Dag 8 – La dolce vita

'Als iemand maar één dag op Sicilië kan blijven en mij zou vragen : ‘Wat moet ik zeker zien?’ zou ik onverwijld antwoorden : ‘Taormina. Dit plaatsje is een schilderij maar dan één waarop alles geschilderd is wat op aarde onze ogen, onze geest en onze fantasie in vervoering kan brengen.’

Dit schreef Guy de Maupassant toen Taormina een geliefd winterkuuroord was voor de  adel, prinsen en prinsessen, en de vermogende intellectuelen. Zelfs Keizerin Sissi kwam hier graag. Voor haar werd zelfs het prachtige art deco treinstation vergroot.

En naar hem hadden we ook geluisterd toen we een paar jaar geleden onze cruise langs de Middellandse Zee maakten. We hadden toen inderdaad één dag en hebben het ons nooit beklaagd dat we voor Taormina kozen. Het is niet voor niets, dat we in Taormina onze resterende week vakantie doorbrengen. Taormina is nog steeds een geliefd oord voor filmsterren en de rich and famous. Het wordt ook wel het Saint Tropez van Sicilië genoemd.

We worden vanmorgen al vroeg getransfereerd naar ons verblijfshotel, de Excelsior Palace.

Nog één keer vroeg opstaan, en om iets voor 9 u staat onze taxi klaar. Bij het buitenrijden van het hotel, krijgen we een fantastisch uitzicht op de Etna, de wolken zijn verdreven. De Etna toont ons al zijn pracht.

Een half uurtje later worden we afgezet aan ons nieuw hotel. Ongelooflijk maar waar, onze kamer is al klaar en we kunnen er meteen intrekken. Het Excelsior Palace hotel  werd gebouwd in 1904 en is een prachtig hotel uit de Belle Epoque tijd. De grandeur van toen is nog duidelijk in het hotel aanwezig. We hebben een hoekkamer en kunnen de zee langs twee kanten bewonderen.  Eén minpuntje : de te kleine badkamer. Om naar het toilet te gaan, moeten we  onze voeten in de douchebak zetten.  En de douchebak is ook al niet groot :-(. Maar het hotel is wel schitterend gelegen. Langs één kant, hebben we zicht op de Etna, langs de andere kant kijken we pal op het antieke Griekse theater. Dit theater is ,na dat van Syracuse, het grootste klassieke theater op Sicilië.

Het werd door de Grieken gebouwd in de 3^de eeuw VC, maar door de Romeinen vrijwel geheel verbouwd 500 jaar later om  er gladiatoren gevechten te laten plaatsvinden. Vanop de tribune heb je een prachtig uitzicht op de zee en de Etna. Het is één van de meeste spectaculaire uitzichten eie we ooit gezien hebben. Onbeschrijfelijk mooi.

We brengen de voormiddag door aan het zwembad en trekken de stad in voor onze lunch. Het hotel is  gelegen direct aan de Corso Umberto, de verkeersvrije hoofdstraat van Taormina. Alles ligt aan deze straat : chique boetieks, antiekzaken, restaurants en cafés. We maken een wandelingetje van de Porta Messina tot de Porta Catania.

Tal van bezienswaardigheden liggen aan de Corso, zoals de kathedraal, verschillende andere kerken en de prachtige klokkentoren.

We nemen onze lunch in Café Wunderbar, geliefd bij de filmsterren en de favoriete plaats van Richard Burton en Liz Taylor. We begrijpen al snel waarom. Vanaf Café Wunderbar heb je een wonderbaarlijk uitzicht op de zee, de baai, de Etna, enz… Maar ook de prijzen zijn wonderbaarlijk :-).Vermits we vandaag 18 jaar samen zijn, mag het al eens ietske meer kosten. Het is inderdaad een uitzonderlijke plaats.  We kunnen alleen maar gissen over wat Liz en Richard het hadden… Ruzie maken over het prachtige uitzicht, zal het in elk geval niet geweest zijn…

We maken nog een kleine wandeling om onze lunch te laten zakken, en op de terugweg blijkt dat er getrouwd wordt in de kerk aan de Piazza IX April.  We zien een constante stroom van gasten arriveren en we blijven even wachten op de bruid. Ons geduld wordt op de proef gesteld : gasten gaan binnen, komen dan weer buiten, nieuwe gasten arriveren, de gasten die naar buiten gegaan zijn, gaan weer terug binnen. Er wordt gekust, gebeld (Italianen kunnen duidelijk niet zonder hun smartphone), één van de moeders staat het huilen nader dan het lachen… Kortom een beetje een chaos. De trappen voor de kerk zijn mooi versierd met prachtige bloementuilen en als de ‘witte loper’ eindelijk gelegd wordt, vermoeden we dat de bruid in aantocht is. Inderdaad in de verte komt een antieke Rolls Royce aangereden… De mensen verdringen zich rond de auto om de bruid te kunnen zien en plotseling duiken lijfwachten van alle kanten op. Mmm, lijfwachten met pistolen? Is dit soms een huwelijk van ‘vrienden van de vrienden’? In elk geval, de bruid is prachtig gekleed in een schitterende kanten jurk en ze straalt…. En ondanks de lijfwachten, slaag ik  er toch in  een fotoke te nemen.  

Dit huwelijk is in elk geval een stuk stijlvoller dan de feesten die we tot nu toe gezien hebben. In een aantal hotels die we deze week hebben aangedaan,  hadden huwelijksfeesten plaats. Zoals Eddy het kort samenvatte : ‘als de hel bestaat, dan ziet ze er zo uit’….

Deze feesten waren één grote chaos, huwelijksgasten die uren in de hal van het hotel stonden te wachten (zonder een drankje gepresenteerd te krijgen) op de bruid, gasten die binnen- en buitenliepen in de zaal zelfs als de taart werd binnengereden, joelende kinderen die niet onder controle te krijgen waren door de moeders, en eens ze hen letterlijk de zaal in hadden gesleurd, een halve minuut later terug buiten stonden.  Italianen die tegen elkaar van ene kant naar de andere kant van de zaal stonden te roepen, wat duidelijk hoorbaar was in de bar/restaurant waar wij zaten. 

Het avondeten nemen we in het restaurant van het hotel, waar we een keuzemenu voorgeschoteld krijgen. Er is een zééér grote keuze, we kunnen kiezen uit wel 4 tot 5 voor- en hoofdgerechten. Dit alles wordt aan tafel op het bord gedresseerd waar we eten met grootmoeder’s zilverbestek, zilveren onderborden, zilver peper- en zoutvat. De grandeur van toen is hier inderdaad nog duidelijk voelbaar.