Dag 5 – A once in a lifetime experience

En waar we gisteren eindigden op de rivier, begint die vandaag. Als de zon binnen enkele ogenblikken opkomt, ontwaken de dieren en dat willen we zeker niet missen. Terwijl we instappen op de kleine boten, zorgt een prachtige zonsopgang  dan ook voor een spectaculair begin van de dag. 

De perfecte start voor onze zoektocht naar het beste dat Borneo te bieden heeft. De neusapen zijn ook al vroeg van de partij en zelfs op dit ongoddelijke uur klimmen en springen ze als het een lieve lust is. Ook het kleurrijke vogelrijk kwettert er op los en vliegt ons letterlijk om de oren

Door het vroege uur hebben we nog niks gegeten, maar onze bootsmannen hebben voor thee en koffie gezorgd en we zoeken dan ook een ‘koel’ plekje op langs waterkantonder een paar laaghangende takken. De koekjes die we erbij krijgen, stillen voorlopig onze honger. Na zo’n drie uur varen door de jungle en genietend van het unieke Borneose dierenrijk, zit onze tocht erop en keren we terug naar de lodge, waar ons ontbijt staat te wachten.
En dan is het tijd om onze koffers te pakken en ons klaar te maken voor de transfer naar de zusterlodge in Abai tientallen kilometers verder de rivier op. Per speedboot duurt de tocht ongeveer twee uur. Al ligt onze snelheid een stuk hoger, toch genieten we nu ook van de woestenij van het diepe binnenland.
Na een half uurtje varen, gebeurt het ondenkbare. Terwijl het zonnetje op ons gezicht brandt, begint de ranger/spotter in de voorste boot druk te gesticuleren. De beide boten vertragen en terwijl ze uiteindelijk tot stilstand komen, wijst de rechterarm van de ranger richting een grote boom langs de waterkant en klinken de magische woorden ‘orang-oetan’. In de boom op de oever blijkt een impressionante donkere vlek, veilig in het gebladerte gehuld, in werkelijkheid een orang-oetan te zijn.

Een onbeschrijfelijk gevoel. De kans om een orang-oetan in het wild tegen te komen is immers zo goed als nihil. Dan kan je beter op de lotto spelen. We kunnen onze ogen niet geloven. Even mezelf in de arm knijpen om te checken of dit geen droom is. De pijnscheut tovert een lach op mijn gezicht 😀. Ook al zit hij op een afstand van ons, hij heeft een indrukwekkend postuur. Wil hij voor ons een privé-voorstelling opvoeren of heeft hij simpelweg honger, maar hij verlaat zijn veilige schuilplek en klimt wat hoger de boom in op zoek naar smaakvolle vruchten. Fotocamera’s klikken, iedereen kijkt met ingehouden adem en denkt ongetwijfeld hetzelfde : ‘ A once in a lifetime experience’. Onze reis kan nu al niet meer stuk en mijn droom komt al op dag twee uit.

Na deze onverwachte verrassing, varen we verder naar het dorp Abai. Hier nemen we deel aan een plaatselijk herbebossingsproject. We planten elk een boom op een plaats in het oerwoud waar de bomen verdwenen zijn. Niet alleen houtkap en bosbranden zorgen voor het decimeren van bossen, ook olifanten kunnen erg verwoestend zijn voor de plaatselijke vegetatie. Door dit project worden de kale plekken weer opgevuld, goed voor de (andere) dieren. Door de aankoop van de boompjes helpen we ook de lokale bevolking. Dit project heeft trouwens de steun van het WWF.

Onze lodge in Abai is in dezelfde stijl gebouwd als de vorige. Het is aangenaam zitten aan de kant langs het water waar een koel briesje over de rivier waait. Ik maak in de namiddag een wandeling langs een aangelegd wandelpad door de jungle waar zich ook uitkijktorens bevinden om  op boomhoogte te kunnen kijken naar wat er allemaal leeft in het oerwoud. De cicades (een soort kever) maken een oorverdovend lawaai. Verder verschalkt een makaak aapje me. Hij zit de hele tijd naar mij te loeren, maar springt snel weg als ik een foto wil maken. 

En dan is het tijd voor de ‘avondcruise’. Na onze vorige spectaculaire boottochten, staan onze verwachtingen dan ook hooggespannen. Onze vrienden de neusapen, stellen ons niet teleur. Ze vormen een ludiek verwelkomingscomité . Maar er zijn wel meer primaten behalve de neusapen. Ook makaken en zilverrugaapjes zijn van de partij. En natuurlijk ook de onvermijdelijke ijsvogels. 

We zien ook voor de eerste maal de blauwe vliegenvanger, ook een vogelsoort. 

We pauzeren nog een keertje op een natuurlijk gevormd meer om in alle rust koffie of thee te drinken en varen dan als het echt donker is terug naar de lodge doorheen de mangrove. Hier bevindt zich een explosie aan vuurvliegjes. Ze zitten massaal in de bomen langs de waterkant die elk oplichten als een glinsterende kerstboom. Een feeëriek moment. In het licht van de maan op het water en onder een fonkelende sterrenhemel, aanschouwen we stilletjes het spektakel op de rivier. De kerstcadeautjes in de vorm van de pygmee-olifant en orang-oetan hadden we reeds gekregen…