Dag 2 – Ooohhh Etna neem mijn ziel

Ooooh, de Etna. Onze eerste ontmoeting dateert alweer van enkele jaren geleden tijdens een cruise op de Middellandse Zee.  De Etna was het eerste wat we die ochtend zagen toen we de gordijnen openden. En het was liefde op het eerste gezicht.  Majesteitelijk overheerste de vuurspuwende berg de oostkant van het eiland.

Liefde en haat liggen dicht bij elkaar, en dat is ook het geval met de Etna.

De Etna is geliefd maar wordt  tegelijkertijd ook gehaat. Gehaat omdat hij één van de meest actieve vulkanen is en al veel mensen op de vlucht heeft doen slaan en massale verwoestingen heeft teweeggebracht. Maar ook geliefd, want het is net dit vulkanisch gesteente dat over vele mineralen beschikt en zo voor een zeer vruchtbare grond zorgt. Er groeien vooral citroenen, sinaasappelen en pistachenoten. Sicilië is bovendien de belangrijkste wijnproducent van Italië.

Sicilië is duidelijk een land van tegengestelden. Het is zowel vuur als sneeuw, zowel prachtige vegetatie als zwarte lava.

Hoe dan ook, de Etna oefent een bepaalde aantrekkingskracht uit. D.H. Lawrence omschreef dit in zijn ‘Sea and Sardinia’ als volgt :

'This timeless Grecian Etna, in her lower-heaven loveliness, so lovely, so lovely, what a torturer! Not many men can really stand her, without losing their souls. She is like Circe. Unless a man is very strong, she takes his soul away from him and leaves him not a beast, but an elemental creature, intelligent and soulless. Intelligent, almost inspired, and soulless, like the Etna Sicilians. Intelligent daimons, and humanly, according to us, the most stupid people on earth. Ach, horror! How many men, how many races, has Etna put to flight? It was she who broke the quick of the Greek soul. And after the Greeks, she gave the Romans, the Normans, the Arabs, the Spaniards, the French, the Italians, even the English, she gave them all their inspired hour and broke their souls'.

En ik weet zeker dat voor het einde van de dag, de Etna ook mijn ziel zal gebroken hebben…

Als we deze ochtend de gordijnen openen, is er deze keer geen Etna te zien. Maar wat we wel te zien krijgen kan ons allerminst plezieren. Het regent pijpenstelen en het onweert. Welkom in Sicilië .

Met goede moed vatten we de dag aan. Normaal kan men de Etna al van ver zien, maar vandaag hult hij zich in donkere wolken. We rijden de Etna op via de zuidelijke route. De bus kan slechts tot op 1900 m rijden, want daar stopt de weg. Het is een bochtig parcours, maar het weer klaart ook een stukje op. Een eerste maal stoppen we aan het eind van een lavastroom die dateert uit 1991/1992, toen de Etna een uitbarsting kende die maar liefst 463 dagen duurde, de langste ooit.

We rijden de wolken in en hopen op beter weer hogerop. De vegetatie verandert van loofbomen in citrusbomen en wijngaarden, om uiteindelijk te eindigen in zwarte lava.

Als we op de busparking aan komen, is het zwaar bewolkt maar het regent niet. Dat kan ons al een beetje gelukkiger stemmen.  Vanaf de busparking  kan je de kabelbaan nemen tot een hoogte van  2450 m.  Vanhier kan je nog hoger gaan met een jeep tot 2900 m hoogte. Hier komt men terecht in het maanlandschap met kraters en kan je tot dicht bij de zuid-oostelijke krater geraken.  De Etna is met zijn 3350 m hoogte, de grootste maar ook meest actieve vulkaan van Europa. Door deze activiteit is de echte top niet toegankelijk.

Al snel blijkt dat het weer op de top aan het veranderen is en er veel bewolking is. De jeeps rijden zelfs niet uit omdat het weer op de hoogste toppen zo slecht is.

De Etna is de baas, en heeft beslist dat we hem vandaag niet te zien gaan krijgen. 

Gelukkig verblijven we nog een weekje in Taormina na onze rondreis op het eiland en besef ik dat ik dan nog eens een kans kan krijgen om de Etna te beklimmen. Mijn ziel werd vandaag niet gebroken, maar ik vervloek de Etna wel. Maar ik geef niet op. I’ll be back.

Ik dood dan de tijd maar door een klein wandeltochtje te maken naar de dode krater ‘Silvestri’ die even verderop ligt. Hier kunnen we tot in de krater zien. Ik ben net tot op de kraterrand geraakt als ook hier de hemelsluizen opengaan en ik  kletsnat word.  De lava spat op tot tegen mijn knieën.

Aan dit tempo ga ik te weinig kledij bij hebben…

Voorlopig kan ik alleen maar blijven dromen van de top van de Etna. Maar we zijn in Sicilië, de wortels van Europa, en er staan nog mooie dingen op het programma.

La vita e bella.