Dag 1 – Siciliano, no italiano

Siciliano, no italiano. Zo denkt elke Siciliaan erover. Sicilië maakt dan wel deel uit van de republiek Italië, het bezit ook een verregaande autonomie. De Straat van Messina is maar drie kilometer breed, maar het verschil tussen het eiland en het vasteland is enorm. Sicilië is een archaïsch eiland. Het harde leven heeft de Sicilianen niet gespaard. Ze werden uitgebuit  door al hun bezetters door de eeuwen heen. Hier liggen immers de wortels van Europa en vanwege zijn strategische ligging hebben tal van grootmachten in het verleden om het eiland gevochten. De Grieken en de Romeinen streden tegen de Carthagiërs om het bezit van het eiland, de Arabieren stichtten op het eiland een bloeiende cultuur, de Normandiërs onderwierpen het aan het christelijke geloof.  De Sicilianen lieten alles over zich heen komen, culture invloeden werden geabsorbeerd maar het eiland gaf nooit zijn eigenheid op.  

‘Sicilië, de omgeving, het klimaat, het Siciliaans landschap. Dit zijn krachten die het midden niet kennen tussen weelderige zachtheid en vermaledijde woestenij'. Aldus beschreef Tomasi de Lampedusa zijn vaderland in de beroemde roman ‘De Tijgerkat'.

Toen de grond volledig ontgonnen werd door de heersers, noopt dat vele Sicilianen  tot emigratie naar het rijkere Noord-Italië enerzijds, maar vooral ook  naar de Verenigde Staten anderzijds. Deze barre economische en ook sociale omstandigheden waren een ideale voedingsbodem voor de maffia (de cosa nostra –onze zaak).  Spijtig genoeg is dit voornamelijk waarvoor Sicilië bekend staat. Maar Sicilië is meer dan dat. Het is Italië op zijn meest Italiaans, de Middellandse Zee op zijn mooist, de klassieke oudheid op zijn oudst, eten op zijn lekkerst en natuurkrachten op hun hevigst.

Tijd dus om dit zelf te ontdekken.