Dag 5 – De lach van Angkor

Zes tempels, een oude stad en een uitstapje naar een uitgestrekt meer en dat op drie dagen tijd. Een marathon lopen is er niets tegen. Vervelen deed het in elk geval  niet.  Bovendien zijn de tempels alle zo verschillend, brengen ze allemaal hun eigen identiteit mee, dat ik nog even had kunnen doorgaan.
De naam Khmer zorgt altijd voor een zure nasmaak, maar daar hebben dan Pol Pot en zijn akelige trawanten als Rode Khmer, alles mee te maken. De Khmerbeschaving zelf is een eeuwenoude cultuur die ook vandaag nog zorgt voor een hemelse nalatenschap zoals hier te bewonderen in het oude Angkor. Ontzagwekkende tempels met torens als lotusbloemen, wonderlijke decoraties die elk op zich voor de wow factor zorgen, majestueuze  bouwwerken.
Cambodja is een ruwe diamant. Ondanks het  zware verleden dat ze meetorsen, hebben de mensen hun lach niet verloren. Het is de meest oprechte lach die ik ooit gezien heb. Oh ja, niet alleen de torengezichten keken ons lachend aan. De Cambodjanen hebben mijn hart gestolen. Het zijn warme mensen die proberen hun leven en de toekomst van hun land terug op rails te krijgen. Het land leeft in barre armoede, maar de mensen zijn noeste werkers en ik weet zeker dat op een dag hun land zal floreren. Ze hebben in elk geval de troeven van de prachtige Khmer-tempels die tot het mooiste behoren die ik ooit gezien heb. Even terugdenken aan die prachtige bouwwerken en ik voel een glimlach op mijn gelaat…