Dag 4 - Fusion

De dag begint nog vroeger 😒.  Vandaag staat immers de langste rit op het programma. We moeten de verplaatsing maken naar Palermo, maar we stoppen twee maal onderweg. Het weer is goed, dus wij zijn gelukkig.

Na 1,5 uur rijden, komen we aan in Selinunte, waar we de archeologische site bezoeken, een prachtig voorbeeld van de versmelting van de Fenicische en Griekse cultuur. In de 7^de eeuw VC was dit een machtige stad, bloeiend op het gebied van handel en kunsten en met een prachtig uitzicht op zee.

We bezoeken eerst het zogenaamde religieuze deel. Enkel de tempel die vermoedelijk gewijd is aan Hera, is redelijk bewaard gebleven. Hij werd in de jaren 60 gedeeltelijk herbouwd. Niet alleen is dit één van de mooiste Dorische bouwwerken op Sicilië, het is ook één van de weinige tempels ter wereld waar je ook binnen mag.  Je hebt natuurlijk wel een dosis fantasie nodig, want meer dan pilaren en stenen binnenmuren staan er niet meer recht. Maar toch, je krijgt zo een idee van de grootsheid van de tempel en bovendien heb je vanuit de tempel een ongelooflijk,  rustgevend en ongestoord uitzicht op de Middellandse Zee. Is het de tempel zelf of het kalmerende effect van het water, maar ik stap herboren weer buiten.

Van de twee andere tempels,  waarschijnlijk voor Athena en Zeus,  blijft enkel een hoop troosteloze stenen over. Om je de megalomane afmetingen van de tempel van Zeus in te beelden heb je wel hééél veel fantasie nodig. Hij was één van de grootste tempels uit de oudheid van maar liefst 30 m hoog. De letterlijke val van deze ooit schitterende tempels werd waarschijnlijk veroorzaakt door een aardbeving : alle stenen zijn in dezelfde richting gevallen (zie hier een archeologisch geheimpje J).

Met de bus worden we naar de hoger gelegen acropolis gebracht. Hier woonden de gewone mensen en bevinden zich nog een aantal tempels, waaronder die voor Apollo en Leto, toch een aantal goden die zich onder de gewone mensen wilden begeven. Verder dan een paar pilaren, staat ook hier niet veel meer recht.

Onze lunch wordt een verrassing. We lunchen aan een klein strandje net naast Selinunte op een terras met zicht op zee, onze voeten bijna in het zand. De specialiteit van het huis : gegrilde sardienen. Daar kunnen we niet nee tegen zeggen. Echt lekker…

In de namiddag staat een bezoek aan Erice, gelegen op 750 m hoogte, op het programma. De weg ernaartoe is lang, steil, bochtig, kortom niet voor mensen die last hebben van hoogtevrees en wagenziekte. Boven aan gekomen, blijkt het weer plotseling om te slaan. Dikke wolken komen uit het binnenland en de mistral uit Frankrijk en de Sirocco uit Noord-Afrika spelen een gemeen spelletje hier op dit punt in Erice. Het resultaat is een dikke mist die in slechts enkele minuten tijd opkomt maar ook weer even snel verdwijnt als hij gekomen was.  Vanboven uit hebben we een zicht op de zoutpannen van Trapani.  

We maken een wandeling door de stad, beginnend aan het Normandische kasteel en via enkele smalle, geplaveide straatjes, komen we uit in het kleine centrum. Erice staat bekend om zijn patisserie en dat moet natuurlijk uitgetest worden. Ik neem een soort platte smoutebol, gevuld met ricotta en chocolade. Niet slecht. 

De laatste kilometers naar Palermo worden gemalen en na zo’n twee uur rijden, komen we aan in ons hotel aan de haven van Palermo.

Tja Palermo, dat wordt een ander verhaal. Even geen tempels, maar wel een grote stad, en niet zomaar een stad maar de stad van de maffia.