in de 13de eeuw en was een zoon uit het koopmansgeslacht Polo dat vele opslagplaatsen in het buitenland bezat. Alhoewel men het er nog steeds niet over eens is of de reis van de koopman naar China (waarmee hij de eerste bezoeker aan China was) echt heeft plaatsgevonden, blijft het wel een feit dat hij duizenden reizigers inspireerde waaronder Christoffel Columbus en mezelf. Alleen al daarom heeft hij wel degelijk zijn plaats in de geschiedenis verdiend.
De weergoden zijn ons in elk geval nog niet gunstig gezind. Het is koud, er staat een ijzige wind en het regent. Niet echt het weer dat we met Venetië associëren. Brrrrr…
Het Arsenal is het symbool van de Venetiaanse maritieme macht. Het is nu nog steeds een militaire school en scheepswerf.
Van hier wandelen we terug via de kleine, kronkelende
steegjes richting San Marco plein. Venetië zelf is niet zo groot, maar de
kleine straten bieden geen zicht om zich
te oriënteren op bepaalde punten, wat maakt dat Venetië meer een doolhof is en
het moeilijk is om de weg te vinden.
Het slechte weer noodzaakt ons even te schuilen voor de
regen en de koude wind in de prachtige doopkerk van Vivaldi. Ook in Venetië is
er geen gebrek aan kerken. Er zijn er ongeveer 200, en dan te bedenken dat er maar 60.000 mensen wonen….
We wandelen langs het water voorbij de gevangenis die met
het dogenpaleis verbonden is met de Brug der Zuchten. We komen aan op het San
Marcoplein, dat daarstraks nog onder water stond maar waar gelukkig het water ondertussen is weggetrokken. Maar zelfs als
er nog water zou staan, bieden de aangelegde pontons wel soelaas. In deze
periode van het jaar is het hoog water,
aqua alta. Deze hoogwaterstanden zorgen steeds voor een overstroming van de
stad vanaf oktober tot maart.
Daarbij komt nog dat we pech hebben omdat het vloed is,
er een volle maan staat en er een stevige Sirocco staat die het water vanuit de
Adriatische Zee de lagune induwt. Dus het hoge water staat nog hoger dan
normaal.
Om een beetje op te warmen kunnen we één van de prachtige
grand café’s op het San Marcoplein bezoeken… Maar ik heb een beter idee. Ik ga
op zoek naar Harry’s bar, één van de meest iconische café’s in Venetië. Hier werd immers één van
mijn favoriete cocktails uitgevonden, de bellini, een heerlijke cocktail op
basis van een gepureerde witte perzik en prosecco . Maar ook de overal ter
wereld bekende carpaccio.
Het was het favoriete café van mijn goede vriend Ernest Hemingway. Ik breng een toast uit op Venetië , op wat komen gaat en
ook op Ernest. Hij had waarschijnlijk graag meegedronken.
Reacties
Een reactie posten